• Αρχική
  • Η Λέσχη
    • Καλωσόρισμα στην Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • 10 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΣΑΛ 2010-2020
    • Τα μέλη μας
    • Γιατί γράφω "αστυνομικά"
    • Τα βιβλία της Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • Έγραψαν για τη Λέσχη
    • Καταστατικό
    • Προϋποθέσεις εγγραφής νέων μελών
  • Νέα
    • Τα νέα μας
    • Άλλες δραστηριότητες των μελών
  • Αναγνωστήριο
    • 100 Λέξεις
    • Ιστορίες Εγκλεισμού
    • Διηγήματα
  • Βιβλιογραφία
    • 2020 - 2029
    • 2010 - 2019
    • 2000 - 2009
    • 1990 - 1999
    • 1980 - 1989
    • 1970 - 1979
    • 1960 - 1969
    • 1950 - 1959
    • 1940 - 1949
    • 1930 - 1939
    • 1920 - 1929
  • ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ
    • Ξένη αστυνομική λογοτεχνία
    • Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία
    • Ειδικά θέματα
    • Φάκελος: Γιάννης Μαρής
    • Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία
    • Από το Χαρτί στην Οθόνη
  • Φωτογραφίες
  • Επικοινωνία
  • Ελληνικά (Ελλάδα)
  • English (UK)
   

_3_20140602_1423087805
_1_20140602_1379646725
1_5_20140602_2030721773
_8_20140602_1502403807
_5_20140602_1046251858
_2_20140602_1135332314
2_14_20140602_1610958476
_4_20140602_1439359747
artgallery_1_20140602_2097238027
2_3_20140602_1612740712
2_9_20140602_1095229169
2_2_20140602_1372190455
_3_20140602_1388540158
polis_art_cafe_4_20151005_1483902689
_4_20140602_1165060267
2_20_20140602_1149335696
_1_20140602_2074821193
2_15_20140602_1393887756
_3_20140602_1454427727
floral_5_20140602_1032320141
_3_20140602_1548350811
_3_20140602_1587032100
5___floral_2015__9_20151005_1241267936
1_6_20140602_1204698458
2_12_20140602_1509706106
2_1_20140602_1156460154
1_7_20140602_1545779988
_10_20140602_1457188011
2_13_20140602_1157493131
2_18_20140602_1443405433
polis_art_cafe_6_20151005_1077810457
5_____3_20151005_1823376744
__1_20140602_2095030161
__1_20140602_1469983142
floral_4_20140602_1326000294
____5_20151005_1306678501
_4_20140602_1608005964
5_____1_20151005_2032667415
1_3_20140602_1219192186
_1_20140602_1245751584
_2_20140602_1024879335
__1_20140602_1292381825
__2_20140602_1001305159
2_19_20140602_1124956155
____7_20151005_1010550733
1_2_20140602_1847082110
_2_20140602_1623145017
1_4_20140602_2035984016
__7_20140602_2000370772
__10_20140602_1264702166
5___floral_2015__8_20151005_1637183868
_5_20140602_1735551557
__3_20140602_1634134473
_9_20140602_1356767036
__4_20140602_1587015771
_13_20140602_1466680089
2_11_20140602_1432683594
____1_20151005_1011421837
polis_art_cafe_5_20151005_1565509152
__9_20140602_1526631292
__3_20140602_1230100467
__11_20140602_1091381057
1_9_20140602_2050144091
_1_20140602_1626638007
polis_art_cafe_7_20151005_1273866662
__5_20140602_1365998856
__2_20140602_1153158435
floral_1_20140602_1656712337
5_____5_20151005_1227808993
2_4_20140602_1905793593
5___floral_2015__10_20151005_1585006138
5_____2_20151005_1754418797
__1_20140602_1470806817
_1_20140602_1063575340
1_1_20140602_1034169098
__6_20140602_1351763024
_3_20140602_1639285752
5_____6_20151005_1016641525
_2_20140602_1075598716
2_21_20140602_1631876208
____4_20151005_1250992024
____3_20151005_2015169976
_5_20140602_1411507168
floral_2_20140602_1120412859
artgallery_2_20140602_1028500455
_14_20140602_1390659221
polis_art_cafe_2_20151005_1365200180
____6_20151005_1897433254
2_16_20140602_1786925233
__8_20140602_2013442574
1_8_20140602_1932789229
2_22_20140602_1516921840
5___floral_2015__11_20151005_2067349259
_11_20140602_1728508009
5_____4_20151005_1066907542
polis_art_cafe_3_20151005_1886179311
public_1_20140602_1707896569
artgallery_3_20140602_1817864829
__13_20140602_1261475462
polis_art_cafe_1_20151005_2098882572
_1_20140602_1443038714
__12_20140602_1116612298
floral_3_20140602_1784458771
_2_20140602_1676444802
__2_20140602_1093484416
_4_20140602_2065471199
2_17_20140602_1651070418
_12_20140602_1830560292
_2_20140602_1328089459
2_10_20140602_1335940389
_4_20140602_1298525803
____2_20151005_1786206865

Δύο ξεχωριστές ανθολογίες του 1993 του Μάικλ Ντίμπντιν και του Τζερόμ Τσάρυν

Συντάχθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022. Καταχωρήθηκε στο Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία

Ο Michael Dibdin (1947 – 2007) μετά από τέσσερα χρόνια καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια, έγραψε έντεκα μυθιστορήματα με ήρωα τον αστυνομικό επιθεωρητή Aurelio Zen και σκηνικό την Ιταλία. Και το 1993 επιμελήθηκε The Picador book of Crime Writing.

