«Σε παρακαλώ, ηρέμησε!» είπε ο σαρανταπεντάχρονος αρχιφύλακας της αστυνομίας Βασίλης Τσιρακίδης στην αλλόφρονα θεία του, Αργυρούλα Κοκώνη – θεία του μεν, αλλά δέκα χρόνια νεότερή του -, η οποία εκείνο το μοιραίο απόγευμα, στα μέσα Ιουλίου του 2009, είχε έρθει τρέχοντας να τον βρει στο καφενείο του «Σμυρνιού» και είχε διακόψει βίαια τον χαλαρωτικό ρεμβασμό του μπροστά στ’ αφρισμένα κύματα του Αιγαίου, φωνάζοντας εις επήκοον ολόκληρης σχεδόν της Σκαλίτσας, του μοναδικού οικισμού του νησιού, ότι ο άντρας της, ο Γιάννης Αυλακιώτης, «κάτι κακό είχε πάθει και δεν είχε γυρίσει σπίτι».

Ο ήρωας του Γιάννη Μαρή σε νέες περιπέτειες

1

«Θα με σκοτώσουν!»

Τη φοβερή αυτή φράση διατυμπάνιζε το αλαφιασμένο ύφος που είχε ο Βασίλης Κανέλλης, καθώς στεκόταν σιωπηλός, με μια βαλιτσούλα στο χέρι, στο τέρμα ενός απόμερου και σκοτεινού, εκείνη την αφέγγαρη αυγουστιάτικη νύχτα, δρόμου των Αφιδνών, μπροστά σε μια φωταγωγημένη καγκελόπορτα· τη φράση την οποία είχε επαναλάβει κάμποσες φορές στην τελευταία τηλεφωνική συνομιλία του με τον παλιό του φίλο Γιάννη Φράγκο· τη φράση που λίγες ώρες αργότερα έμελλε, δυστυχώς, να βγει αληθινή, με τρόπο εντελώς ανεξήγητο!

«Σαν κυνηγημένο ελάφι!» σκέφτηκε ο Γιάννης βλέποντάς τον, αλλά την επόμενη στιγμή αντελήφθη ότι η παρομοίωση ήταν ατυχής.

«Έλα, Βασίλη, καλώς όρισες!» είπε, και του άνοιξε την αυλόπορτα και την αγκαλιά του.

Υπό δρος Τζων Χ. Γουώτσον, M.D.
Μετάφραση: Νεοκλής Γαλανόπουλος* 

[Σημ. του μεταφραστή: Το κείμενο που ακολουθεί (πρωτότυπος τίτλοςA Lecture On Scarlet) βρέθηκε πρόσφατα, σε χειρόγραφη μορφή, ανάμεσα σε προσωπικά έγγραφα του δρα Τζων Γουώτσον, του διάσημου βιογράφου τού ακόμη πιο διάσημου ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς. Από το περιεχόμενό του προκύπτει ότι το κείμενο είχε γραφτεί για το περιοδικόThe Strand, που φιλοξενούσε τις ιστορίες του μεγάλου ντετέκτιβ, αλλά, για άγνωστους λόγους, δεν δημοσιεύθηκε ποτέ.] 

 Όταν ο βετεράνος αρχιφύλαξ-ντετέκτιβ Νοξ άκουσε τον επι- θεωρητή Μπέντλεϋ τής Σκώτλαντ Γιαρντ να ρωτά αιφνιδίως, με ύφος απατηλώς αφελές, τη λαίδη Άλλιγχαμ, η οποία, μολονότι είχε μόλις χάσει τον σύζυγό της και παρά την κοινωνική της θέση, απαντούσε στις ερωτήσεις τού νεαρού επιθεωρητού, επικεφαλής των ερευνών σχετικώς με τον φόνο τού εξηντάχρονου βαρωνέτου, χωρίς ίχνος δυσφορίας, εάν το όνομα Μπραντ τής ήταν γνωστό, έμεινε κε- χηνώς, διότι το συγκεκριμένο όνομα το άκουγε για πρώτη φορά εκείνη τη στιγμή· ήταν απολύτως βέβαιος ότι δεν το είχε αναφέρει προηγουμένως ούτε ο δίδυμος αδελφός τής λαίδης, δόκτωρ Τσέστε- ρτον, τον οποίον είχε καλέσει επειγόντως η ίδια εκεί, στο Όλντ Χωλ,

