Εγραψα το πρωτο μου μυθιστορημα, "Παλιοι λογαριασμοι", το 1977 στη διαρκεια της στρατιωτικης θητειας μου ...Το κείμενο έμεινε θαμμενο στο συρταρι μου μεχρι την έκδοση του, το 2012 απο τον αειμνηστο Σαμη Γαβριηλιδη ... Εκεινη ακριβως ηταν η εποχη, που συνειδητοποιησα οτι [...]

Γιατί γράφετε; Προσωπική ερώτηση ή ψυχαναλυτική ή μυθοπλαστική; Όλα, πάντως, ξεκίνησαν το 1972, όταν εν μέσω δικτατορίας, σε ηλικία δέκα εννέα ετών, ένα απόγευμα, αφότου είχα δει στη Φοιτητική Κινηματογραφική Λέσχη, Ακαδημίας και Ιπποκράτους, για το ξεκάρφωμα, ένα φιλμ νουάρ, ώστε να βεβαιωθώ πως δεν με παρακολουθούσαν, συναντήθηκα με έναν από τους ελάχιστους, αν όχι το μοναδικό, από τους νεαρούς πολιτικούς παράνομους της εποχής, που οπλοφορούσε.

Δεν γράφω παρά Αστυνομική Λογοτεχνία (το “παρά”, ενδεικτικό της αποκλειστικότητας). Δύο οι λόγοι και ένα το στοίχημα. Ο πρώτος λόγος είναι η επαγγελματική μου έκθεση που απαιτούσε, επί ένα τρίτο του αιώνα, τη χρήση μιας τεχνικής γλώσσας που δεν επέτρεπε χώρο για ερμηνεία και που επέβαλλε την κυριολεξία και την ακρίβεια, ως μοναδικές συνθήκες∙ και που, επί πλέον, δεν ήταν η μητρική μου γλώσσα. Χρειαζόμουν, χώρο.

Διδάσκω μαθηματικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και πολλές φορές ενσωματώνω στη διδασκαλία διηγήσεις από την ιστορία των μαθηματικών. Αυτές οι ιστορίες αποτελούν συνήθως (όχι πάντα) πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία διηγημάτων και μυθιστορημάτων. Το παλίμψηστο του Αρχιμήδη, η εκκεντρική ζωή του Έρντος, [...]

Ένα πρωί ξύπνησα και η ζωή μου δεν ήταν ίδια. Είχαν περάσει μέσα σε μια νύχτα εφιάλτες ενός άγνωστου κόσμου. Δεν υπήρχαν, λέει, βιβλία, δεν υπήρχαν τέχνες, μονάχα ανθρώπινα μπουλούκια που χοροπήδαγαν πάνω στις στάχτες και τρώγονταν μεταξύ τους, [...]

Γιατί γράφω;

Γράφω επειδή θέλω να ζω πολλές και διαφορετικές ζωές. Θέλω να μπαίνω σε διάφορα και διαφορετικά μυαλά, να υποδύομαι ρόλους, να κάνω πράγματα που είναι έξω από τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής μου.

Διαβάζω και γράφω διαφορετικά είδη, όλα όμως έχουν μέσα τους το όραμα του ταξιδευτή, το όνειρο του ονειροπόλου, την έκπληξη της διαδρομής.

Για εμένα μια ιστορία – είτε είναι μυθιστόρημα είτε είναι διήγημα κτλ - είναι σαν ένα παζλ, όπου στο τελευταίο κομμάτι του αποκαλύπτεται ολοκληρωμένη η εικόνα του. Έτσι είναι και η γραφή, όταν η τελική λέξη γραφτεί «βλέπεις» την ιστορία με την ματιά της γνώσης.

Επειδή ως άνθρωπος απεχθάνομαι τη φλυαρία και θαυμάζω την οικονομία της λεκτικής έκφρασης, βρήκα στη σεναριογραφία τη γραπτή δημιουργική έκφραση που μου ταίριαζε (φυσικά το σενάριο είναι ελλιπής γραπτός λόγος, αφού συμπληρώνεται από την εικόνα - που είναι χίλιες λέξεις).

Όταν σε ρωτάνε «πόσα βγάζεις από τα βιβλία σου» καταλαβαίνεις ότι ο ερωτών καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με συγγραφή.

Όταν επιμένουν και «τι κερδίζεις από αυτό» καταλαβαίνεις ότι ο ερωτών μάλλον μικρή σχέση έχει και με βιβλία.

Γιατί ήθελα να γράψω και γιατί γράφω αστυνομική λογοτεχνία;

Επειδή είναι το καλύτερο όχημα σοβαρής κοινωνικοπολιτικής κριτικής αλλά ταυτόχρονα και ένα παιχνίδι με τον αναγνώστη. Ο μαγικός καθρέφτης της κοινωνίας όπως εκείνος που συμβουλευόταν η Βασίλισσα στη Χιονάτη και δεν ψεύδεται ποτέ. 

Γράφω επειδή μου αρέσει να βλέπω στο χαρτί τις σκέψεις μου κι επειδή γράφοντας με γνωρίζω καλύτερα. Με πρόφαση τον ήρωά μου ή την ηρωίδα μου, εισχωρώ βαθιά μέσα μου για να γνωρίσω τα συναισθήματα που μου γεννούν οι φανταστικές καταστάσεις-δημιουργήματά μου.

Σπούδασα στην Ακαδημία του Πλάτωνα, λίγο πριν οι Χριστιανοί σφραγίσουνε τις πόρτες της για πάντα. Βοήθησα τον Ευτόκιο να περισώσει τα γραφτά του Αρχιμήδη. Υπήρξα φίλος με τον Έσερ, καλεσμένος του Πικάσο στο μπατό λαβουάρ, καβαλιέρος της Σάρα Μπερνάρ.