Η ανθολογία του είναι ιδιαίτερη, δεν αφορά κυρίως διηγήματα, όπως συνηθίζεται, αλλά αποσπάσματα μυθιστορημάτων, δοκιμίων ή άρθρων με στόχο το «καλό» γράψιμο. Παρελαύνουν σχετικά αποσπάσματα από τον Τσέχοφ, τον Χένρυ Τζέημς, τον Ζολά, τον Φώκνερ, τον Χέμνγουεη κ.α., δείγματα από κλασικούς του Whodunit και του hardboiled, με νεότερα ονόματα από τη δεκαετία του 1980 (ανάμεσά τους οι Σουηδοί Μάι Χουέβαλ και Περ Βαλέ), όλα αυτά διανθισμένα με απόψεις του Έντμουντ Ουίλσον, το Ώντεν, του Μπρεχτ, του Τ.Σ. Έλιοτ, του Έκο κλπ.

Η σημασία της ανθολογίας είναι ότι προβλέπει σε μεγάλο βαθμό το μονοπάτι που θα ακολουθήσει το «ποιοτικό» αστυνομικό μυθιστόρημα στην αλλαγή του αιώνα.

Ο Ντίμπντιν γράφει στην εισαγωγή του: «Αν έχω κάποια προτίμηση αυτή αφορά όσους εργάζονται κόντρα στη φόρμα του αστυνομικού για να πετύχουν κάτι που δεν της ταιριάζει αυτονόητα. Αν μερικές επιλογές μου μοιάζουν εκκεντρικές, οφείλονται στην παραπάνω άποψη. Πιστεύω ότι τα καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα είναι εκκεντρικά – αποτέλεσμα της δημιουργικής πάλης κατά της κεντρομόλου δύναμης του είδους[…] Το 1944 ο Ρέημοντ Τσάντλερ έγραφε ότι “το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει εξερευνηθεί τόσο συστηματικά ώστε το πραγματικό πρόβλημα του συγγραφέα σήμερα είναι να αποφύγει να γράψει μια ιστορία μυστηρίου ενώ εμφανίζεται να το κάνει”. Αν αντί για “πρόβλημα” μιλήσουμε για “πρόκληση”, είναι πιο σωστό να αντικαταστήσουμε μια λίστα κανόνων, με την ποικιλία των ευκαιριών που προσφέρονται στους συγγραφείς για να διαφοροποιήσουν το σκηνικό, τα ενδιαφέροντα και τις προσεγγίσεις τους».

Την ίδια χρονιά εκδίδεται η ανθολογία «σαράντα δύο νέων και κλασικών διηγημάτων από τους καλύτερους αστυνομικούς συγγραφείς του κόσμου, με επιμέλεια και εισαγωγή του Jerome Charyn». The Crime Lovers Casebook.  Φιγουράρουν στο εξώφυλλο καινούργια ονόματα: Λώρενς Μπλοκ, Τζέημς Ελρόυ, Σιού Κράφτον, Τόνυ Χίλερμαν, Π.Ντ.Τζέημς, Ουώλτερ Μόσλεϋ, Σάρα Παρέτσκυ. Στο εσώφυλλο αναφέρεται ότι αυτή η ανθολογία έγινε με την κάλυψη της Διεθνούς Ένωσης Αστυνομικών Συγγραφέων: The International Association of Crime Writers’ Essential Crime Writing of the Late 20th Century.

Γράφει ο Τσάρυν στην εισαγωγή του: «Σε όλο τον κόσμο, συγγραφείς όπως ο Πάκο Τάιμπο στο Μεξικό, ο Ντιντιέ Ντενίξ στη Γαλλία, ο Μανουέλ Μονταλμπάν και ο Φρανσίσκο Λεντέσμα στην Ισπανία, ο Γουλιάν Σεμιόνοφ στη Σοβιετική Ένωση, ο Ξου Γιάγια στη Λαϊκή Κίνα, ο Πίκε Μπίρμαν στη Γερμανία, ο Ρύο Χάρα και ο Γιουμίκο Κουραχάσι στην Ιαπωνία, ο βαν Βέτερινγκ στην Ολλανδία, ο Τζων Λε Καρέ, ο Τζούλιαν Σάιμονς, η Ρουθ Ρένταλ και η Π.Τ.Τζέημς στη Μ.Βρετανία, η Κλαρίσε Λισπέκτορ στη Βραζιλία, η Λάουρα Γκριμάλντι και ο Μάρκο Τροπέα στην Ιταλία, στις ΗΠΑ οι καλύτεροι λογοτέχνες μας, που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχουν γράψει αστυνομικά […] Όλοι αυτοί έχουν δημιουργήσει μια λογοτεχνία που υπάρχει έξω από οποιοδήποτε γκέτο, με εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, γεμάτη βία και νοσηρή σεξουαλικότητα που συχνά σκίζει τη φράση για να αποκαλύψει ένα σύμπαν όπου άντρες, γυναίκες και παιδιά παίζουν μαστουρωμένοι τα παιχνίδια τους και ονειρεύονται το φόνο ανά πάσα στιγμή. Σε αναγνώριση αυτής της «νέας φάσης» δημιουργήθηκε η Διεθνής Ένωση Αστυνομικών Συγγραφέων το 1987».

