Trois Hommes a Abattre
O Michel Gerfaut, επαγγελματίας χαρτοπαίκτης, οδηγεί μέσα στη νύχτα την Lancia γ του οδεύοντας προς μια προγραμματισμένη παρτίδα πόκερ. Στο δρόμο συναντάει έναν άγνωστο, βαριά τραυματισμένο σε τροχαίο ατύχημα, τον οποίο μεταφέρει στο νοσοκομείο. Η πράξη βοήθειας θα τον εμπλέξει σε ένα ανελέητο και θανατηφόρο κυνηγητό με αδίστακτους εμπόρους όπλων.
Είμαστε στα 1980 και ο Alain Delon – στα 45 του χρόνια – είναι super star πρώτου μεγέθους, που κάνει ότι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό. Στο Trois Hommes a Abattre (“Τρεις για Σφάξιμο”, σε ελεύθερη μετάφραση) παίζει κάποιον που βρίσκεται στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή και παλεύει για τη ζωή του. Η ταινία βασίζεται στο εξαιρετικό μυθιστόρημα “Το Μελαγχολικό Κομμάτι της Δυτικής Όχθης”, του Jean Patrick Manchette και συγκεντρώνεται στην τρεχάλα και την αιματοχυσία. Την σκηνοθεσία ανέλαβε ο maître των γαλλικών αστυνομικών θρίλερ Jacques Deray, ο οποίος σημείωσε πολλές εισπρακτικές επιτυχίες με τους Delon και Belmondo σε ρόλο σκληρών στις δύο πλευρές του νόμου.
Η κινηματογράφηση είναι όμορφη και η δράση καταιγιστική. Ο Delon παρότι έχει μπει στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του και έχει ζαρώσει σε σχέση με τις ταινίες του ’60 και του ’70, γεμίζει την οθόνη με την παρουσία του και κερδίζει τις εντυπώσεις. Στο Trois Hommes a Abattre έχει αναλάβει την παραγωγή, ενώ συνυπογράφει και το σενάριο. Εκεί βρίσκεται και το μεγαλύτερο πρόβλημα μιας κατά τα άλλα ευχάριστης ταινίας. Χρησιμοποιεί τη βασική ιδέα του βιβλίου του Manchette για να καταλήξει σε φόνους, κυνηγητά και πυροβολισμούς, αποφεύγοντας κάθε απόπειρα για εμβάθυνση και υπαρξιακή αναζήτηση (όπως γίνεται με τον George Gerfaut στο λογοτεχνικό έργο).
Αν ξεπεραστεί η τυπική και εγκληματικά απλοποιημένη μεταφορά της ιστορίας, ο θεατής απολαμβάνει μια έντονη αστυνομική περιπέτεια, φτιαγμένη για προβολή του Delon και για κοπή εισιτηρίων (σχεδόν 2,2 εκατομμύρια έκοψε στη Γαλλία). Από την άλλη πλευρά, το να αποτυπώνεις κινηματογραφικά τον Manchette σε θρίλερ της σειράς, είναι σα να χρησιμοποιείς μουσικό θέμα του Shostakovic για να ντύσεις διαφήμιση εντομοαπωθητικού. Ευχόμαστε λοιπόν ένας σκηνοθέτης με όραμα και διάθεση για ρίσκο και πειραματισμό να ασχοληθεί με αυτό το σπουδαίο βιβλίο.