Τα μέλη της ΕΛΣΑΛ εμπνέονται από την πανδημία και γράφουν σύντομες "ιστορίες εγκλεισμού"

Η αστυνομική λογοτεχνία έχει από τη φύση της εγγενή την έννοια της αναζήτησης δικαιοσύνης και συχνά και της απόδοσής της. Σε έναν κόσμο όπου βασικές αξίες τίθενται υπό αμφισβήτηση, όπου δίκιο και άδικο χορεύουν σφιχταγκαλιασμένα άλλοτε ως καβαλιέροι και άλλοτε ως ντάμες, αλλά [...]

Την έλεγαν Φωφώ. Έτσι τουλάχιστον φώναζε εκείνη τον εαυτό της. Κι έτσι συστηνόταν στους λίγους, ελάχιστους που είχαν τα κότσια να την πλησιάσουν.

Κάποιοι ισχυρίζονταν ότι υιοθέτησε το όνομα από ένα θεατρικό μπουλούκι που είχε περάσει από τα χωριά του Καρλοβάσου στα μέσα της δεκαετίας του πενήντα όταν εκείνη ήταν ακόμη μικρό κορίτσι, 10-12 χρονών. Ούτε την ηλικία της ξέραν ακριβώς. Ούτε καν τους γονείς της αν και υπήρχαν πολλές ιστορίες που κυκλοφορούσαν όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Η Φωφώ λοιπόν είχε ξεσηκώσει το όνομά της όταν είδε την παράσταση ενός περιφερόμενου θιάσου όπου πρωταγωνιστούσε η Φωφώ η ξελογιάστρα. Μια μοιραία γυναίκα που την έπαιζε μια ηλικιωμένη ηθοποιός. Γκροτέσκα απόδοση που ξεσήκωσε γιουχαΐσματα και σφυρίγματα που ωστόσο δεν πτόησαν την γηραλέα, πάλαι ποτέ σταρ των μπουλουκιών. Ίσως να `ταν η τόλμη της που γοήτευσε την Φωφώ κι έσπευσε να υιοθετήσει το όνομά της. Να βαπτιστεί μόνη της αφού κανένας δεν είχε φροντίσει γι` αυτό.