Στόχος της πολιτικός: να σπάσει η απομόνωση μεταξύ Ανατολής και Δύσης · ήταν η εποχή που άρχιζε η περεστρόικα. Πρόεδρος της Ένωσης έγινε ο Γιουλιάν Σεμιόνωφ (1931-1993), δημοφιλής συγγραφέας κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων στην ΕΣΣΔ της περιόδου Μπρέζνιεφ με ήρωα τον Σοβιετικό Τζέημς Μποντ συνταγματάρχης Στίρλιτ. Υπάρχουν έντονες υποψίες ότι τελικά ο Γιουλιάν Σεμιόνωφ δολοφονήθηκε από την Κα Γκε Μπε, καθώς ετοιμαζόταν να αποκαλύψει τις σχέσεις του Πατριάρχη της Μόσχας Αλέξιου με τις μυστικές υπηρεσίες του Σοβιετικού καθεστώτος.

Συναντήσεις της Ένωσης είχαν πραγματοποιηθεί στο Μεξικό (Φεβρουάριο του 1987), στη Γιάλτα (Ιούνιο του 1987), στην πρώτη Semana Negra στη Χιχόν (Ιούλιο του 1988) και στην Πράγα (1989) με εκπροσώπους από τη Βουλγαρία, την Ισπανία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ιαπωνία και τη Μεγάλη Βρετανία.  Στην Πράγα ύστερα από εσωτερικές διαμάχες η Ένωση εξέδωσε μια ανακοίνωση με αίτημα την απελευθέρωση του θεατρικού συγγραφέα Βάστλαβ Χάβελ (που έγινε αργότερα πρόεδρος της χώρας). Τον Οκτώβριο του 1989 η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο Τάξκο και το Ακαπούλκο στο Μεξικό. Λίγες μέρες μετά έπεφτε το Τοίχος του Βερολίνου · η Ένωση εξέλεξε πρόεδρο τον Πάκο Τάιμπο, αλλά έκτοτε ο ρόλος της ατόνησε καθώς ήταν δημιούργημα μιας εποχής που έληξε οριστικά, αφήνοντας ουσιαστικά στο πόδι της τη  Σεμάνα Νέγρα της Χιχόν.

Η ανθολογία του Τσάρυν είναι το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας και για πρώτη φορά της γνωριμίας και της στενής σχέσης μια σειράς αστυνομικών συγγραφέων από διάφορες περιοχές του πλανήτη.

Kαι αυτή η συλλογή σηματοδοτούσε με τη σειρά της τη στροφή της αστυνομικής λογοτεχνίας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 προς μια κατεύθυνση πιο εκκεντρική και στα όρια του είδους και παράλληλα περισσότερο πολιτική και κοινωνική.

Εκτύπωση Email

Η διεθνής διασπορά αστυνομικού μυθιστορήματος - Β΄

Συντάχθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022. Καταχωρήθηκε στο Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία

«Following the Detectives», 2010, New Holland Publishers. Editor Maxim Jacubowski

Το βιβλίο   κλείνει με το κεφάλαιο «Διεθνές έγκλημα: μια ανασκόπηση». Και έχει πολύ ενδιαφέρον. Ο συντάκτης του επιλέγει συγγραφείς απ’ όλο τον κόσμο, που έχουν κάποιον σταθερό πρωταγωνιστή, κάνει μια σύντομη περίληψη του εκάστοτε ήρωα, και προτείνει από ένα βιβλίο του για ανάγνωση. Πρόκειται για μια αρκετά χαρακτηριστική καταγραφή της γεωγραφικής διασποράς του αστυνομικού βιβλίου με ορισμένα παλαιότερα παραδείγματα, αλλά κυρίως σύγχρονα, του 21ου αιώνα.

