• Αρχική
  • Η Λέσχη
    • Καλωσόρισμα στην Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • 15 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΣΑΛ 2010-2025
    • Τα μέλη μας
    • Γιατί γράφω "αστυνομικά"
    • Τα βιβλία της Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • Έγραψαν για τη Λέσχη
    • Καταστατικό
    • Προϋποθέσεις εγγραφής νέων μελών
  • Νέα
    • Τα νέα μας
    • Άλλες δραστηριότητες των μελών
  • Αναγνωστήριο
    • 100 Λέξεις
    • Ιστορίες Εγκλεισμού
    • Διηγήματα
  • Βιβλιογραφία
    • 2020 - 2029
    • 2010 - 2019
    • 2000 - 2009
    • 1990 - 1999
    • 1980 - 1989
    • 1970 - 1979
    • 1960 - 1969
    • 1950 - 1959
    • 1940 - 1949
    • 1930 - 1939
    • 1920 - 1929
  • ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ
    • Ξένη αστυνομική λογοτεχνία
    • Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία
    • Ειδικά θέματα
    • Φάκελος: Γιάννης Μαρής
    • Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία
    • Από το Χαρτί στην Οθόνη
    • Μεγάλοι ντετέκτιβ
    • Τρίτες με τους μαθηματικούς της ΕΛΣΑΛ
    • Based on a true crime story
  • Φωτογραφίες
  • Επικοινωνία
  • Ελληνικά (Ελλάδα)
  • English (UK)
       
_5_20140602_1411507168
polis_art_cafe_2_20151005_1365200180
__2_20140602_1093484416
__4_20140602_1587015771
floral_3_20140602_1784458771
2_14_20140602_1610958476
__8_20140602_2013442574
2_20_20140602_1149335696
_3_20140602_1639285752
public_1_20140602_1707896569
_12_20140602_1830560292
_13_20140602_1466680089
_4_20140602_1298525803
__3_20140602_1634134473
5_____6_20151005_1016641525
1_6_20140602_1204698458
5___floral_2015__8_20151005_1637183868
2_19_20140602_1124956155
5_____5_20151005_1227808993
__2_20140602_1001305159
_3_20140602_1548350811
2_16_20140602_1786925233
_11_20140602_1728508009
polis_art_cafe_5_20151005_1565509152
2_22_20140602_1516921840
_4_20140602_1439359747
_2_20140602_1328089459
5_____2_20151005_1754418797
artgallery_2_20140602_1028500455
2_18_20140602_1443405433
1_5_20140602_2030721773
1_4_20140602_2035984016
_3_20140602_1454427727
__13_20140602_1261475462
_5_20140602_1046251858
floral_2_20140602_1120412859
2_4_20140602_1905793593
__1_20140602_1470806817
5___floral_2015__10_20151005_1585006138
polis_art_cafe_7_20151005_1273866662
____5_20151005_1306678501
artgallery_3_20140602_1817864829
5___floral_2015__11_20151005_2067349259
_5_20140602_1735551557
____6_20151005_1897433254
1_7_20140602_1545779988
floral_1_20140602_1656712337
1_9_20140602_2050144091
____7_20151005_1010550733
2_1_20140602_1156460154
____2_20151005_1786206865
_1_20140602_1379646725
____4_20151005_1250992024
_14_20140602_1390659221
2_15_20140602_1393887756
_9_20140602_1356767036
5_____1_20151005_2032667415
2_21_20140602_1631876208
_2_20140602_1135332314
__11_20140602_1091381057
polis_art_cafe_1_20151005_2098882572
_4_20140602_1165060267
polis_art_cafe_3_20151005_1886179311
_3_20140602_1388540158
_1_20140602_1443038714
_8_20140602_1502403807
____3_20151005_2015169976
_10_20140602_1457188011
____1_20151005_1011421837
2_3_20140602_1612740712
__2_20140602_1153158435
polis_art_cafe_4_20151005_1483902689
_3_20140602_1423087805
polis_art_cafe_6_20151005_1077810457
artgallery_1_20140602_2097238027
__1_20140602_1469983142
2_10_20140602_1335940389
__1_20140602_1292381825
1_2_20140602_1847082110
_2_20140602_1024879335
floral_5_20140602_1032320141
_2_20140602_1676444802
1_8_20140602_1932789229
__1_20140602_2095030161
2_12_20140602_1509706106
1_1_20140602_1034169098
floral_4_20140602_1326000294
1_3_20140602_1219192186
_3_20140602_1587032100
2_2_20140602_1372190455
_2_20140602_1075598716
__5_20140602_1365998856
__12_20140602_1116612298
_4_20140602_2065471199
_1_20140602_1626638007
_1_20140602_1245751584
_4_20140602_1608005964
2_13_20140602_1157493131
__6_20140602_1351763024
5___floral_2015__9_20151005_1241267936
2_17_20140602_1651070418
_2_20140602_1623145017
5_____4_20151005_1066907542
__9_20140602_1526631292
5_____3_20151005_1823376744
__7_20140602_2000370772
__3_20140602_1230100467
2_11_20140602_1432683594
2_9_20140602_1095229169
__10_20140602_1264702166
_1_20140602_1063575340
_1_20140602_2074821193

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ #8 – Δώρου Αντωνιάδη: Για ένα κβάντο μοναξιάς

