Φίλιπ Κερρ: «Άνθρωπος χωρίς ανάσα»

Ο Μπέρνι Γκούντερ έχει εγκαταλείψει την Πολιτική Αστυνομία και εργάζεται στο γερμανικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου στο Βερολίνο το 1943. Στους κύκλους του Γραφείου αναφορές κάνουν λόγο για την ύπαρξη ενός ομαδικού τάφου στο δάσος του Κατίν, που βρίσκεται κοντά στο Σμολένσκ της κατεχόμενης από τους Γερμανούς Ρωσίας. Ο Μπέρνι Γκούντερ καλείται να βρει την άκρη του νήματος. Στέλνεται στην κατεχόμενη Ρωσία κι εκεί κάποια στιγμή, σ’ ένα απόκοσμο σκηνικό κοντά στο Κατίν, τα πίνει με τον δόκτωρ Μπάτοφ από την Ιατρική Ακαδημία του Σμολένσκ, ο οποίος (αντιλαμβανόμενος πως το έγκλημα στο Κατίν, την εκτέλεση όλων των Πολωνών αξιωματικών που είχαν συλληφθεί, μετά τη συμφωνία Χίτλερ-Στάλιν για το διαμελισμό της Πολωνίας, το είχαν διαπράξει οι Σοβιετικοί) του εξομολογείται:

«Πρέπει να καταλάβετε πως παρ’ όλ’ αυτά αγαπάω στην πατρίδα μου. Πολύ. Είμαι ερωτευμένος με τη Μητέρα Ρωσία. Τη μουσική, τη λογοτεχνία, την τέχνη, το μπαλέτο –ναι, αγαπάω το μπαλέτο. Κι η κόρη μου επίσης. Είναι η ζωή της. Το όνειρό της είναι να γίνει μπαλαρίνα σαν την Άννα Πάβλοβα και να παίξει την Λίμνη των κύκνων στο Παρίσι. Αγαπάω όμως περισσότερο την αλήθεια. Ναι, ακόμα και στη Ρωσία».