Ενδεικτικά:

Μάικλ Ουώλτερς (1960-). Την τελευταία δεκαετία είναι σύμβουλος επιχειρήσεων ανά τον κόσμο. Όταν δεν ταξιδεύει ζει στο Μάντσεστερ. Πρωταγωνιστής του ο επιθεωρητής Νεργκούι, στο Ουλάν Μπατόρ της Μογγολίας. «Ο πρωταγωνιστής είναι ανώτερο στέλεχος του Υπουργείου Ασφαλείας. Βοηθός του ο επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Μογγολίας Ντοριπαλάμ. Τους συνδράμει ο Ντριού ΜακΛης, αξιωματικός από σπασμένος από τη Μεγάλη Βρετανία («Shadow Walker», 2006)

Κόλιν Κότερριλ (1952-). Υπηκοότητα Αγγλική και Αυστραλιανή, ζει στην Ταϋλάνδη,  ήρωάς του ο Δρ Σίρι Παϊμπούν, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος. «Ο εβδομηντάρης ήρωας είναι ο μόνος ιατροδικαστής στη χώρα στις μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές τη δεκαετία του 1970. Ο Σίρι έχει για βοηθό του στις έρευνές του δύο νοσοκόμες του νεκροτομείου» («Το γεύμα του ιατροδικαστή», 2004).

Λεονάρδο Παδούρα ( 1955-), με τον Μάριο Κόντε. «Ο Μάριο Κόντε είναι αστυνομικός στην Αβάνα, που θα ήθελε όμως να ήταν συγγραφέας, όπως ο ήρωάς του Χέμινγουεη. Νιώθει μεγαλύτερη οικειότητα με καλλιτέχνες, τρελούς και πότες, παρά με τους συναδέλφους του στην αστυνομία» («Κόκκινη Αβάνα», 2005).

Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ (1949-), με τον Έκτορ Μπελασκοαράν Σέην . «Ο ήρωάς του είναι ένας αλκοολικός μονόφθαλμος, αριστερός ιδιωτικός ντετέκτιβ. Ο Μεξικανός δημιουργός του, γεννημένος στην Ισπανία, πρ4οσπάθησε να τον σκοτώσει, αλλά όπως συνέβη με τον Σέρλοκ Χολμς, το κοινό απαίτησε την επαναφορά του». («Ένα εύκολο πράγμα», 1990).

Μανουέλ Βάσκες Μονταλμπάν (1939-2003), με τον Πέπε Καρβάλιο , Βαρκελώνη. «Ένας βορειο-Ισπανός που ζει στην έντονα εθνικιστική πρωτεύουσα της Καταλανίας, είναι πρώην κομμουνιστής και μερικές φορές πράκτορα της ΣΙΑ. Ο Πέπε Καρβάλιο είναι ένας αντισυμβατικός ιδιωτικός ντετέκτιβ, του οποίου η σκέψη και η δράση συχνά συγκρούεται με το ισπανικό κράτος στα τέλη του 20ου αιώνα». («Φόνος στην Κεντρική Επιτροπή», 1984).

Αλεξάντερ ΜακΚολ Σμιθ (1948-), σειρά με τη Μάμα Ραμότσβε, στη Μποντσουάνα. «Οι υποθέσεις που αναλαμβάνει η γυναίκα ντετέκτιβ αφορούν από κλοπές αγελάδων μέχρι την εξαφάνιση συζύγων. Το φόντο είναι οι λεπτομέρειες της καθημερινότητας στα χωριά της Αφρικής, τις οποίες ο συγγραφέας –ένας Σκωτσέζος που πέρασε τη ζωή του στη Ζιμπάμπουε-  θεωρεί ότι οι τουρίστες δεν τις βλέπουν»  («Το Νο1 Γυναικείο Γραφείο Ερευνών», 1998).

Μάικλ Στάνλεϋ, συγγραφικό όνομα των Michael Sears (1950-) και Stanley Trollip, με τον ντετέκτιβ Κούμπου. «Το όνομα του ήρωα –Σετσουάνα που σημαίνει ιπποπόταμο - δίνει μια  ακριβή περιγραφή του μεγάλου όγκου και του φαινομενικά πειθήνιου χαρακτήρα του, αλλά κι ενός επικίνδυνου εχθρού, όταν τα πάρει στο κρανίο». («Το κουφάρι του θανάτου», 2008).

Κερρ, Τάιμπο, Παδούρα, Μονταλμπάν, μας είναι πολύ γνωστοί στην Ελλάδα. Γνωστός, αν και λιγότερο, είναι επίσης ο Ματσουμότο . Έχει, όμως, ενδιαφέρον πώς τους παρουσιάζει ο Μαξίμ Γιακουμπόφσκυ σ΄ ένα αγγλόφωνο κοινό, που τουλάχιστον το 2010 τους αγνοεί. Οι υπόλοιποι έντεκα είναι αμετάφραστοι στα ελληνικά.

Εκτύπωση Email

Η διεθνής διασπορά αστυνομικού μυθιστορήματος - A΄

Συντάχθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022. Καταχωρήθηκε στο Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία

«Following the Detectives», 2010, New Holland Publishers. Editor Maxim Jacubowski

Το βιβλίο κλείνει με το κεφάλαιο «Διεθνές έγκλημα: μια ανασκόπηση». Και έχει πολύ ενδιαφέρον. Ο συντάκτης του επιλέγει συγγραφείς απ’ όλο τον κόσμο, που έχουν κάποιον σταθερό πρωταγωνιστή, κάνει μια σύντομη περίληψη του εκάστοτε ήρωα, και προτείνει από ένα βιβλίο του για ανάγνωση. Πρόκειται για μια αρκετά χαρακτηριστική καταγραφή της γεωγραφικής διασποράς του αστυνομικού βιβλίου με ορισμένα παλαιότερα παραδείγματα, αλλά κυρίως σύγχρονα, του 21ου αιώνα.

