• Αρχική
  • Η Λέσχη
    • Καλωσόρισμα στην Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • 15 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΣΑΛ 2010-2025
    • Τα μέλη μας
    • Γιατί γράφω "αστυνομικά"
    • Τα βιβλία της Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • Έγραψαν για τη Λέσχη
    • Καταστατικό
    • Προϋποθέσεις εγγραφής νέων μελών
  • Νέα
    • Τα νέα μας
    • Άλλες δραστηριότητες των μελών
  • Αναγνωστήριο
    • 100 Λέξεις
    • Ιστορίες Εγκλεισμού
    • Διηγήματα
  • Βιβλιογραφία
    • 2020 - 2029
    • 2010 - 2019
    • 2000 - 2009
    • 1990 - 1999
    • 1980 - 1989
    • 1970 - 1979
    • 1960 - 1969
    • 1950 - 1959
    • 1940 - 1949
    • 1930 - 1939
    • 1920 - 1929
  • ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ
    • Ξένη αστυνομική λογοτεχνία
    • Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία
    • Ειδικά θέματα
    • Φάκελος: Γιάννης Μαρής
    • Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία
    • Από το Χαρτί στην Οθόνη
    • Μεγάλοι ντετέκτιβ
    • Τρίτες με τους μαθηματικούς της ΕΛΣΑΛ
    • Based on a true crime story
  • Φωτογραφίες
  • Επικοινωνία
  • Ελληνικά (Ελλάδα)
  • English (UK)
       
  • p1
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

  • p2
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

  • p3
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

  • p4
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

  • p5
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας
Υπό την αιγίδα της ΕΛΣΑΛ το 6ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας Agatha (7-30 Μαΐου 2025)

Υπό την αιγίδα της ΕΛΣΑΛ το 6ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας Agatha (7-30 Μαΐου 2025)

Υπό την αιγίδα της ΕΛΣΑΛ αρχίζει την Τετάρτη 7 Μαΐου 2025 το 6ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας Agatha, που διοργανώνει η Α.Μ.Κ.Ε. Agatha και το βιβλιοπωλείο Monogram. Ομιλίες, σεμινάρια δημιουργικής γραφής, αφιερώματα, προβολές και θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, μουσικά events και παιχνίδια θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των φανατικών του αστυνομικού και των θρίλερ και θα εκτινάξουν την αδρεναλίνη στα ύψη.

Συνεχίζεται...

15 χρόνια ΕΛΣΑΛ | Εκδήλωση στις 3 Μαΐου: Ημερίδα για το αστυνομικό στο Λουτράκι

15 χρόνια ΕΛΣΑΛ | Εκδήλωση στις 3 Μαΐου: Ημερίδα για το αστυνομικό στο Λουτράκι

Η Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ) πάει… Λουτράκι!

Ημερίδα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τη συμπλήρωση 15 ετών από την ίδρυσή της, διοργανώνει η ΕΛΣΑΛ το προσεχές Σάββατο 3 Μαΐου 2025 στην  κορινθιακή πόλη.

Συνεχίζεται...

15 χρόνια ΕΛΣΑΛ | Εκδήλωση στις 29 Απριλίου: «Γιατί αστυνομική μυθοπλασία;»

15 χρόνια ΕΛΣΑΛ | Εκδήλωση στις 29 Απριλίου: «Γιατί αστυνομική μυθοπλασία;»

Κύκλο δράσεων, με αφορμή τη συμπλήρωση 15 χρόνων από την ίδρυσή της (10 Απριλίου 2025), προγραμματίζει η ΕΛΣΑΛ καθ’ όλη τη διάρκεια του 2025.

Συνεχίζεται...