Το πρώτο μου κείμενο ξεκίνησε να γράφεται το 2009, με σκοπό να προσφερθεί ως πρωτότυπο δώρο γενεθλίων σε κάποια ξεχωριστή κυρία. Δεν ολοκληρώθηκε παρά μόνο έξι χρόνια αργότερα, σε ένα ισόγειο στη φοιτητική εστία του Ζωγράφου, και [...]

Ψάχνεις να βρεις γρήγορα το μολύβι, πολλές φορές με αδέξιους χειρισμούς, προκειμένου να μουτζουρώσεις το σημειωματάριό σου. Όμορφες μουτζούρες που αποκαλύπτουν τις σκέψεις σου, τη φαντασία σου, τους προβληματισμούς σου, τα σχέδιά σου. Κι σε όλα αυτά απουσιάζει η γομολάστιχα […]

Είναι μια διαπίστωση που έκανα εκ των υστέρων: από νεαρή ηλικία με έλκυαν οι άνθρωποι (στην μυθοπλασία αλλά και στον πραγματικό κόσμο) με τραγικό πεπρωμένο. Δηλαδή, άνθρωποι που έκαναν μια εξαναγκαστική ή οικειοθελή κατάβαση στην κόλαση.

«Γιατί γράφω αστυνομικά!» Ένα υπαρξιακό ερώτημα μπροστά στον καθρέφτη του συγγραφέα. «Γράφω αστυνομικά γιατί μου αρέσει να διαβάζω αστυνομικά; Γράφω αστυνομικά γιατί με συναρπάζει η περιπέτεια του μυστηρίου της γραφής; Ή γράφω αστυνομικά για να πω μια ιστορία;»

Δε γράφω συχνά. Διαβάζω μανιωδώς, απαραιτήτως και καθημερινά, αλλά γράφω σπάνια, μόνο όταν δεν έχω άλλη επιλογή. Γράφω ως διέξοδο, ως εκτόνωση. Γράφω όταν μια κατάσταση με πιέζει, όταν ζορίζομαι, όταν αυτό που νιώθω δεν έχει άλλον τρόπο να εκφραστεί.

Γιατί γράφω ή καλύτερα τι με ώθησε στη συγγραφή αστυνομικών, κυρίως, ιστοριών;

Η απάντηση είναι απλή: Από μικρή ηλικία, εκτός από τα βιβλία του Σχολείου, διάβαζα και όποιο άλλο βιβλίο έπεφτε στα χέρια μου, με προτίμηση στα περιπετειώδη αναγνώσματα.

Γράφω για να εκφραστώ, να επικοινωνήσω, να αφηγηθώ τις χιλιάδες ιστορίες που γεννιούνται στο κεφάλι μου. Γράφω επειδή αυτό μπορώ να κάνω. Αν μπορούσα να ζωγραφίσω ή να γράψω μουσική, θα εκφραζόμουν έτσι. Για εμένα η γραφή είναι ανάσα, ξέδωμα, [...]

1. Γιατί οι αστυνομικές ιστορίες κάνουν το ανοίκειο, οικείο.

2. Γιατί αστυνομικά έγραφε ο Chandler και γράφει ο Ellroy.

3. Γιατί παίζουν οι πιο σκληροί άντρες και οι πιο όμορφες γυναίκες.

4. Γιατί τα αίτια του εγκλήματος είναι πολιτικά και η πολιτική ένα μεγάλο έγκλημα.

Γράφω αστυνομικές ιστορίες για δύο κυρίως λόγους:

- κατά πρώτον: για ν' απο-δείξω στους γνήσιους αστυνομικούς συγγραφείς ότι η Εγκληματολογία, την οποία υπηρέτησα επί 40 χρόνια, δεν είναι μία αφηρημένη θεωρητική επιστήμη [και οι εγκληματολόγοι αιθεροβατούντες διανοούμενοι] αλλά ότι ο νομικοκοινωνιολογικός αυτός κλάδος έχει σημαντικές πρακτικές εφαρμογές, [...]

Ζήτησαν από μια ομάδα μαθητών να κάνουν μια λίστα με εκείνα που πίστευαν πως θα μπορούσαν να είναι τα Επτά Θαύματα του κόσμου σήμερα. Παρά τις αστοχίες, τις περισσότερες ψήφους πήραν οι πυραμίδες της Αιγύπτου, το Ταζ Μαχάλ, το Γκραν Κάνυον.

Καθώς, όμως, μετρούσαν τις ψήφους, [...]

Παράλληλα με τις σπουδές μου ξεκίνησα να αρθρογραφώ σε μουσικά έντυπα, φοιτητικά περιοδικά και αργότερα σε περιοδικά μοτοσυκλέτας. Το ενδιαφέρον μου για την αστυνομική λογοτεχνία, γεννήθηκε ουσιαστικά στο στρατό, στη Ρόδο. Έχοντας διαβάσει τόνους ελληνικών και ξένων περιοδικών [...]

Η αστυνομική λογοτεχνία έχει από τη φύση της εγγενή την έννοια της αναζήτησης δικαιοσύνης και συχνά και της απόδοσής της. Σε έναν κόσμο όπου βασικές αξίες τίθενται υπό αμφισβήτηση, όπου δίκιο και άδικο χορεύουν σφιχταγκαλιασμένα άλλοτε ως καβαλιέροι και άλλοτε ως ντάμες, αλλά [...]