Ένας σημαντικός αφιερωματικός τόμος,
με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη γέννηση του

O Γιάννης Μαρής υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο από «πατριάρχης της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας»: μαχητικός δημοσιογράφος στα χρόνια του αντικομμουνισμού και της λογοκρισίας, σημαντικός παράγων στα εκδοτικά και δημοσιογραφικά πράγματα της χώρας για 25 χρόνια και ταυτόχρονα υποδειγματικός «αφηγητής» αλλά και προικισμένος συγγραφέας, που μπορούσε να πλάθει πειστικούς χαρακτήρες, με προεξάρχοντα τον αντι-ήρωα πρωταγωνιστή των αστυνομικών του ιστοριών, αστυνόμο Γιώργη Μπέκα. Ο Μαρής ήξερε να σκηνοθετεί χωροχρονικά έναν ατμοσφαιρικό μυθιστορηματικό κόσμο στην καρδιά ή στα προάστια της πρωτεύουσας, στα κοσμοπολίτικα ελληνικά νησιά του ’50 και του ’60, στη Θεσσαλία των μεγαλοκτηματιών και των ληστών ή, ακόμα, στην Αθήνα των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων. 

Ἐδῶ καί πενήντα χρόνια, τόν καιρό πού διαδραματίστηκαν τά ὅσα θά ἀκούσετε σέ λίγο,

- τά περισσότερα φάρμακα τά κατασκεύαζαν οἱ φαρμακοποιοί σύμφωνα μέ τήν συνταγή πού ἔστελνε ὁ γιατρός

-ἡ Χωροφυλακή φρόντιζε γιά τήν ἀσφάλεια σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, ἐκτός ἀπό τήν Πρωτεύσουα και λίγες ἄλλες πόλεις,

-οἱ ἄνθρωποι δέν πετοῦσαν τίποτα στά σκουπίδια,

Ἡ ἱστορία εἶναι ἀπό τή μακρυνή ἐκείνη ἐποχή, ὅταν ὁ τουρισμός ἔκανε τά πρώτα του βήματα στόν τόπο μας, στίς πρός βορράν γειτονικές μας χώρες ἐπικρατοῦσαν καθεστώτα γιά τά ὁποία είχαμε διάφορες ψευδαισθήσεις καί οἱ μπανάνες ἦταν φροῦτο σπάνιο καί πανάκριβο.

Ἡ μόδα, βέβαια, γιά τά στενόμακρα, φλοτάν σάλια εἶναι παλιά, τοῦ 1923 μόδα, ἔχει δηλαδή περάσει ἤ -ἄν προτιμᾶτε –δέν ἔχει ξαναγυρίσει ἀκόμη.Ὅπωσδηποτε ὄμως ἡ Νιόβη ἐννοοῦσε νά τά φοράει. Εϋρισκε πώς τῆς πήγαιναν πολύ, ἔτσι ὅπως ἀνέμιζαν γύρω στό λαιμό καί τούς ὤμους της, τήν ὥρα πού ἀνεβασμένη σέ καποια σπασμένη κολόνα ἐξηγοῦσε στό ἑκάστοτε παράταιρο μπουλούκι της, τίς καλλιτεχνικές δόξες τῆς Ἑλλάδας. Μαζί μέ τό σάλι ἀνέμιζε καί ἡ φωνή της, -σέ τέσσερες διαφορετικές γλώσσες - ἀνέμιζαν καί τά μακρυά μαλλιά της πού διατηροῦσαν ἡρωικά τό παλιό ξανθό τους χρώμα, ἀνέμιζαν καί τά χέρια της τά στολισμένα μέ βαρβαρικά βραχιόλια.

 της Αθηνάς Κακούρη

Ἡ μεγάλη φυσιογνωμία τοῦ ἀστυνομικοῦ ἀφηγήματος στόν τόπο μας ὑπῆρξε, βεβαίως, ὁ Γιάννης Μαρῆς. Εἶναι ὁ πρῶτος πού ἔγραψε ὄχι μιά ἤ δυό ἱστορίες ἐγκλημάτων ἀλλά δεκάδες, ὅλες μέ φυσικό περίγυρο τήν Ἑλλάδα, ὅλες μέ πρωταγωνιστάς ρωμηούς, καί ὅλες μέσα στό σύγχρονό του κοινωνικό περιβάλλον. Μέ τά βιβλία του ψυχαγωγήθηκαν δεκάδες χιλιάδες ἀναγνῶστες. Καί –διασκεδαστική λεπτομέρεια– καθώς τό ὕφος του ἦταν ἁπλό, ἡ πλοκή γρήγορη, τό λεξιλόγιο ἐπαρκές ἀλλά ὄχι περίτεχνο καί οἱ χῶροι γνωστοί, ἀπό τά βιβλία του διδάχθηκαν ἑλληνικά ὅλοι οἱ ξένοι φοιτηταί τῆς ἀρχαιολογίας στήν Ἀθήνα τότε!