Cassandra Darke: Graphic novel της Posi Simmonds
Από τα καλύτερα graphic novel της δεκαετίας. Έχει κάτι από τον Εμπενέζερ Σκρουτζ και τις Χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Ντίκενς. Μόνο που η πρωταγωνίστρια είναι γυναίκα, η Κασάνδρα Νταρκ και το σκηνικό το σύγχρονο Λονδίνο.
H Cassandra Darke της Πόσι Σίμοντς (Penguin, 2018) αποπνέει το κλίμα του Brexit, αν και δεν πρόκειται για αφήγημα που κάνει την παραμικρή αναφορά στο δημοψήφισμα, «μέσα ή έξω από την Ε.Ε.»
Περιέχει όμως πολλά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις εξελίξεις στην αγγλική κοινωνία · το βρετανικό σχίσμα μεταξύ των Anywhere, όσων κινούνται σ’ ένα πλαίσιο κοινωνικό «διεθνές» και πρωτευουσιάνικο, και των Somewhere, καθηλωμένων στην στενή τους περιφέρεια και την επαγγελματική τους ανασφάλεια (βλ. David Goodhart, Τhe Road to Somewhere ή τις αναλύσεις του Ιβαν Κράστεβ, Μετά την Ευρώπη, για την μεταμόρφωση των κοινωνικών αντιθέσεων σε αντιθέσεις κέντρου και περιφέρειας και αξιών στο επίπεδο της κουλτούρας, παρά της οικονομικής ευμάρειας ή ανέχειας).
Εδώ έχουμε την σκοτεινή εκδοχή των πρώτων, των «Anywhere», με τις πινελιές που απαιτούνται για έναν αλληγορικό χαρακτήρα.
Το κεντρικό ομώνυμο πρόσωπο του graphic novel, η Κασσάνδρα Νταρκ, δεν αντιπροσωπεύει την αριστοκρατία, αλλά μια τυπική ανερχόμενη Αγγλίδα εποχής Τόνι Μπλαιρ. Αποτελεί όμως ένα είδωλό της αντεστραμμένο. Η Κασσάνδρα είναι «στριμμένη»: φεμινίστρια, αλλά όχι ιδεολόγος, κυνική, εγωίστρια στο έπακρο. Πλαστογράφος, ξινή, δύστροπη, κακιά. Άσπλαχνη, απέναντι στους νέους, τους φτωχούς, τις γυναίκες, εκτός από την ίδια (γι’ αυτό και μόνο «φεμινίστρια»), κινείται με αέρα μέσα στη νέα τάξη των ευνοούμενων από τις οικονομικές ευκαιρίες των «Anywhere». Είναι τόσο στριμμένη που θα μπορούσε να ψήφιζε από αντίδραση Brexit , ενώ η κοινωνική της θέση είναι αντίστροφη. Είναι ως προς τις απάτες ένας θηλυκός Ρίπλεϋ ιδιόρρυθμος. Χοντρή, ηλικιωμένη, πλούσια, κλέφτρα, κακεντρεχής, μια Εμπενέζερ Σκρουντς σε διαμάχη με την κόρη του πρώην άντρα της. Μια αντίστιξη με τη νέα γενιά, που δεν ξέρει τί δουλειά να κάνει γιατί δεν υπάρχουν πλέον βέβαιες και σταθερές εργασιακές θέσεις, το τοπίο έχει αλλάξει και πολλοί από εύπορες οικογένειες μετατρέπονται σε μέλη μιας ενδιάμεσης τάξης που νιώθει να πατάει σε κινούμενη άμμο και να κυλάει όλο και πιο κάτω. Και εκεί ελλοχεύει ο υπόκοσμος. Και η Νταρκ θα παίξει μαζί του. Σε ξεκαρδιστικά επεισόδια και περιστατικά της τύχης και των συμπτώσεων. Αλλά στο τέλος θα πρέπει να δείξει τσαγανό με τον υπόκοσμο, ενώ το πλαίσιο είναι Χριστουγεννιάτικο και όλα μυρίζουν Ντίκενς.
Το graphic novel της Πόσι Σίμοντς είναι ένα εξαιρετικό δείγμα «λαϊκής» ηθογραφίας - ασπρόμαυρο, κάποια καρέ με ελαφρώς έγχρωμη απόχρωση, άλλοτε ολοσέλιδη μοναδική εικόνα, άλλοτε κλασική εικονογράφηση με πολλά καρέ και άλλοτε λίγη εικόνα με πολύ κείμενο, αλλά πάντα με την καθηλωτική παρουσία της «άπαιχτης» Cassandra Darke.