15 χρόνια ΕΛΣΑΛ: Η ιστορία μιας «άγριας» έφηβης…

15 χρόνια ΕΛΣΑΛ: Η ιστορία μιας «άγριας» έφηβης…

Σαν σήμερα, πριν από δεκαπέντε χρόνια (10 Απριλίου 2010), 25 παλιότεροι και νεότεροι Έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, υπέγραψαν το ιδρυτικό καταστατικό της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ), της πρώτης του είδους της στην ιστορία της εγχώριας λογοτεχνίας (σε αντίθεση με την μεγάλη παράδοση αντίστοιχων λεσχών ή σωματείων σε πολλές άλλες χώρες).[1]

Η δημιουργία της ΕΛΣΑΛ ήταν το αποτέλεσμα συζητήσεων μεταξύ ορισμένων από αυτούς τους συγγραφείς (Αθηνά Κακούρη, Τιτίνα Δανέλλη, Φίλιππος Φιλίππου, Ανδρέας Αποστολίδης, Ανδρέας και Τεύκρος Μιχαηλίδης, Χρύσα Σπυροπούλου, Γιάννης Ράγκος), που για αρκετούς μήνες εξέταζαν το ενδεχόμενο να συντονίσουν τις ενέργειές τους με στόχο την προώθηση, ενθάρρυνση και διάδοση των έργων της ελληνικής και διεθνούς αστυνομικής λογοτεχνίας, τη συλλογή και καταγραφή τους, την ευρύτερη μελέτη του είδους, αλλά και τη διαρκή επικοινωνία με το διεθνές συγγραφικό και εκδοτικό περιβάλλον. Η Λέσχη δημιουργήθηκε περισσότερο ως μία «φιλική συντροφιά», στα πρότυπα ενός ομίλου, χωρίς οποιαδήποτε συνδικαλιστική φιλοδοξία και με βασικό στοιχείο το συνεπές και πολυπρισματικό ενδιαφέρον των μελών της για το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος.[2]

Συνεχίζεται...

Τα 15α γενέθλια της ΕΛΣΑΛ: Τόσο «παλιά», τόσο νέα

Τα 15α γενέθλια της ΕΛΣΑΛ: Τόσο «παλιά», τόσο νέα

Στις 10 Απριλίου 2010, 25 συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας ίδρυσαν την Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Ε.Λ.Σ.Α.Λ.) με σκοπούς κυρίως πολιτιστικούς: την προώθηση, ενθάρρυνση και διάδοση αστυνομικών έργων, καθώς επίσης τη συλλογή και την καταγραφή σχετικών πληροφοριών. Προηγουμένως, κι επί πολλούς μήνες, ορισμένοι από τους συγγραφείς αυτούς (Αθηνά Κακούρη, Τιτίνα Δανέλλη, Φίλιππος Φιλίππου, Ανδρέας Αποστολίδης, Ανδρέας και Τεύκρος Μιχαηλίδης, Χρύσα Σπυροπούλου, Γιάννης Ράγκος) συναντιόνταν στο κέντρο της Αθήνας (κυρίως στο καφέ Sofia’s της οδού Βαλαωρίτου, που δεν υπάρχει πλέον) και συζητούσαν σχετικά με τη δημιουργία της Λέσχης.

Συνεχίζεται...

Έφυγε από τη ζωή η συγγραφέας Νίνα Κουλετάκη (1960-2025)

Έφυγε από τη ζωή η συγγραφέας Νίνα Κουλετάκη (1960-2025)

Ακόμα μία μεγάλη απώλεια για την ΕΛΣΑΛ.

Έφυγε χθες (22 Μαρτίου 2025) από τη ζωή, σε ηλικία 65, ετών η συγγραφέας Νίνα Κουλετάκη.

