Δανέλλης Βασίλης: "Ο τελευταίος πελάτης"
Την μέρα εκείνη ένιωθα κατηφής από το πρωί. Η βροχή που με μούσκεψε μέχρι το κόκαλο, δεν μπορούσε να ξεπλύνει την βρωμιά του κόσμου, το γκρίζο της πόλης και την εσωτερική μου μαυρίλα.. Άσε που δεν μπορούσα να καπνίσω περπατώντας. Φτάνοντας στο γραφείο μου, με άρπαξαν από τα μούτρα πριν προλάβω να τινάξω τα νερά από την καμπαρτίνα μου.
«Καλημέρα κύριε αστυνόμε»
«Καλημέρα παιδί μου»
«Έχουμε μια δολοφονία»
«Δολοφόνησαν τον πρωθυπουργό;»
«Όχι κύριε αστυνόμε»
«Κάποιον υπουργό;»
«Όχι κύριε αστ…»
«Κάποιον πολιτικό, τον Αρχηγό μας…, τον Πουλικάκο;»
«Όχι κύριε αστυνόμε…»