Τα αστυνομικά του Ρέυ Μπράντμπερυ (α΄ μέρος)

Όσοι αγαπάνε τον Ρέη Μπράντμπερυ (1920-2012) θα πρέπει να ρίξουν μια ματιά στα είκοσι αστυνομικά του διηγήματα, που βρίσκονται συγκεντρωμένα στη συλλογή  «Killer, Come Back To Me», με εισαγωγή του Jonathan R. Eller (2020). Η συλλογή αυτή βασίζεται στην παλιότερη συλλογή δεκαπέντε διηγημάτων «A Memory of Murder» (1984) με εισαγωγή του ίδιου του Ρέη Μπράντμπερυ (αναδημοσιεύεται κι αυτή το 2020).

Όταν ο Μπράντμπερυ άρχισε να γράφει αστυνομικά διηγήματα και να τα δημοσιεύει στα γνωστά λαϊκά περιοδικά της εποχής από τις αρχές της δεκαετία του 1940, σε αυτά μεσουρανούσαν οι Χάμμετ, Τσάντλερ και Κέην. Και ο τίτλος της εισαγωγής του είναι ενδεικτικός: «Χάμμετ, Τσάντλερ; Ουδεμία ανησυχία». Πράγματι τα «αστυνομικά» του διηγήματα (διασκορπισμένα σε μια ακτίνα σαράντα ετών) έχουν λίγη σχέση με το είδος του Χάμμετ, πιο πολύ συγγενεύουν με τα διηγήματα αγωνίας της Χάισμιθ, κυρίως όμως είναι ενταγμένα στο προσωπικό του παράδοξο αφηγηματικό σχήμα με την έντονη ατμόσφαιρα μιας φανταστικής ιστορίας ή μιας ιστορίας επιστημονικής φαντασίας (παράδοξο σχήμα στο οποίο κατάφερε να προσδώσει λογοτεχνική ποιότητα και ποιητική αξία). Το 1985 εξέδωσε το μοναδικό του ιδιότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα «Death Is a Lonely Business».

«“Πήρα όλα αυτά τα χαρτιά και τα έβαλε στο ομιλών κουτί μου. Ήταν το κουτί που φυλούσα πλάι στην γραφομηχανή μου, όπου οι ιδέες περιέχονταν και μου μιλούσαν νωρίς το πρωί…έτσι γράφονταν οι ιστορίες μου”. Αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Ρέη Μπράντμπερυ χρησιμοποίησε το ομιλών κουτί του για να συνθέσει

το «Ο θάνατος είναι μια μοναχική υπόθεση», μια πειραματική αυτοβιογραφία που προέκυψε από δεκαετίες αστυνομικών διηγημάτων αγωνίας, ειπωμένων μέσα από αναπάντεχες στροφές της πλοκής και μαύρους μεταφορικούς συμβολισμούς.

«Αν θέλετε να γνωρίσετε πως ανέπτυξε τη δύναμη να γράψει αυτό το τελευταίο του μυθιστόρημα και τις δύο συνέχειες του, πρέπει να διαβάσετε τις ιστορίες που βρίσκονται εδώ, στο “Killer, Come Back to Me” », σημειώνει ο Τζόναθαν Έλλερ. «Το φανταστικό ομιλών κουτί, που αντιπροσωπεύει την απρόβλεπτη ανάδυση από το βαθύ υποσυνείδητο του συγγραφέα, είναι το πιο κοντινό σημείο που μπορούμε να φθάσουμε προς την αινιγματική πηγή των ιδεών του Ρέη Μπράντμπερυ. Έβλεπε τη ζωή σαν μια μακριά αλυσίδα που “πηγαίνει πίσω στη στιγμή της γέννησής μας και επεκτείνεται στη στιγμή του θανάτου μας”. Οι ενδιάμεσες στιγμές γίνονται ιστορίες που εξερευνούν το παρελθόν ή ρίχνουν μια ματιά στο μέλλον».

Ένα χαρακτηριστικό διήγημα της συλλογής είναι το «A Touch of Petulance» («Mια δόση αψιθυμίας»):  «Ένα κανονικό απόγευμα του Μαΐου, μια βδομάδα πριν γίνει είκοσι εννέα ετών, ο Τζων Χιούζ συνάντησε τη μοίρα του, πηγαινοερχόμενος σε άλλο χρόνο, άλλη χρονιά και μια άλλη ζωή». Ο μελλοντικός εαυτός του, σε ανυποψίαστη στιγμή, τού αφήνει ένα πιστόλι, με το οποίο θα σκοτώσει μετά από  κάποια χρόνια τη γυναίκα του.