Παπαθανασοπούλου Μάιρα

Ζήτησαν από μια ομάδα μαθητών να κάνουν μια λίστα με εκείνα που πίστευαν πως θα μπορούσαν να είναι τα Επτά Θαύματα του κόσμου σήμερα. Παρά τις αστοχίες, τις περισσότερες ψήφους πήραν οι πυραμίδες της Αιγύπτου, το Ταζ Μαχάλ, το Γκραν Κάνυον.

Καθώς, όμως, μετρούσαν τις ψήφους, [...]

[...] η καθηγήτρια πρόσεξε ότι μια σιωπηλή μαθήτρια δεν είχε δείξει ακόμα τι είχε γράψει στο χαρτί της και ρώτησε την κοπέλα αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της.

«Ναι, λιγάκι» απάντησε. «Δεν μπορώ να αποφασίσω, γιατί υπάρχουν τόσο πολλά!...»

«Ωραία, πες μας αυτά που έχεις και ίσως μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε» της αποκρίθηκε η καθηγήτρια.

Η κοπέλα ταλαντεύτηκε προτού διαβάσει:

«Πιστεύω πως τα Επτά Θαύματα του κόσμου είναι: Βλέπω, Ακούω, Αγγίζω, Γεύομαι, Αισθάνομαι, Γελάω και Αγαπώ».

Στην αίθουσα επικράτησε απόλυτη σιγή, αφού αυτά τα πολύ απλά και τρέχοντα πράγματα δεν τα παίρνουμε για τόσο θαυμαστά όσο είναι.

Μια τέτοια σιωπηλή μαθήτρια ήμουν κι εγώ, που μεγάλωσε και ανακάλυψε τα πολλά θαύματα του κόσμου στη συγγραφή.

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Άλλαν Πέρσυ “Νίτσε: 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας”, Εκδόσεις Πατάκη. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.