Η Νίνα υπήρξε ιδρυτικό μέλος, πρώτη γραμματέας της Λέσχης (την περίοδο 2010-2013) και ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της. Ήταν αυτή που δημιούργησε το site της Λέσχης, ήταν εξαιρετικά ενεργή στην εσωτερική λειτουργία της με προτάσεις, ιδέες και οργανωτική δουλειά, είχε λάβει μέρος σε πολλές εκδηλώσεις της ως ομιλήτρια, ενώ η τελευταία συνεισφορά της -και ενώ ήδη αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας- ήταν η συμμετοχή της στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού αστυνομικού διηγήματος για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, που οδήγησε στην πρόσφατη (Φεβρουάριος 2025) έκδοση του συλλογικού τόμου «Μικρές μαύρες ιστορίες» (Εκδόσεις Κύφαντα).

Συνεχίζεται...


 Ομιλία του Ανδρέα Αποστολίδη στην εκδήλωση της ΕΛΣΑΛ για τον Γιάννη Μαρή

Στην μεταπολεμική Ελλάδα ευδοκίμησε εντυπωσιακά ένα πολύ χαρακτηριστικό είδος ελαφρού θεάματος και αναγνώσματος. Η τυπολογία του αναγνωρίζεται εύκολα στον εμπορικό κινηματογράφο. Πρόκειται για μια επιτυχημένη ελληνική συνταγή ενός κινηματογραφικού είδους που γνώρισε δόξες στο Μεσοπόλεμο (αλλά και τη δεκαετία του 50) στην Ευρώπη και την Αμερική – και καλλιτεχνική του εκδοχή Γερμανούς ή Αυστριακούς σκηνοθέτες όπως ο Ερνστ Λιούμπιτς και ο Σάμουελ Βίλντερ γνωστό αργότερα ως Μπίλυ Γουάιλντερ.

Το ελαφρύ θέαμα, ένα μίγμα μελοδράματος, ανέμελης πλοκής, πλούσιας και καλής ηθοποιίας χαρακτήρων, και ερωτικής σάτιρας, κατέκτησε τον κινηματογράφο με αφετηρία το αθηναϊκό θέατρο και το ραδιόφωνο. Συνήθως αυτό το είδος διαπραγματεύεται την αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο του πλούτου και της βιοπάλης, αλλά και την ανατροπή ή τη γεφύρωσή τους.

Σε αυτήν την γενική τυπολογία ανήκει και ο Γιάννης Μαρής και μάλιστα στον σκληρό πυρήνας της, καθώς οι χαρακτήρες του δεν προέρχονται καν από την καλή κοινωνία, αλλά από την κοινωνία της πολυτέλειας ή τις παρυφές της. Οι άνθρωποι από τις παρυφές της πολυτέλειας, συγκρούονται ή έλκονται από τον ενσαρκωτή και τη ψυχή της πολυτέλειας που είναι η πολυτελής γυναίκα.

Ο Στέφανος Μαυροειδής, 35 ετών, υπάλληλος στη «Βιομηχανία Ερίων» στα Άνω Πατήσια στο Νυχτερινό τηλεφώνημα (1956) συναντάει βραδιάτικα έξω από το «Ντο Ρε» της Κυψέλης μια νεαρή γυναίκα.

Ήταν ψηλή, κομψή και νέα. Φαινόταν ντυμένη ακριβά. Το φίνο νάιλον της κάλτσας της γυάλιζε στο πεζοδρόμιο. Όπως όλα ήταν μετρημένα και ήσυχα στην ασήμαντη ζωή του, έτσι μετρημένοι και ασήμαντοι ήταν και οι έρωτές του. Κι όμως, κάπου στο βάθος των ονείρων του, υπήρχε μια γυναίκα που δεν γνώρισε ποτέ. Λεπτή, όμορφη, τρυφερή, πολυτελής. Και η γυναίκα του νυχτερινού τηλεφωνήματος έμοιαζε με αυτήν.