Ενδεικτικά:

Κιού Zιάολινγκ (1953-), με τον επιθεωρητή Τσεν, Σανγκάι . «Ο Τσεν Τσάο διευθύνει τη Μονάδα Ειδικών Υποθέσεων υπεύθυνη για πολιτικά εγκλήματα, αλλά στον ελεύθερο χρόνο του μεταφράζει αγγλόφωνα αστυνομικά στα κινέζικα. Οι δύο πλευρές της ζωής του αντικατοπτρίζονται στην ομιλία του, ποιητική από τη μια και κοινότοπα κομμουνιστική από την άλλη» («Ένας πιστός χορευτής, 2002)

Νταϊάν Γουέι Λιάνγκ (1966 -) , η σειρά με την ντετέκτιβ Μέι Ουάνγκ . («Ηρωίδα αηδιασμένη με την κινεζική γραφειοκρατία και από δημόσιος υπάλληλος γίνεται ιδιωτική ντετέκτιβ. Επάγγελμα όμως παράνομο για το κομμουνιστικό καθεστώς και έτσι δηλώνει σύμβουλος πληροφοριών. Από δίπλα της ένας νεαρός που κρατάει το ημερολόγιό της και κυνηγάει τους κακοπληρωτές της»(«Το μάτι του νεφρίτη», 2007)

Να σημειώσουμε εμείς πως ο Ζιάολινγκ και η Γουέι Λανγκ, γεννημένοι στην Κίνα, ζούνε στις ΗΠΑ και τη Μ.Βρετανία αντίστοιχα, από τότε που άρχισαν να εκδίδουν «αστυνομικά».

Χ.Ρ.Φ. Κήτινγκ (1926-2011), επιθεωρητής Γκότε, Μουμπάι, Ινδία. «Ο Γκότε πολεμάει το συχνά διεφθαρμένο Ινδικό σύστημα δικαιοσύνης, ενώ προσπαθεί ταυτόχρονα να κατανοήσει τους εγκληματίες».

Σαμίνι Φλιντ (1969-). Έδρα της η Σιγκαπούρη, με τον επιθεωρητής Σινγκ, Μαλαισία. «Στρουμπουλός ντετέκτιβ της Σιγκαπούρης, καλείτε στην Κουάλα Λουμπούρ, στο Μπαλί και άλλα μέρη των Ανατολικών Ινδιών για να ερευνήσει σοβαρά εγκλήματα. Αντιπαθής στους συναδέλφους του, αγαπητός στους αναγνώστες με τη ζεστασιά, την εκκεντρικότητα και τις ιατροδικαστικές ικανότητές του». («Ένας πολύ περίεργος Μαλαισιανός φόνος», 2009)

Σέικο Ματσουμότο (1909-1992), με τον επιθεωρητή Ιμανίσι, Ιαπωνία. «Ένας πνευματώδης ντετέκτιβ που αγαπάει την κηπουρική και τα χαϊκού, εξιχνιάζει εγκλήματα που τον φέρνουν σε στενή επαφή με όλα τα στρώματα της ιαπωνικής κοινωνίας, από τα πιο παραδοσιακά έως τα πλέον δυτικοποιημένα». («Ο επιθεωρητής Ιμανίσι ερευνά», 1989).

Ουίλλιαμ Μάρσαλ (1944-2003, Αυστραλός),  η σειρά με τον οδό Γιέλοθρεντ, στο Χονγκ Κονγκ. «Οι αστυνομικοί αυτής της σειράς αντιμετωπίζουν περίεργα εγκλήματα που φαίνονται συχνά εντελώς ακατανόητα ∙ τα σχετικά μυθιστορήματα αποτελούν μια αριστοτεχνική σύνθεση βίας, σασπένς και χιούμορ». («Ανεξήγητα», 1977).

Φίλιπ Κερ, η σειρά με τον Μπέρνυ Γκούντερ στο Βερολίνο. «Ο Γκούντερ είναι βετεράνος του Α Π.Π. και γίνεται ιδιωτικός ντετέκτιβ στο καθεστώς της Βαϊμάρης.  Ειδικεύεται στην ανεύρεση εξαφανισμένων ατόμων, που ο αριθμός τους αυξάνεται με την άνοδο του Χίτλερ. Μετά τον Β Π.Π. συνεχίζει τη δουλειά του στη Βιέννη». («Γερμανικό ρέκβιεμ», 1991).

Μάρεκ Κραγιέφσκυ (1966-) , η σειρά με τον αστυνόμο  Έμπερνχαρντ Μοκ στο προπολεμικό Βρότσλαβ. «Ο Μοκ έχει μια προβληματική προσωπική ζωή, καθώς η νεαρή γυναίκα του είναι ερωτικά αχαλίνωτη και ο ανιψιός του ασχολείται άνεργος με την ποίηση. Συχνά ο Μοκ βάζει τους υφισταμένους του να παρακολουθούν τους συγγενείς του και να του αναφέρουν τα καμώματά τους». («Θάνατος στο Μπρέσλαου», 2008).