Πριν πατήσω τη σκανδάλη, θέλω να πω δυο λόγια για τον Έρωτά μου. Τελειώσαν τα ψέματα. Τελειώσαν τα πάντα. Τη Μαργαρίτα την ερωτεύθηκα από την πρώτη στιγμή που σήκωσα τα μάτια μου πάνω της. Η ακτινοβολία της έφτασε ώς  τα τρίσβαθα της ψυχής μου. Εκείνη, βέβαια, ούτε καν αντελήφθη την ύπαρξή μου τότε. Νοιάζεται ο ήλιος ποιους λούζει με το φως του;Ποιους καίνε οι αχτίδες του; Πειράχτηκα, τ’ ομολογώ. Ορκίστηκα, αφού δεν μπορούσα να την κάνω δική μου, να γίνω άτρωτος στα θέλγητρά της. Πόσο ανόητος ήμουνα! Σαν έφηβος που πρωτοξυπνάει ερωτικά, αλλά διστάζει να αποχωριστεί το γλυκό του μαξιλάρι.

Με εκτενές αφιέρωμα στη σύγχρονη ελληνική αστυνομική λογοτεχνία, κυκλοφορεί το 6ο τεύχος (Μάιος 2022) του ηλεκτρονικού περιοδικού για τη λογοτεχνία «Φρέαρ».

Στο αφιέρωμα, που υλοποιήθηκε με την επιμέλεια του Κώστα Θ. Καλφόπουλου, συμμετέχουν ο κριτικός λογοτεχνίας Βαγγέλης Χατζηβασιλείου και 15 συγγραφείς, μεταξύ των οποίων τα μέλη της ΕΛΣΑΛ, Ανδρέας Αποστολίδης, Νεοκλής Γαλανόπουλος, Βασίλης Δανέλλης, Άννα Δάρδα-Ιορδανίδου, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Γιάννης Πανούσης, Γιάννης Ράγκος, Φίλιππος Φιλίππου και Βίκυ Χασάνδρα.

Τα μέλη της ΕΛΣΑΛ εμπνέονται από την πανδημία και γράφουν σύντομες "ιστορίες εγκλεισμού"

Με το καλοκαίρι να έχει «εφορμήσει» πλέον για τα καλά, η ΕΛΣΑΛ προτείνει μερικά εξαιρετικά αστυνομικά μυθιστορήματα πρόσφατης «εσοδείας», γραμμένα από συγγραφείς-μέλη της, που ανταποκρίνονται σε κάθε λογοτεχνική προσδοκία και αναγνωστικό γούστο.

Αφιερωμένο στην Αθηνά Κακούρη

Όπως είπε η νονά του στον εφημέριο του ναού απ’ όπου θα γινόταν η κηδεία, τον άτυχο νεαρό είχε πυροβολήσει ο αδερφός της ανιψιάς του κουνιάδου της συζύγου του γιου της θείας του πατέρα της δεύτερης ξαδέρφης του.

Ο παπάς, σκεπτόμενος ότι κάποιο οικογενειακό δράμα κρύβεται πίσω απ’ αυτήν την ιστορία, από διακριτικότητα δεν ζήτησε περαιτέρω διευκρινίσεις.

Αυτό ακριβώς επιδίωκε με την απάντησή της η νονά του σκοτωμένου, γυναίκα θεοσεβούμενη, η οποία ούτε ψέματα ήθελε να πει, ούτε όμως να αποκαλύψει στον ιερέα ότι ο βαφτισιμιός της είχε αυτοκτονήσει.

του Γιάννη Ράγκου 

Σπεύδω από την αρχή να προειδοποιήσω τους παριστάμενους: Για κανέναν λόγο δεν πρέπει ποτέ να βρεθείτε σ’ ένα κλειδωμένο δωμάτιο μόνοι σας με τον Νεοκλή Γαλανόπουλο, όσο κι αν ξεγελά το γλυκό, χαριτωμένο και σχεδόν μόνιμα χαμογελαστό (έστω και με… σαρδόνιο τρόπο) πρόσωπό του. Εκτός αν έχετε… δολοφονική διάθεση ή κρατάτε με απόλυτη ασφάλεια το κλειδί του δωματίου στο χέρι σας. Θα εξηγήσω στη συνέχεια τί εννοώ…