Δρακονταειδής Δ. Φίλιππος: "Διασχίζοντας το ρυάκι"
1.
Ναι, βέβαια!
Η ιστορία είναι εκείνο το παιδί, θέλω να πω πως παιδί ήταν τότε, μόλις είχε πάρει απολυτήριο στρατού.
Όχι, βέβαια. Δεν έχουν περάσει δέκα χρόνια, περισσότερα έχουν περάσει, είκοσι ίσως, εμείς που μεγαλώσαμε έχουμε ξεμάθει να λογαριάζουμε.
Ναι, θυμάμαι πολύ καλά: μου είχε τηλεφωνήσει ο κύριος Πρόεδρος να με παρακαλέσει να προσλάβουμε το παιδί. Όχι, δεν είναι ακριβές ότι με παρακάλεσε, μου το ζήτησε με τον τρόπο του. Και μόλις είχε λήξει το τηλεφώνημα με τον κύριο Πρόεδρο, άνοιξε την πόρτα του γραφείου μου η Νανά -η γραμματέας μου- και μου ανάγγειλε ότι μια κυρία είχε φτάσει, όπως της είχε υποδείξει ο κύριος Πρόεδρος. Η κυρία περίμενε να πληροφορηθεί ότι ο κύριος Πρόεδρος είχε τηλεφωνήσει, πριν καλέσει τον ανελκυστήρα και χτυπήσει το κουδούνι της επαγγελματικής μου στέγης.