Η περιπέτεια του συγγραφέα, του Άπτον Σίνκλαιρ

Ο Άπτον Σίνκλαιρ, διάσημος Αμερικανός συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής (1878-1968) έγραψε ένα μικρό διήγημα το 1897 με θέμα πώς γράφονται τα αστυνομικά διηγήματα.

Ο ήρωάς του Μαρκ Λιούης, δίνει διάλεξη στη λέσχη του, αφότου έχει διαβάσει ένα δικό του διήγημα στις τακτικές συναντήσεις των μελών της.

«Καθόμασταν στο δωματιάκι της Λέσχης», γράφει ο Σίνκλαιρ, «όταν κάποιος ρώτησε τον Λιούης, από πού αντλούσε τις ιδέες του. “Την περιπέτεια” είπε ο επιτυχημένος συγγραφέας, “πρέπει να την έχεις ζήσει ο ίδιος πριν τη γράψεις”. Ένα μέλος της Λέσχης διαμαρτυρήθηκε έντονα, καθώς ο Λιούης ήταν άκρως συντηρητικό άτομο με εντελώς προβλέψιμη καθημερινή ρουτίνα. “Μα Λιούης, σοβαρολογείς; Όλα τα διηγήματά σου αφορούν ιστορίες τρόμου, φόνους και μυστήρια. Και όλοι μας ξέρουμε ότι το πιο τρομερό πράγμα που σου έχει συμβεί ποτέ είναι να χάσεις το τελευταίο λεωφορείο της γραμμής και να αναγκαστείς να πάρεις ταξί”.

»“Κι όμως” απαντάει, ο Μαρκ Λιούης, “όλες τις ιστορίες μου τις ζώ πρώτα. Θα σε εκπλήξει το πόσες φορές έχω φανταστεί όλους εσάς να έχετε δολοφονηθεί. Παράδειγμα, όταν διάβαζες σήμερα την αναφορά σου, καθισμένος κάτω από το κεφάλι του ταράνδου με τα κέρατα, που έχει ξεφύγει, όπως  βλέπεις λίγο από τη θέση του, σκέφθηκα ότι μπορεί να έπεφτε και να καρφωνόταν στο κεφάλι σου”. Πράγματι το κυνηγητικό τρόπαιο είχε κρεμάσει λίγο και ο συνάδελφος της Λέσχης σηκώνοντας το κεφάλι του ανατρίχιασε ελαφρά».

Όσο ο συγγραφέας εξηγούσε τη λειτουργία της φαντασίας του με αντικείμενο τί μπορούσαν να πάθουν τα μέλη της Λέσχης, ανοίγοντας μια υπόθεση μυστηρίου προς εξιχνίαση, που αφορούσε όλους ως προς την πιθανότητα διάπραξης ενός εγκλήματος, μια παγωμάρα άρχισε να επικρατεί στη Λέσχη.

Στο τέλος θέλησε να δείξει ακόμα πιο παραστατικά τί μπορούσε να είχε συμβεί προ ολίγου, το οποίο τον έβαλε σε σκέψεις για ένα επόμενο διήγημα. Ένα μέλος της Λέσχης στεκόταν στο ανοιχτό παράθυρο με το χαμηλό κιγκλίδωμα. «Και να, θα μπορούσε να είχε γλιστρήσει έτσι και να πέσει στο κενό». Όπως όμως αναπαριστούσε την κίνηση του υποψήφιου άτυχου, έφαγε ο ίδιος μια τούμπα και εξαφανίστηκε στο κενό, ενώ σε λίγο ακουγόταν ο ανατριχιαστικός γδούπος του σώματός του που έσκαγε στο δρόμο προκαλώντας τον ακαριαίο θάνατό του.

Το «σπάνιο» αυτό διήγημα δημοσιεύθηκε στο «The True Blue Library» το 1897 και μπορεί να το βρει κανείς στο The Crime Fiction MEGAPACK®  Wildside Press LLC. Kindle Edition.