Πανούσης Γιάννης
Γράφω αστυνομικές ιστορίες για δύο κυρίως λόγους:
-κατά πρώτον: για ν' απο-δείξω στους γνήσιους αστυνομικούς συγγραφείς ότι η
Εγκληματολογία, την οποία υπηρέτησα επί 40 χρόνια, δεν είναι μία αφηρημένη θεωρητική
επιστήμη[και οι εγκληματολόγοι αιθεροβατούντες διανοούμενοι] αλλά ότι ο
νομικοκοινωνιολογικός αυτός κλάδος έχει σημαντικές πρακτικές εφαρμογές,
-κατά δεύτερον: για να διαπιστώσω τα όρια της αν(τ)οχής των αναγνωστών στα παιχνίδια
της ανατροπής καταστάσεων και συναισθημάτων, στις εκπλήξεις και στις {μη)αποδείξεις
ενοχής/αθωότητας Υπάρχει όμως κι ένας τρίτος λόγος, ανομολόγητος ακόμα.
Δεν θα τον αποκαλύψω για να 'χει και λίγο σασπένς, λίγο μυστήριο η δήλωσή μου αυτή.
Κινείται πάντως γύρω από την ανάγκη κατανόηση ς του πλαισίου αρχών, κανόνων και αξιών,
το οποίο (προσ)δι-ορίζει τον τρόπο γραφής/πλοκής της αστυνομικής μυθοπλασίας.