Μπoρίς Ακούνιν (1956-), στη σειρά με τους Εράστ Φαντόριν και την Αδελφή Πέλντζια, στη Ρωσία. «Ο Εράστ Φαντόριν είναι ένας πολύγλωσσος ντετέκτιβ του 19ου αιώνα που κερδίζει όλα τα στοιχήματα που βάζει. Η αδελφή Πελαγία είναι μια μοναχή που εξιχνιάζει εγκλήματα στις αρχές του 20ου αιώνα («Η Πέλντζια και το λευκό μπουλντόγκ», 2006).

Εκτύπωση Email

Το πρώτο βιβλίο "δημιουργικής" γραφής

Συντάχθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022. Καταχωρήθηκε στο Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία

Τα βιβλία και τα μαθήματα δημιουργικής γραφής γνώρισαν μεγάλη διάδοση από τη δεκαετία του 1990 και μετά. Έχουν όμως και τη δική τους ιστορία.

Το πρώτο βιβλίο το οποίο προσπαθεί να εξηγήσει πώς γράφεται μια αστυνομική ιστορία είναι Η τεχνική της ιστορίας μυστηρίου (The Technique of the Mystery Story) της Carolyn  Wells, το 1913. Στην εισαγωγή ο J. Berg Esenwain (από τους πρώτους διδάξαντες δημιουργική γραφή σε διηγήματα) σημειώνει: «Η Κάρολυν Ουέλς (1862 -1942) έγραψε περισσότερα από εκατόν εβδομήντα βιβλία. Στα πρώτα δέκα χρόνια της καριέρας της επικεντρώθηκε στην ποίηση, το χιούμορ και τα παιδικά αναγνώσματα. Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της, The Rest of My Life (1937), γύρω στο 1910 άκουσε την ανάγνωση ενός εκ των μυθιστορημάτων μυστηρίου της Anna Katherine Green και την συνάρπασε ο γρίφος . Από εκεί και πέρα αφιερώθηκε στο είδος. Εξήντα ένας τίτλοι της αφορούν τις ιστορίες με ντετέκτιβ. Η Κάρολυν Ουέλς διαθέτει μια βιβλιοθήκη από εκατοντάδες τόμους και περιοδικά. Αυτή είναι η πρώτη μελέτη του είδους».

Η Ουέλς ξεκινάει το βιβλίο της με  κεφάλαια όπως: ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ / Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ.

Έως εδώ έχουμε (λίγο άκομψα σε σχέση με την βιβλιογραφία που θα ακολουθήσει τα επόμενα εκατό χρόνια) τις πρώτες αναφορές για το παρελθόν και τις συγγένειες του είδους: το αίνιγμα της Σφίγγας, βουδιστικά αφηγήματα και αραβικές ιστορίες, γρίφοι και ιστορίες τρόμου. Και δηλωμένη η παραδοχή  ήδη από την εισαγωγή πως ενώ πρωταρχικός στόχος της αστυνομικής ιστορίας είναι η αναγνωστική απόλαυση και διασκέδαση -πρόκειται σαφώς για ένα είδος αφηγηματικής τέχνης.

Μεταξύ 1913 και 1941 θα λάβει χώρα η σταδιακή διαμόρφωση της «θεωρίας» του αστυνομικού μυθιστορήματος. Mε δύο σταθμούς: την «Εισαγωγή» της Dorothy Sayers στο Great Short Stories of Detection, Mystery and Horror, (London: Gollancz, 1928). Για να φθάσουμε στον Howard Haycraft, Murder for Pleasure: The Life and Times of the Detective Story, (New York: Appleton 1941). Το βιβλίο του Χάουαρντ Χέυκραφτ εκδίδεται συνειδητά στα εκατό χρόνια των «Φόνων της Οδού Μοργκ» του Πόου για να δηλώσει τα εκατό χρόνια του αστυνομικού αφηγήματος και αποτελεί έκτοτε το κλασικό σημείο αναφοράς όλων των μελετητών.

Μετά από μια ιστορική ανασκόπηση,  η Ουέλς περνάει στο ψητό με κεφάλαια μεταξύ των άλλων: Η ΕΠΑΓΩΓΗ / Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ /  Η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΕΓΓΗΣ / ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ /  Ο ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ / ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ /  ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ / Η ΔΟΜΗ /  Η ΠΛΟΚΗ.

Τί αλλάζει στα επόμενα εγχειρίδια εκατό χρόνια μετά; Τα ίχνη δακτυλικών αποτυπωμάτων και πατημασιών υποχωρούν, η χρήση δηλητηρίων εξηγείται εξαντλητικά, η χημική ανάλυση φυσικών  ινών πάσης φύσεως προοδεύει, η βαλλιστική απόδειξη απογειώνεται. Και βέβαια η πρώτη καθοριστική αλλαγή από πρακτικής απόψεως στην στοιχειοθέτηση των αποδεικτικών στοιχείων της έρευνας  είναι η εύρεση γενετικού υλικού, το DNA , πώς συλλέγεται και πότε μπορεί να σταθεί ως έγκυρο αποδεικτικό στοιχείο στην ανίχνευση και εκδίκαση μιας υπόθεσης. Μεταξύ των άλλων το θέμα «ποιανού είναι γυναίκα το παιδί;»  παύει πλέον να αποτελεί άλυτο μυστήριο.