Ο κόσμος της πολυτέλειας έχει πολυτελείς δικηγόρους, πολυτελή αμάξια και ζει σε πολυτελείς πολυκατοικίες ή βίλες. Ο παρατηρητής, όταν πρόκειται για αστυνομικό, κοιτάζει με απορία και απόσταση αυτό τον κόσμο. Οι συνήθειές του τού είναι ακατανόητες, όπως οι πίνακες μοντέρνας τέχνης που οι εύποροι του Κολωνακίου κρεμάνε στα κομψά σαλόνια τους. Οι πίνακες μοντέρνας τέχνης τσιτώνουν τα νεύρα ειδικά του αστυνόμου Μπέκα που τους θεωρεί κάτι σαν προσβολή της νοημοσύνης του.

Η καινοτομία του Μαρή είναι ότι πάντρεψε το ελαφρό λαϊκό θέαμα με το αστυνομικό μυθιστόρημα. Μια θεματολογία μικροαστική με μια αφήγηση ριζοσπαστική. Το Έγκλημα στο Κολωνάκι, Το Έγκλημα στα παρασκήνια και το Ο δολοφόνος φορούσε σμόκιν –τα τρία πρώτα έργα του, συμπυκνώνουν με τους τίτλους τους όλα τα παραπάνω.

Ο φόνος προέρχεται από την επαφή του ασήμαντου με το πολυτελές και έχει πάντα ερωτικό υπόβαθρο, ακόμα κι αν το κίνητρο μπορεί να είναι η απόκτηση μιας κληρονομιάς ή η απόκρουση ενός εκβιασμού. Ο δούρειος ίππος για την εισδοχή στο πολυτελές από την ανδρική σκοπιά είναι ο ζιγκολό και από τη γυναικεία η μαιτρέσσα. Συχνά ο ζιγκολό και η μαιτρέσσα συναντιόνται:

Ναι, θα ήταν σαράντα χρόνων, ίσως και περισσότερο, αλλά η μελαψή σάρκα της ήταν σφιχτή από το κολύμπι και τα σπορ, ενώ το ωραίο της πρόσωπο είχε κρατήσει όλη την ομορφιά του με την καλή ζωή και τη βοήθεια μερικών ακριβών Ινστιτούτων καλλονής. […] Η Μαργκό Μαρσένη, μαιτρέσα ενός εκατομμυριούχου, σήκωσε τους ώμους της. Με αυτή την κίνηση το ελαφρό φόρεμα γλίστρησε από τον ώμο της, αποκαλύπτοντας την αρχή ενός στήθους αλά Σοφία Λόρεν. Ο Δεπόντης την έπιασε από τα γυμνά μπράτσα και κόλλησε τα χείλη του στο λαιμό της. Η ωραία γυναίκα ανατρίχιασε και σφίχτηκε πάνω του. Οι μόνες λέξεις που είπε ήταν:

-Το φως… (Διακοπές στη Μύκονο)

Ο οδηγός ήταν μελαχρινός με σκούρο δέρμα και καταπληκτικά λευκά δόντια. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή ήταν η δύναμη και η υγεία του. Φαινόταν γερός και ευχαριστημένος με τον εαυτό του. Έτρωγε με χτυπητή όρεξη και ήταν πολύ όμορφος. Κι όμως η μικρή φίλη μου από την Αθήνα είχε δίκιο. Κάτι υπήρχε σε όλη αυτή την ομορφιά που απωθούσε.

-Μου θυμίζει θηρίο, είπε πάλι. Ένα όμορφο δυνατό θηρίο. Το όμορφο θηρίο ήταν ο Ανδρέας Κοντόλαιμος. Ένας ζιγκολό πολυτελής. (Περιπέτεια στο Άγιον Όρος)

Η φύση, η πείρα και μια σοφή γυναικεία επιστήμη, έκαναν την Μάγδα Αντωνέσκου ένα πολύτιμο ερωτικό ζώο πολυτελείας. (Έγκλημα στη Μύκονο)

Ο ζιγκολό και η μαιτρέσσα, λοιπόν, είναι οι δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές στον κόσμο του Μαρή και κατά 90% οι ένοχοι.

