Πανούσης Γιάννης

Γράφω αστυνομικές ιστορίες για δύο κυρίως λόγους: -κατά πρώτον: για ν' απο-δείξω στους γνήσιους αστυνομικούς συγγραφείς ότι η Εγκληματολογία, την οποία υπηρέτησα επί 40 χρόνια, δεν είναι μία αφηρημένη θεωρητική επιστήμη[και οι εγκληματολόγοι αιθεροβατούντες διανοούμενοι] αλλά ότι ο νομικοκοινωνιολογικός αυτός κλάδος έχει σημαντικές πρακτικές εφαρμογές, -κατά δεύτερον: για να διαπιστώσω τα όρια της αν(τ)οχής των αναγνωστών στα παιχνίδια της ανατροπής καταστάσεων και συναισθημάτων, στις εκπλήξεις και στις {μη)αποδείξεις ενοχής/αθωότητας Υπάρχει όμως κι ένας τρίτος λόγος, ανομολόγητος ακόμα. Δεν θα τον αποκαλύψω για να 'χει και λίγο σασπένς, λίγο μυστήριο η δήλωσή μου αυτή. Κινείται πάντως γύρω από την ανάγκη κατανόηση ς του πλαισίου αρχών, κανόνων και αξιών, το οποίο (προσ)δι-ορίζει τον τρόπο γραφής/πλοκής της αστυνομικής μυθοπλασίας.