Αποστολίδης Ανδρέας : «Διαταραχές στα Μετέωρα», Ωκεανίδα 2003

►Ανδρέας Αποστολίδης: «Διαταραχές στα Μετέωρα», Ωκεανίδα 2003 

Βιογραφικό Ο Ανδρέας Αποστολίδης είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και μεταφραστής. Έχει γράψει αστυνομικά μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα. Έχει μεταφράσει 47 αστυνομικά μυθιστορήματα κι έχει εκδώσει τη συλλογή δοκιμίων Τα πολλά πρόσωπα του αστυνομικού μυθιστορήματος.

 

Περίληψη βιβλίου Πέμπτο μυθιστόρημα του συγγραφέα, σκηνοθέτη και μεταφραστή Ανδρέα Αποστολίδη, το βιβλίο Διαταραχές στα Μετέωρα διαδραματίζεται στα 1963. «Η δεκαετία του 1960 έχει μυθοποιηθεί και για την Ελλάδα παρουσιάζεται ως περίοδος ανανέωσης και χαμένων ευκαιριών», αναφέρει ο συγγραφέας. «Η δική μου αντίληψη είναι εν μέρει διαφορετική. Την αντιμετωπιζω σαν μια δεκαετία που κουβαλάει τον γενετικό κώδικα της προηγούμενης μετεμφυλιακής και πρόκειται ν’ αποτύχει –μιλώντας πάντα για την Ελλάδα– πριν κλείσει τα δεκάχρονά της. Οι καινοτοτομίες υπάρχουν, αλλά κάπου αστοχούν».

Στα σκοτεινά εκείνα χρόνια της δεκαετίας του 1960 το χειμωνιάτικο τοπίο των Μετεώρων γίνεται η σκηνή ενός δράματος όπου συγκρούονται φανεροί και σκιώδεις πρωταγωνιστές. Η εξαφάνιση ενός εκδρομέα ξετυλίγει την άκρη του νήματος, που οδηγεί μέσα από ερωτικά πάθη και δολοπλοκίες στην αποκάλυψη μιας συνωμοσίας η οποία είχε στόχο τη συκοφάντηση του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη. Στην αντίπερα όχθη κάνει την εμφάνισή του ο τότε ακόμη άγνωστος Γεώργιος Παπαδόπουλος κι ανάμεσά τους μια παρέα της αθηναϊκής αστικής κοινωνίας με τις κοσμικές της συνήθειες, η ωραία Ολλανδέζα του Κινήματος Ειρήνης και ο γνωστός χορός του παρακράτους της εποχής εκείνης. Τον τελευταίο λόγο ωστόσο έχει η γραφή του Ανδρέα Αποστολίδη, ατμοσφαιρική, πάνω απ’ όλα όμως εύστοχη, στο χιούμορ και στη δοσολογία του σασπένς.

«Η προμετωπίδα του μυθιστορήματος αναφέρει: "Γιατί να πεις την αλήθεια, όταν σε συμφέρει το ψέμα;"», λέει ο Ανδρέας Αποστολίδης. «Όλη η αφήγηση στρέφεται γύρω από αυτό το ερώτημα και το μυθιστόρημα μια γίνεται πολιτικό θρίλερ, μια ψυχολογικό ρομάντζο, μια ιστορία μυστηρίου. Χρησιμοποιώ την πιο διαδεδομένη φόρμα αφήγησης της εποχής εκείνης, το ανάλαφρο αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλάζοντας μερικά από τα κλισέ που του προσέδιδαν μια αφελή αθωότητα»