Μέσα στον κόσμο της πολυτέλειας κρύβεται και ο δοσίλογος, ο συνεργάτης των Γερμανών και ο ομοφυλόφιλος. Είναι οι δύο άλλοι υποψήφιοι δολοφόνοι του Μαρή.

Η βασική μέθοδος συγκάλυψης ενός φόνου είναι η πλαστοπροσωπία ή η χρήση της πλαστοπροσωπίας. Ο νεκρός που είναι ζωντανός, ο ζωντανός που παριστάνει άλλον, οι αφανείς ή υπόγειες οικογενειακές σχέσεις ή οι κρυφές σεξουαλικές σχέσεις, όπως μητριάς προς νεαρό γυιό από τον πρώτο γάμο του γέρου συζύγου, ωραίου ανιψιού προς την γοητευτική χήρα του θείου και του κατεργάρη σωσία που παίρνει τη θέση του νεκρού αδελφού και γυιού και μπλέκει σε μια ψευδο- αιμομικτική σχέση με έντονο ερωτισμό.

Ο Μαρής γράφει, λοιπόν, ερωτικά θρίλερ της δεκαετίας του 50.

* * *

Ο Μαρής ήταν πρωτίστως συγγραφέας εφημερίδων και περιοδικών, δεν έβγαζε βιβλία. Τα βιβλία έπονται. Και μέχρι να αρχίσει να εκδίδει τα έργα του συστηματικά τέλη της δεκαετίας του 50 στην κόκκινη σειρά του Πεχλιβανίδη έχει δημοσιεύσει ήδη είκοσι μυθιστορήματα ή νουβέλες. Μετά θα βγάλει άλλα είκοσι πέντε, όμως η σημαντική δουλειά του και όλη του η γοητεία είναι ταυτισμένη με την προ του 60 εποχή.

Γράφει, λοιπόν, σε συνέχειες και μετά δεν ξαναδουλεύει το υλικό του. Ένα αρνητικό αποτέλεσμα είναι οι επαναλήψεις και οι φλυαρίες που σίγουρα δεν θα υπήρχαν σε ένα κείμενο γραμμένο για βιβλίο. Ένα καταπληκτικό, όμως, αποτέλεσμα αυτής της ιδιομορφίας είναι οι εισαγωγές του. Οι εισαγωγές του είναι που τον αναδεικνύουν σε μάστορα της αστυνομικής αφήγησης. Μέσα σε λίγες παραγράφους τα λέει όλα:

Το τηλέφωνο χτύπησε για τρίτη φορά. Ο Καρνέζης άπλωσε, μισοκοιμισμένος ακόμα, το χέρι και σήκωσε το ακουστικό. Ήταν ο Φλωράς. Τι ήθελε ο Φλωράς μέσα στη χειμωνιάτικη νύχτα, μια τέτοια ώρα. Αυτό το τηλεφώνημα και η επίσκεψη που θα ακολουθούσε, ήταν για τον Καρνέζη πολύ δυσάρεστα πράγματα. Δε δέχεται κανείς με ευχαρίστηση, μέσα στη μέση της νύχτας το σύζυγο της ερωμένης του. (Έγκλημα στο Κολωνάκι)

Δεν ξέρω πολλά από σοβαρή μουσική αλλά δεν θα μπορέσω να ακούσω πια ποτέ στη ζωή μου την «Σονάτα υπό το Σεληνόφως». Η θαυμάσια δημιουργία του Μπετόβεν θα μου φέρνει πάντοτε φρίκη. Θαναι για μένα συνδεδεμένη με τον θάνατο, όπως και όλους φαντάζομαι, τους ενοίκους του ξενοδοχείου «Άρτεμις». (Σκοτεινό μεσημέρι)