Η δεύτερη καθοριστική αλλαγή είναι η δυνατότητα παρακολούθησης ενός θύτη ή θύματος: από την φυσική παρακολούθηση, στην παγίδευση του τηλεφώνου, την ψηφιακή παρακολούθηση της κινητής τηλεφωνίας, των συναλλαγών μέσω πιστωτικής κάρτας πληρωμών και της κίνησης των τραπεζιτικών λογαριασμών με καταθέσεις και αναλήψεις σε όλες τις περιοχές του πλανήτη έως την παραβίαση υπό όρους ή μη του απόρρητου της ψηφιακής αλληλογραφίας.

Όμως η πιο σημαντική αλλαγή είναι ιδεολογικής φύσεως: αφορά το ποιόν του βασικού ήρωα. Σε όλη την παρουσίασή της η Ουέλς δεν διανοείται ότι μπορεί να ευσταθεί, παρά μόνο ως ακρότατη παραφωνία και εξαίρεση,  μια αστυνομική ιστορία όπου ο ήρωας δεν είναι ο άνθρωπος που θα λύσει τον γρίφο και θα επιφέρει τη δικαιοσύνη, τουλάχιστον στα μάτια του αναγνώστη, αλλά είναι άτομο  ηθικά αμφιλεγόμενο έως  ίσως και δολοφόνος.  Ένας κανόνας που έκτοτε (ειδικά στον αιώνα μας) έχει αντιστραφεί αμετάκλητα. Ο ασταθής ψυχολογικά χαρακτήρας με έντονα προβλήματα στην προσωπική του ζωή που καθορίζουν ενίοτε τη στάση του στην έρευνα  ή είναι ο ίδιος  απατεώνας ή καριερίστας  ή ενδίδει συχνά  στις πιέσεις του συστήματος, των ανωτέρων του ή του υπόκοσμου ή είναι ακόμα και  έρμαιο διπολικής συμπεριφοράς, αποτελεί μοτίβο ισχυρό της σύγχρονης μυθοπλασίας.

Κατά τ’ άλλα για να είναι μια ιστορία «αστυνομική» έχει πάντα να «παίξει» με τις περισσότερες από τις συμβουλές και τις υποδείξεις του 1913.

Ειδικά η τελευταία συμβουλή (περί πρωτότυπων πλοκών και ο τρόπος επίλυσής του) αλλιώς διατυπωμένη: η αποφυγή της αφόρητης επανάληψης  (στις μέρες μας κρατική εν γένη διαφθορά και κοινωνική αδικία) ή  της εξυπνακίστικης   λύσης, που συναντάμε σε πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα κοινωνικού ή ψυχολογικού περιεχομένου. Το αστυνομικό μυθιστόρημα πρέπει να παραμένει «έξυπνο», σε εγρήγορση  και πρωτότυπο!

Εκτύπωση Email

C.H.B. Kitchin: «Birthday Party» (1938) - Η σημασία του «βιογραφικού»

Συντάχθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022. Καταχωρήθηκε στο Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία

Το ενδιαφέρον στο μυθιστόρημα αυτό βρίσκεται καταρχήν στην πολλαπλή του αφήγηση μέσα από τέσσερις χαρακτήρες οι οποίοι αφηγούνται την ιστορία από τη δική του οπτική ο καθένας με την ίδια σειρά σε τέσσερις κύκλους, σε δεκαέξι κεφάλαια. Οικογενειακή ιστορία, διαθήκη, κληρονομιά, υπαινιγμοί χαρακτήρων, ψυχολογίας και διάθεσης γύρω από ένα πάρτυ ενηλικίωσης.

Την πολλαπλή αφήγηση θα την συναντήσουμε σε ένα άλλο εντελώς διαφορετικό είδος αστυνομικού, στην «Τριλογία του Αμερικανικού Υπόκοσμου» του Τζέημς Ελλρόυ, με τρεις αμφιλεγόμενους χαρακτήρες κάθε φορά που εναλλάσσονται στο ρυθμό Α/Β/Γ. Επίσης στη «Λιβυκή άνοιξη», του Τοπίν.

Το άλλο και ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον με τον Κίτσεν (1895-1967) είναι το «βιογραφικό» του, οι δικές του κλίσεις, η προσωπική του ιστορία. Συχνά στα αστυνομικά που δεν είναι του συρμού, υπάρχει «κάτι» από πίσω που δεν φαίνεται, η γνώση του οποίου μπορεί να προσθέσει μια δόση ενδιαφέροντος έως και απόλαυσης στον αναγνώστη. Ο προβληματικός κόσμος των αποτυχημένων του Βρετανικού κατεστημένου υπήρξε πηγή πληθώρας αστυνομικών.

