Ο ήρωας του Γιάννη Μαρή σε νέες περιπέτειες

Η νεαρή γυναίκα τον πρόλαβε ενώ άνοιγε την πόρτα του ασανσέρ.
Την άφησε να περάσει παρατηρώντας την από την κορυφή ως τα νύχια.
Αεράκι τον τύλιξε το άρωμα της. Μετάξι ένιωσε το φευγαλαίο άγγιγμα του χεριού.
«Σε ποιόν όροφο πηγαίνετε;», ρώτησε μελιστάλαχτα.
«Στον έκτο», χαμογέλασε η κοπέλα.
«Στο γραφείο μου;», εξεπλάγη ευχάριστα παρ΄ όλο που δεν δεχόταν πελάτες χωρίς ραντεβού.
Στρίβοντας το μαχαίρι στα σωθικά του μεγαλοδικηγόρου, διέκρινε την απορία στο βλέμμα που έσβηνε.
«Αθώωσες τους φονιάδες του αδελφού μου», τον άφησε να σφαδάζει αιμόφυρτο στο πάτωμα του ασανσέρ.
Κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες και χάθηκε στην κολωνακιώτικη νύχτα.

Mε αφορμή την έκδοσή των Ημερολογίων και Σημειωματαρίων της Πατρίσια Χάισμιθ ταυτόχρονα σε Ευρώπη, Μ. Βρετανία και ΗΠΑ, στην 100ή επέτειο από τη γέννηση της συγγραφέως, το νέο τεύχος (#9, Δεκέμβριος 2021) του περιοδικού θεωρίας για την αστυνομική λογοτεχνία "πολάρ" αφιερώνει τον Φάκελλό του στη «μητέρα του Ρίπλεϋ» (και όχι μόνο).

Με εκτενές αφιέρωμα στη σύγχρονη ελληνική αστυνομική λογοτεχνία, κυκλοφορεί το 6ο τεύχος (Μάιος 2022) του ηλεκτρονικού περιοδικού για τη λογοτεχνία «Φρέαρ».

Στο αφιέρωμα, που υλοποιήθηκε με την επιμέλεια του Κώστα Θ. Καλφόπουλου, συμμετέχουν ο κριτικός λογοτεχνίας Βαγγέλης Χατζηβασιλείου και 15 συγγραφείς, μεταξύ των οποίων τα μέλη της ΕΛΣΑΛ, Ανδρέας Αποστολίδης, Νεοκλής Γαλανόπουλος, Βασίλης Δανέλλης, Άννα Δάρδα-Ιορδανίδου, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Γιάννης Πανούσης, Γιάννης Ράγκος, Φίλιππος Φιλίππου και Βίκυ Χασάνδρα.

Τα μέλη της ΕΛΣΑΛ εμπνέονται από την πανδημία και γράφουν σύντομες "ιστορίες εγκλεισμού"

Με το καλοκαίρι να έχει «εφορμήσει» πλέον για τα καλά, η ΕΛΣΑΛ προτείνει μερικά εξαιρετικά αστυνομικά μυθιστορήματα πρόσφατης «εσοδείας», γραμμένα από συγγραφείς-μέλη της, που ανταποκρίνονται σε κάθε λογοτεχνική προσδοκία και αναγνωστικό γούστο.

Ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα, πάνω στο περσικό χαλί, με το σκαλιστήρι του τζακιού καρφωμένο στο κεφάλι του. «Μαλακίες», σκέφτηκε. «Καθόλου δεν περνά η ζωή σαν ταινία από μπροστά σου, ενώ σε πλησιάζει ο θάνατος. Μόνο το πρόσωπό της, μόνο αυτήν βλέπω.  Όμορφη και γελαστή, όταν την πλησίασα στο μπαρ και προσφέρθηκα να της κεράσω το επόμενο Lagavulin. Όμορφη και παραδομένη, σαν μπήκα μέσα της, αφού φτάσαμε σπίτι. Όμορφη και απούσα, καθώς την αναζήτησα μέσα στη νύχτα. Όμορφη και ξαφνιασμένη, μόλις τη βρήκα μπροστά στο ανοιχτό χρηματοκιβώτιο. Όμορφη και άγρια, όταν με χτύπησε».

Έξω ακούστηκε η σειρήνα του περιπολικού. Μια μικρούλα αράχνη ακροβάτησε στο σκαλιστήρι, ελαφροπερπάτησε στο πρόσωπό του και χώθηκε στο αριστερό του ρουθούνι.