Η δυστυχισμένη γυναίκα έπεσε από το παράθυρο του δωματίου της στον τρίτο όροφο στο τσιμέντο της αυλής στις έντεκα το βράδυ. Το αδύνατο σώμα της τσάκισε δύο γλάστρες με γαρδένιες κι έμεινε ακίνητο και άψυχο, ένας μικρός θλιβερός σωρός. Εκείνη ακριβώς την ώρα το αυτόματο ραδιογραμμόφωνο του ξενοδοχείου έπαιζε της «Γαλάζια ραψωδία» του Γκέρσουιν. Δύο πράγματα φυσικά άσχετα μεταξύ τους. Κι όμως δύο πράγματα που απέκτησαν μια απροσδόκητη σχέση. Μια τρομερή σχέση. (Μελωδία θανάτου)

«Σονάτα υπό το σεληνόφως» / «Γαλάζια ραψωδία» του Γκέρσουιν. Τα μοτίβα του Μαρή εμφανίζονται διπλά, τριπλά ή τετραπλά. Η επανάληψη μοτίβων, χαρακτήρων και τύπων είναι που δημιουργεί τον κόσμο του Γιάννη Μαρή. Και η δημιουργία ενός δικού του κόσμου, ενός ιδιότυπου δημοσιογραφικού κόσμου είναι που δίνει λογοτεχνικότητα στο διασκεδαστικό ή αγωνιώδες λαϊκό του ανάγνωσμα. Στην επανάληψη κεντρική θέση έχουν τα ονόματα:

-Πώς λέγεστε;

-Αποστόλου.

-Μ’ αρέσουν τα ονόματα που δεν λένε τίποτα. Αποστόλου, Ιωάννου, Γεωργίου. Χιλιάδες Αποστόλου, Ιωάννου, Γεωργίου υπάρχουν στην Ελλάδα. Ενώ Ιωακείμ Χαμάρετος; Είναι δύσκολο να υπάρχουν πολλοί Χαμάρετοι.(Σκοτεινό μεσημέρι)

Οι Χαμάρετοι είναι οι πρωταγωνιστές του Μαρή. Ο Μπέκας μπορεί να είναι εμβληματική φυσιογνωμία, αλλά η παρουσία του είναι μειοψηφική στο έργο του Μαρή. Εμφανίζεται στα 21 από 49 βιβλία και μόνο στα 8 είναι κεντρικό πρόσωπο.

Άλλοι, είναι συνήθως πρωταγωνιστές, όπως ο υπάλληλος Στέφανος Μαυροειδής στο Νυχτερινό τηλεφώνημα.

Αυτός ο ήσυχος υπάλληλος, αναλάμβανε τώρα τον ρόλο ενός ντετέκτιβ των μυθιστορημάτων. Ήταν αστείο και συγχρόνως διασκεδαστικό. Σαν να προσπαθείς να λύσεις ένα σταυρόλεξο, που μέσα σε αυτό όμως είναι γραμμένο και το όνομά σου.

Στη λογική της επαναλαμβανόμενης χρήσης ονομάτων, που σχηματίζουν ένα ιδιότυπο σταυρόλεξο, παρουσιάζω ως παράδειγμα τον «Αποστολίδη»:

Στο Ζήτημα ζωής και θανάτου ο Αποστολίδης είναι πρώην αστυνομικός.

Ήταν ένας τύπος που μόνο πρώην αστυνομικό δεν θύμιζε. Με το λεπτό γυμνασμένο του κορμί, τα γκρίζα μαλλιά, το πολύ μελαψό του πρόσωπο και το άψογο ντύσιμο θύμιζε Νοτιοαμερικάνο διπλωμάτη.

Στην Εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη ο Αποστολίδης είναι δημοσιογράφος.

