Εκείνος αποφάσισε να δολοφονήσει τη γυναίκα του και το γαμπρό του και εκείνη τον άντρα της και τη μητριά της. Συνολικά θα είχαμε δύο συν δύο ίσον δύο θύματα. Σοβαρά. Αυτή δεν είναι εξίσωση υπουργού οικονομικών όταν αναφέρεται στις μειώσεις αποδοχών, αλλά μια πραγματική εξίσωση. Και τούτο γιατί ο γαμπρός εκείνου ήταν άντρας εκείνης και η μητριά εκείνης ήταν γυναίκα εκείνου. Με άλλα λόγια, τους δυο επίδοξους δολοφόνους τους συνέδεε συγγενική σχέση πατέρα-κόρης.

Εκείνος ήταν σπουδαίος άνθρωπος, μετρημένος με τις διαχρονικές μονάδες  αξιών. Άγγελος Μεταληνός το όνομά του, καθηγητής πρώτης βαθμίδας του Πολυτεχνείου, γιος πρεσβευτή και εγγονός στρατηγού, με σημαντικό ρόλο στα στρατιωτικά κινήματα των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα.

 Ι

Ήταν ένα από εκείνα τα απογεύματα του Νοέμβρη που το φως φαντάζει μεταλλικό και που η βροχή συνεχίζει μονότονα επίμονη. Ο φόβος του για το αδιάβροχο του καπέλου και της καμπαρτίνας του, για το μη αδιάβροχο μάλλον, έμοιαζε να επαληθεύεται, κι έτσι όπως έμενε ακίνητος, με την πλάτη στον τοίχο, ένιωσε το επερχόμενο κρύωμα. Ο χειμώνας ξεκινούσε άσχημα.

Εμπρός. Τώρα. Πέρασε κάθετα τον στενό δρόμο, δύο αριστερά πατήματα ανεπιτυχώς στεγνά, δύο δεξιά ατυχώς μούσκεμα και, οπ, στο απέναντι πεζοδρόμιο, με το Νοέμβρη να του φιλά υγρά τίς κάλτσες.

Ἐδῶ καί πενήντα χρόνια, τόν καιρό πού διαδραματίστηκαν τά ὅσα θά ἀκούσετε σέ λίγο,

- τά περισσότερα φάρμακα τά κατασκεύαζαν οἱ φαρμακοποιοί σύμφωνα μέ τήν συνταγή πού ἔστελνε ὁ γιατρός

-ἡ Χωροφυλακή φρόντιζε γιά τήν ἀσφάλεια σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, ἐκτός ἀπό τήν Πρωτεύσουα και λίγες ἄλλες πόλεις,

-οἱ ἄνθρωποι δέν πετοῦσαν τίποτα στά σκουπίδια,

Ἡ ἱστορία εἶναι ἀπό τή μακρυνή ἐκείνη ἐποχή, ὅταν ὁ τουρισμός ἔκανε τά πρώτα του βήματα στόν τόπο μας, στίς πρός βορράν γειτονικές μας χώρες ἐπικρατοῦσαν καθεστώτα γιά τά ὁποία είχαμε διάφορες ψευδαισθήσεις καί οἱ μπανάνες ἦταν φροῦτο σπάνιο καί πανάκριβο.

Ἡ μόδα, βέβαια, γιά τά στενόμακρα, φλοτάν σάλια εἶναι παλιά, τοῦ 1923 μόδα, ἔχει δηλαδή περάσει ἤ -ἄν προτιμᾶτε –δέν ἔχει ξαναγυρίσει ἀκόμη.Ὅπωσδηποτε ὄμως ἡ Νιόβη ἐννοοῦσε νά τά φοράει. Εϋρισκε πώς τῆς πήγαιναν πολύ, ἔτσι ὅπως ἀνέμιζαν γύρω στό λαιμό καί τούς ὤμους της, τήν ὥρα πού ἀνεβασμένη σέ καποια σπασμένη κολόνα ἐξηγοῦσε στό ἑκάστοτε παράταιρο μπουλούκι της, τίς καλλιτεχνικές δόξες τῆς Ἑλλάδας. Μαζί μέ τό σάλι ἀνέμιζε καί ἡ φωνή της, -σέ τέσσερες διαφορετικές γλώσσες - ἀνέμιζαν καί τά μακρυά μαλλιά της πού διατηροῦσαν ἡρωικά τό παλιό ξανθό τους χρώμα, ἀνέμιζαν καί τά χέρια της τά στολισμένα μέ βαρβαρικά βραχιόλια.