Συντάχθηκε στις 27 Απριλίου 2020. Καταχωρήθηκε στο Ιστορίες Εγκλεισμού

Τα μέλη της ΕΛΣΑΛ εμπνέονται από την πανδημία και γράφουν σύντομες "ιστορίες εγκλεισμού"

Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μας, το να βγούμε έξω με την Αγγελική, για να διασκεδάσουμε, ήταν κάτι προφανώς πολύ δύσκολο. Βγαίναμε σπάνια και μόνο σε πολύ ειδικές περιπτώσεις. Κάποια στιγμή μπουχτίσαμε και αποφασίσαμε -μιας και δεν ήταν εφικτό να βγαίνουμε συχνά οι δυο μας- να δοκιμάσουμε να βγούμε με φίλους, αλλά χώρια. Η Αγγελική το κατάφερε, εγώ πάλι βγήκα κάνα δυο φορές και μετά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν αυτό που μου έλειπε.

Μου έλειπε το να μείνω μόνος.

Μετά από αρκετά χρόνια συγκατοίκησης, γάμου και οικογένειας, αυτό που πραγματικά νοσταλγούσα δεν ήταν το να βγω έξω, να δω φίλους, να πιω ποτά ή να ακούσω μουσική. Έτσι, όταν η Αγγελική κανόνιζε να βγει με φίλους, εγώ έβαζα τα παιδιά για ύπνο και έλιωνα στον καναπέ, παρέα με ένα βιβλίο, ένα σφηνάκι ουίσκι και μια ταινία στην τηλεόραση (που είχα χιλιοδεί).

Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;

Σήμερα βγήκα για πρώτη φορά εκτός σπιτιού, μετά από περίπου έναν μήνα εγκλεισμού. Αποφάσισα να πάω για τρέξιμο σε μια αγαπημένη διαδρομή, παράλληλα με το Ολυμπιακό στάδιο. Είδα αρκετό κόσμο, να τρέχει, να βγάζει τον σκύλο του βόλτα, να περπατάει… Αλλά είδα και πάρα πολλούς να είναι μόνοι τους, μέσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα και να κάθονται. Χωρίς αναμμένη μηχανή, χωρίς σκοπό να πάνε κάπου. Κάθονταν απλώς εκεί. Κάποιος ακουμπούσε στο παράθυρο. Ένας άλλος κάπνιζε. Μια κυρία διάβαζε βιβλίο. Μια άλλη κοιτούσε κάτι στο κινητό. Ένας -τον είδα- κάτι σιγομουρμουρούσε. Αυτό που τους λείπει δεν είναι το να βγουν έξω, να πάνε κάπου, αλλά το να μείνουν για λίγο μόνοι τους, παρέα μόνο με τις σκέψεις τους.

Χωρίς εξηγήσεις. Χωρίς φωνές. Χωρίς ντροπή.

Ίσως δεν είναι πολλοί αυτοί που ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία. Δεν είναι ήρωες, που ψάχνουν να βρουν μια λύση ή που βοηθούν όπως μπορούν. Δεν είναι γιατροί, ούτε κι ασθενείς. Κι ούτε υποφέρουν με την έννοια που δεν αντέχει κάποιος κλεισμένος σε ένα πολύ μικρό σπίτι, ή με έναν ηλικιωμένο που δεν έχει κοντά τα παιδιά του να τον συντρέξουν ή με μια οικογένεια με παιδί ΑΜΕΑ που είναι απαραίτητο να κάνει και πράγματα εκτός σπιτιού, ενώ τώρα αναγκαστικά μένει σε κάτι που για το παιδί -πιθανότατα- μοιάζει με φυλακή.

Αλλά ποιος είπε ότι αξίζει να γράφονται ιστορίες μόνο γι’ αυτούς που υποφέρουν;

* Εικόνα: Απόσπασμα από διαφήμιση του Spotify.

Πρώτη δημοσίευση στο blog του συγγραφέα «Στιγμιότυπα» (9 Απριλίου 2020).

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ - Προηγούμενο διήγημα          ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ - Επόμενο διήγημα

Ετικέτες: Δώρος Αντωνιάδης

Εκτύπωση Email

  • Αρχική
  • Η Λέσχη
    • Καλωσόρισμα στην Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • 15 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΣΑΛ 2010-2025
    • Τα μέλη μας
    • Γιατί γράφω "αστυνομικά"
    • Τα βιβλία της Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • Έγραψαν για τη Λέσχη
    • Καταστατικό
    • Προϋποθέσεις εγγραφής νέων μελών
  • Νέα
    • Τα νέα μας
    • Άλλες δραστηριότητες των μελών
  • Αναγνωστήριο
    • 100 Λέξεις
    • Ιστορίες Εγκλεισμού
    • Διηγήματα
  • Βιβλιογραφία
    • 2020 - 2029
    • 2010 - 2019
    • 2000 - 2009
    • 1990 - 1999
    • 1980 - 1989
    • 1970 - 1979
    • 1960 - 1969
    • 1950 - 1959
    • 1940 - 1949
    • 1930 - 1939
    • 1920 - 1929
  • ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ
    • Ξένη αστυνομική λογοτεχνία
    • Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία
    • Ειδικά θέματα
    • Φάκελος: Γιάννης Μαρής
    • Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία
    • Από το Χαρτί στην Οθόνη
    • Μεγάλοι ντετέκτιβ
    • Τρίτες με τους μαθηματικούς της ΕΛΣΑΛ
    • Based on a true crime story
  • Φωτογραφίες
  • Επικοινωνία