Είχα γνωρίσει έναν ωραίο τύπο συναδέλφου από τη Θεσσαλονίκη. Ήταν ανταποκριτής μας εκεί, ο Τάκης Αποστολίδης. Γύρω στα σαράντα με πρόωρα άσπρα μαλλιά, ρόδινο παχουλό πρόσωπο και συνεχές κέφι, είχε γράψει και δημοσιεύσει στην απογευματινή εφημερίδα του, σε συνέχειες, και μια «αυτοβιογραφία» της Ζωζώς Νταλμάς, όπου το εκρηκτικό αστέρι του ελαφρού θεάτρου, που κοντά στους κάπως φανταστικούς του έρωτες με τον Κεμάλ Ατατούρκ διηγόταν με σέξυ λεπτομέρειες και τους πραγματικούς του έρωτες με τον Αποστολίδη.

Στο Μια γυναίκα από το παρελθόν υπάρχει ένας Αποστολίδης συγγραφέας (αναφέρεται τηλεγραφικά άπαξ).

Στην Ιδιωτική υπόθεση η Τζένη Δεντρινού με τον λίγο νεότερο σύζυγό της κάνουν παρέα με κάποιον Αποστολίδη, που είναι να βγούνε ένα βράδυ, αλλά η έξοδος ματαιώνεται γιατί η Τζένη είναι κακόκεφη.

Στο Εκείνη τη νύχτα ο Αποστολίδης είναι γιατρός (δεν θα δώσει καρδιαζόλ στο θύμα, στοιχείο κλειδί για τη λύση του αινίγματος).

Στο Μωρό μου ο Γιώργος Αποστολίδης είναι φοιτητής του Πολυτεχνείου.

Στην Επιχείρηση εκδίκησης ο Έκτορας Αποστολίδης είναι κινηματογραφιστής:

Στο ξενοδοχείο Μεντιτερανέ. Η ατμόσφαιρα ήταν καλλιτεχνική. Η Ρίκα Παρασκευά κατέβαινε τις σκάλες με ύφος διεθνούς βεντέτας. Στην άκρη ο Χριστόφορος Νέζερ κατέπλησσε τους πάντες με την ακατάβλητη νεανικότητα των εβδομήντα ετών του. Μέτριος στο ανάστημα, λίγο παχύς και πολύ ευκίνητος, παρά τα πενήντα του χρόνια, ο Έκτωρ Αποστολίδης, της μεγάλης κινηματογραφικής εταιρείας «Αποστολίδης και Σια», ήρθε προς το μέρος μου με τεντωμένο το χέρι.

Επιχείρηση Ουράνιο τόξο. Ο αντιστασιακός κύριος Αριστείδης έμενε στην οδό Αριστομένους 78 σε ένα σπίτι με αυλή. Ο κύριος Αριστείδης είχε το επώνυμο Αποστολίδης. Στο τέλος θα μάθουμε πως ήταν το ψευδώνυμο του ταξίαρχου Σταματιάδη.

Ο ίδιος ο Μαρής γράφει:

«Έχει ειπωθεί πως το μεγαλύτερο αμάρτημα ενός μυθιστορήματος, είναι να προξενεί πλήξη στον αναγνώστη του. Σε αυτό το αμάρτημα επιδίωξα να μην υποπέσει το μυθιστόρημα που ο αναγνώστης κρατάει στα χέρια του (Περιπέτεια στο Άγιον Όρος) και αυτή υπήρξε η κύρια φιλοδοξία του συγγραφέα του: να ψυχαγωγήσει τον αναγνώστη με την πλοκή του, να ερεθίσει την περιέργειά του με το μυστήριο, να τον καλέσει στο παιχνίδι ενός προβλήματος, όπου ο συγγραφέας προσπαθεί να κρύψει τη λύση του και ο αναγνώστης να τη βρει. Να επιτύχει δηλαδή αυτό που επιδιώκει το «αστυνομικό μυθιστόρημα»».

