Ζαχαράτου Σόνια

Γράφω επειδή μου αρέσει να βλέπω στο χαρτί τις σκέψεις μου κι επειδή γράφοντας με γνωρίζω καλύτερα. Με πρόφαση τον ήρωά μου ή την ηρωίδα μου, εισχωρώ βαθιά μέσα μου για να γνωρίσω τα συναισθήματα που μου γεννούν οι φανταστικές καταστάσεις –δημιουργήματά μου. Με όποιο είδος λογοτεχνίας καταπιάνομαι, δεν μ’ ενδιαφέρει τόσο η πλοκή που είναι λειτουργία εγκεφαλική όσο το ασυνείδητο που κινεί το χέρι μου. Εγώ στη θέση της σίριαλ κίλερ –τι τρόμος!-, εγώ στη θέση του βεβαρημένου ατόμου από μία απώλεια –πόσος πόνος…-, στη θέση του αυτόχειρα –τι αμφιταλαντεύσεις!-, της ψυχοπαθούς, του θύτη και του θύματος, του παθιασμένου εραστή. Είναι μια διαδικασία μόχθου ψυχοσωματικού που με επηρεάζει στην καθημερινότητά μου, καθώς γίνομαι ένα με αυτούς τους ανθρώπους. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι για μένα η γραφή μπορεί να είναι και η πρόφαση για να περιδιαβώ σε μονοπάτια της ψυχής μου.