Η νεαρή γυναίκα τον πρόλαβε ενώ άνοιγε την πόρτα του ασανσέρ.
Την άφησε να περάσει παρατηρώντας την από την κορυφή ως τα νύχια.
Αεράκι τον τύλιξε το άρωμα της. Μετάξι ένιωσε το φευγαλαίο άγγιγμα του χεριού.
«Σε ποιόν όροφο πηγαίνετε;», ρώτησε μελιστάλαχτα.
«Στον έκτο», χαμογέλασε η κοπέλα.
«Στο γραφείο μου;», εξεπλάγη ευχάριστα παρ΄ όλο που δεν δεχόταν πελάτες χωρίς ραντεβού.
Στρίβοντας το μαχαίρι στα σωθικά του μεγαλοδικηγόρου, διέκρινε την απορία στο βλέμμα που έσβηνε.
«Αθώωσες τους φονιάδες του αδελφού μου», τον άφησε να σφαδάζει αιμόφυρτο στο πάτωμα του ασανσέρ.
Κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες και χάθηκε στην κολωνακιώτικη νύχτα.

Δε γράφω συχνά. Διαβάζω μανιωδώς, απαραιτήτως και καθημερινά, αλλά γράφω σπάνια, μόνο όταν δεν έχω άλλη επιλογή. Γράφω ως διέξοδο, ως εκτόνωση. Γράφω όταν μια κατάσταση με πιέζει, όταν ζορίζομαι, όταν αυτό που νιώθω δεν έχει άλλον τρόπο να εκφραστεί.

Οι μαθητές του Ομίλου Δημιουργικής Γραφής του Πρότυπου ΓΕ.Λ. Μυτιλήνης σχεδίασαν και υλοποίησαν ένα πρωτότυπο επιτραπέζιο παιχνίδι με τίτλο «Το “memento mori”… aliter». Πηγή έμπνευσης του παιχνιδιού αποτέλεσε το αστυνομικό μυθιστόρημα «Memento mori» (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018) του Δώρου Αντωνιάδη, το οποίο διάβασαν τα μέλη του Ομίλου Δημιουργικής Γραφής κατά το σχολικό έτος 2022-23. Την ίδια σχολική χρονιά πραγματοποιήθηκε και ο βασικός σχεδιασμός του επιτραπέζιου παιχνιδιού, το οποίο ολοκληρώθηκε κατά την τρέχουσα σχολική χρονιά.

«Πέρασε μέσα, τέκνον μου».
«Και τώρα;»
«Όποτ’ είσαι έτοιμος, ξεκινάς».
Κλείνω την πόρτα κι αφουγκράζομαι. Ησυχία. Ωραία! Έχω λίγο χρόνο. Το σκοτάδι δε μ’ ενοχλεί. Η ζέστη όμως είν’ αφόρητη. Με την αφή αναγνωρίζω τα κομμάτια στις τσέπες. Οι κινήσεις μου είναι μηχανικές, δουλεμένες χρόνια. Συναρμολόγηση. Μου παίρνει ακριβώς δεκαεφτά δευτερόλεπτα. Όχι ρεκόρ, αλλά καλός χρόνος. Ανοίγω την πόρτα και ρίχνω μια τελευταία ματιά έξω. Κανείς. Ένα τρίξιμο μ’ αποσυντονίζει. Μετακινείται; Σηκώθηκε; Πού πάει; Ουφ! Ευτυχώς ξανακάθεται.
«Συγχώρεσέ με, πάτερ, γιατί αμάρτησα».
«Συγχώρεσέ με, τέκνον μου, γιατί κι εγώ αμάρτησα», του λέω και του φυτεύω μια σφαίρα στο δόξα πατρί.

Φωτογραφία: © Βασίλειος Αγγελής

Τα μέλη της ΕΛΣΑΛ εμπνέονται από την πανδημία και γράφουν σύντομες "ιστορίες εγκλεισμού"

Με το καλοκαίρι να έχει «εφορμήσει» πλέον για τα καλά, η ΕΛΣΑΛ προτείνει μερικά εξαιρετικά αστυνομικά μυθιστορήματα πρόσφατης «εσοδείας», γραμμένα από συγγραφείς-μέλη της, που ανταποκρίνονται σε κάθε λογοτεχνική προσδοκία και αναγνωστικό γούστο.

Διαβάζουμε· καθιστοί, ξαπλωμένοι όρθιοι. Διαβάζουμε· σε πλήρη εγρήγορση, ανάμεσα σε περισπασμούς ή μισοκοιμισμένοι. Διαβάζουμε· σ’ ένα καφέ, στο ταξίδι με πλοίο, στο αεροπλάνο, στο τρένο ή στο υπεραστικό λεωφορείο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στο πάρκο, στο παγκάκι, στο μπαλκόνι, στην παραλία, ακόμα και στο μπάνιο. Διαβάζουμε· σε φρενήρεις ρυθμούς καταπίνοντας μονομιάς αμέτρητες σελίδες ή με συχνά διαλείμματα για να αναστοχαστούμε, να επιστρέψουμε σε μια παράγραφο, να επιμηκύνουμε την επίγευση της αναγνωστικής απόλαυσης. Σε κάθε περίπτωση: ξεκομμένοι από τον παροντικό κόσμο και βυθισμένοι σ’ έναν μυθοπλαστικό, αλλά εξίσου πειστικό. Διαβάζουμε· τον χειμώνα, την άνοιξη, το φθινόπωρο, το καλοκαίρι, όταν η τέχνη της ανάγνωσης (μοιάζει να) παίρνει την πρωτοκαθεδρία, έστω και για λίγο.