Τι δεν υπάρχει στο δικό του αστυνομικό μυθιστόρημα: Δεν υπάρχει πολιτικό έγκλημα, δικαστική πλάνη , σεξουαλική διαστροφή ως αυτόνομο κίνητρο, διαφθορά της αστυνομίας, σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων ή κρατική διαφθορά. Τότε το αστυνομικό αφήγημα ήταν διαφορετικό από το σημερινό και δεν μπορεί να κριθεί ή να γίνει κατανοητό με σημερινούς όρους.

«Τα μυθιστορήματά μου τα γράφω όπως οποιοδήποτε άλλο δημοσιογραφικό μου κείμενο», λέει ο συγγραφέας Γιώργος Δελής, άλτερ έγκο του Γιάννη Μαρή στην Τρίτη αλήθεια.

«Δεν λέω βέβαια πως είναι αριστουργήματα, δεν ξέρω αν είναι καν λογοτεχνία, αλλά κρατούν το ενδιαφέρον σου».

Για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού χρησιμοποίησε την ηδονοβλεψία, το σεξ και το έγκλημα μέσα στον κόσμος της πολυτέλειας και των ασήμαντων ανθρώπων στις παρυφές της στην αθηναϊκή κοινωνία της δεκαετίας του 50.

Δεν είναι ο αθώος τηλεοπτικός Μαρής, αλλά ενδεχομένως και η αστυνομική λογοτεχνία δεν είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεται ο καθένας μας: είναι ένα παιχνίδι νοημάτων και συμβάσεων που αλλάζουν από εποχή σε εποχή.

Και στην εποχή του ο Μαρής, κυρίως στα πρώτα του είκοσι έργα αποδείχθηκε ένας μάστορας της αστυνομικής αφήγησης υπογραμμίζοντας τις ιδεοληψίες και φωτίζοντας τα απόκρυφα του ελαφρού νεοελληνικού θεάματος –κι αν αργότερα τον ρούφηξαν οι «Φωσκολικές» ανούσιες ανατροπές, αυτές τις ξεχνάμε- διότι σήμερα νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε για τον «κόσμο» του Γιάννη Μαρή, που ανήκει στην πέννα του και μόνο, έναν κόσμο γεμάτο Χαμάρετους, Κοντόλαιμους , Μαργκό Μαρσένη και αφανείς Αποστολίδηδες ή Μαυρίδηδες με πολλά πρόσωπα.

Ο κόσμος του «είναι σαν να προσπαθείς να λύσεις ένα σταυρόλεξο, που μέσα σε αυτό όμως είναι γραμμένο και το όνομά σου».

Ετικέτες: Ανδρέας Αποστολίδης

  • Αρχική
  • Η Λέσχη
    • Καλωσόρισμα στην Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • 15 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΣΑΛ 2010-2025
    • Τα μέλη μας
    • Γιατί γράφω "αστυνομικά"
    • Τα βιβλία της Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • Έγραψαν για τη Λέσχη
    • Καταστατικό
    • Προϋποθέσεις εγγραφής νέων μελών
  • Νέα
    • Τα νέα μας
    • Άλλες δραστηριότητες των μελών
  • Αναγνωστήριο
    • 100 Λέξεις
    • Ιστορίες Εγκλεισμού
    • Διηγήματα
  • Βιβλιογραφία
    • 2020 - 2029
    • 2010 - 2019
    • 2000 - 2009
    • 1990 - 1999
    • 1980 - 1989
    • 1970 - 1979
    • 1960 - 1969
    • 1950 - 1959
    • 1940 - 1949
    • 1930 - 1939
    • 1920 - 1929
  • ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ
    • Ξένη αστυνομική λογοτεχνία
    • Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία
    • Ειδικά θέματα
    • Φάκελος: Γιάννης Μαρής
    • Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία
    • Από το Χαρτί στην Οθόνη
    • Μεγάλοι ντετέκτιβ
    • Τρίτες με τους μαθηματικούς της ΕΛΣΑΛ
    • Based on a true crime story
  • Φωτογραφίες
  • Επικοινωνία