Ο Κίτσεν σπούδασε, φυσικά, στην Οξφόρδη και έγινε δικηγόρος. Προερχόταν από πολύ πλούσια οικογένεια. Αύξησε όμως την περιουσία του παίζοντας στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, στο καζίνο του Μόντε Κάρλο και σε αγώνες σκύλων εκτρέφοντας γρεϊχάουντ, επαγγελματικό τομέα στον οποίο υπήρξε για ένα διάστημα διάσημος. Ήταν πολύ καλός σκακιστής, πιανίστας και παίκτης του μπριτζ. Δημοσίευσε ποιήματα το 1919 και έξι χρόνια μετά το μυθιστόρημα «Streamers Waving», η αντιμετώπιση της φτώχιας από μέλη της «καλής» κοινωνίας. Στην κατοικία του στο Ανατολικό Σάσσεξ συζούσε με το φίλο του C.B.Preen μέχρι το θάνατό του, το 1944. Εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας του και μιας φυσικής του επιφυλακτικότητας, δεν έγινε ποτέ κεντρική προσωπικότητα του κατεστημένου. Τα πρώτα του βιβλία, ανάμεσα τους και δύο αστυνομικά εκδόθηκαν από το Χόγκαρντ Πρες, τον εκδοτικό οίκο του Λέοναρντ και της Βιρτζίνια Γουλφ, που ενδιαφέρθηκαν για τους πειραματισμούς του «στην τέχνη του συνδυασμού των καθημερινών συναισθημάτων με τη βίαιη καταστροφή τους». Πέντε μυθιστορήματά του έχουν θέματα που άπτονται της ομοφυλοφιλίας με καλυμμένο τρόπο.

Να θυμηθούμε πως και σ’ έναν άλλο Άγγλο κλασικό, τον Edmund Crispin («Το κινητό παιχνιδάδικο», 1946), τα θέματά του έκρυβαν ή έκφραζαν την κλίση του στο αλκοόλ έως εξόντωσης (πέθανε στα πενήντα έξι του), την αγάπη του στο μπριτζ και την κλίση του στη μουσική (υπήρξε συνθέτης της μουσικής σαράντα σχεδόν ταινιών). Παντρεύτηκε τη γραμματέα του δύο χρόνια πριν πεθάνει.

Στον βασανιστικό κόσμος της ομοφυλοφιλίας, ανήκε στο χωράφι των αστυνομικών και ο Κορνέλ Γούλριντς, ο άνθρωπος που εγκαινίασε το νουάρ ερήμην του, όταν οι Γάλλοι εκδότες συνδύασαν τους τίτλους των μυθιστορημάτων τους, το ζοφερό βιογραφικό του με το κλίμα της εποχής του Β Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο αναβιώνει σήμερα στη μνήμη μας με τις ιστορίες της Ουκρανίας. Και βεβαίως η Πάτυ Χάισιμιθ, που μετέτρεψε τις ερωμένες της σε άντρες αμφισβητούμενης ηθικής.

Τα «κρυφά» βιογραφικά, ο αλκοολισμός, η ομοφυλοφιλία και ο τζόγος, είναι μια σταθερά πίσω από αρκετά «αστυνομικά», που προσδίδουν κατά καιρούς «φρεσκάδα» στην πλοκή τους!

Εκτύπωση Email

Περισσότερα Άρθρα...

  • Οδηγός σκανδιναβικού νουάρ και το «Death in a Cold Climate»
  • Ο Κορνέλ Γούλριτζ και η αρχή του νουάρ
  • Μια ιδιόμορφη προσέγγιση του Σκανδιναβικού νουάρ
  • Το σκανδιναβικό νουάρ, του Nίκου Μ. Γεωργιάδη
  • Αρχική
  • Η Λέσχη
    • Καλωσόρισμα στην Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • 10 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΣΑΛ 2010-2020
    • Τα μέλη μας
    • Γιατί γράφω "αστυνομικά"
    • Τα βιβλία της Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • Έγραψαν για τη Λέσχη
    • Καταστατικό
    • Προϋποθέσεις εγγραφής νέων μελών
  • Νέα
    • Τα νέα μας
    • Άλλες δραστηριότητες των μελών
  • Αναγνωστήριο
    • 100 Λέξεις
    • Ιστορίες Εγκλεισμού
    • Διηγήματα
  • Βιβλιογραφία
    • 2020 - 2029
    • 2010 - 2019
    • 2000 - 2009
    • 1990 - 1999
    • 1980 - 1989
    • 1970 - 1979
    • 1960 - 1969
    • 1950 - 1959
    • 1940 - 1949
    • 1930 - 1939
    • 1920 - 1929
  • ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ
    • Ξένη αστυνομική λογοτεχνία
    • Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία
    • Ειδικά θέματα
    • Φάκελος: Γιάννης Μαρής
    • Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία
    • Από το Χαρτί στην Οθόνη
  • Φωτογραφίες
  • Επικοινωνία