Γιάννης Ράγκος: Psilocybe cubensis (Έχω δυο τάφους να με περιμένουν)
Στη μνήμη των απόντων
Ο γιος μου ήταν ατίθασος. Πού ν’ ακούσει ότι θα υπηρετήσει τον τούρκικο στρατό; Ήταν οι Νεότουρκοι τότε στα πράγματα και είχαν κάμει τη στράτευση υποχρεωτική. Κι εμείς ήμασταν φτωχοί άνθρωποι, δεν είχαμε λίρες να εξαγοράσουμε τη θητεία. Και όταν τα πράγματα στριμώχτηκαν, το πήρε απόφαση. Θα γινόταν φυγόστρατος, κατσάκης όπως τους λέγανε τότε. Τα μίλησε και με τον αδελφικό του φίλο, τον Αναστάση, που ήταν από μικροί μαζί, και τ’ αποφάσισαν.
Μάζεψαν όσες προμήθειες μπορούσαν για φαγητό, πήραν μαζί τους και δύο λάζους απ’ το σπίτι και έφυγαν για το βουνό. Να βρουν άλλους συντρόφους, να αναπνεύσουν λίγο.