Κίκε Φεράρι: Από μακριά μοιάζουν με μύγες

Σε αντίθεση με άλλες γεωγραφικές περιοχές, τα αστυνομικά της Λατινικής Αμερικής, της Αργεντινής ιδιαίτερα, μοιάζει να διατηρούν μεγαλύτερη ποικιλία στην πλοκή τους, καθώς και δεσμούς με ιδιόμορφα, πρωτοπόρα λογοτεχνικά κινήματα. Ακόμα και μικρά μυθιστορήματα νεαρών συγγραφέων έχουν μια αύρα πρωτοτυπίας, όπως το «Από μακριά μοιάζουν με μύγες» (2017) του Κίκε Φεράρι (1972), ο οποίος εργάζεται για βιοπορισμό στην καθαριότητα του σταθμού «Ουρουγουάη» στο μετρό του Μπουένος Άιρες.

Ήρωάς του ο μεσήλικος επιτυχημένος κύριος Μάτσι∙ πλούσιος φαλλοκράτης γκάνγκστερ που μισεί τους κουλτουριάρηδες, αλλά είναι υποχρεωμένος να πληρώνει τα δίδακτρα της κόρης του στο Πανεπιστήμιο, η οποία φαίνεται ότι διαβάζει για τα μαθήματά της ή προσωπικό ενδιαφέρον Μισέλ Φουκώ «Οι λέξεις και τα πράγματα». Ο κύριος Μάτσι βρίσκει το βιβλίο αφημένο στην BMW του, όταν μια ωραία μέρα τον πιάνει λάστιχο και καλεί την οδική βοήθεια. Στο ντουλαπάκι του συνοδηγού έχει ένα πιστόλι Γκλοκ και λίγη κόκα. Περιμένοντας τον ερχομό τους ξεφυλλίζει το βιβλίο.

«Γενέθλιος τόπος αυτού του βιβλίου είναι ένα γραπτό του Μπόρχες» γράφει ο Μισέλ Φουκώ. «Είναι το γέλιο που προκαλεί η ανάγνωσή του και που κλονίζει όλες τις οικειότητες της σκέψης…Αυτό το γραφτό αναφέρει «μια κάποια κινέζικη εγκυκλοπαίδεια» όπου διαβάζουμε ότι «τα ζώα διαιρούνται σε: α) όσα ανήκουν στον Αυτοκράτορα β) στα ταριχευμένα γ) στα εξημερωμένα δ) στα χοιρίδια του γάλακτος ε) στις σειρήνες στ) στα μυθικά ζ) στους ελεύθερους σκύλους η) σε όσα περιλαμβάνονται στην παρούσα ταξινόμηση θ) σε όσα παραδέρνουν σαν παλαβά ι) στα αναρίθμητα κ) στα σχεδιασμένα με πολύ λεπτό χρωστήρα από τρίχωμα καμήλας κλπ., λ) σε όσα μόλις έσπασαν το κανάτι μ) σε όσα από μακριά μοιάζουν με μύγες». Ο κύριος Μάτσι νιώθει βαθύτατα προσβεβλημένος: «Αυτές τις αηδίες θα μπορούσε να τις γράψει κι ένα πεντάχρονος» μονολογεί και πετάει το βιβλίο έξω από το παράθυρο. Στο πορτμπαγκάζ έχει ένα δεύτερο γεμιστήρα για το Γκλοκ κι όπως η οδική βοήθεια καθυστερεί σηκώνεται να το πάρει. Στο πορτμπαγκάζ υπάρχει όμως ένα άγνωστο πτώμα με παραμορφωμένο το πρόσωπο . Καλεί έντρομος την οδική βοήθεια για να ματαιώσει τον ερχομό της και αρχίζει η περιπέτεια του για να ξεφορτωθεί το κουφάρι που κάποιοι πέταξαν στο αμάξι του για άγνωστο λόγο –όχι πάντως για καλό.

Ο Κίκε Φεράρι χρησιμοποιεί το στυλ της ειρωνικής ταξινόμησης του Μπόρχες (στο δοκίμιό του «Η αναλυτική γλώσσα του Τζον Ουίλκινς») για να χωρίσει το βιβλίο του σε κεφάλαια: Ι) Αυτοί που ανήκουν στον αυτοκράτορα ΙΙ) Βαλσαμωμένοι ΙΙΙ) Δαμασμένοι IV) Γουρουνάκια V) Σειρήνες VI) Μυθικά πλάσματα VII) Αδέσποτα σκυλιά VIII) Αυτοί που ανήκουν στην παρούσα ταξινόμηση IX) Αυτοί που σφαδάζουν σαν τρελοί Χ) Αναρίθμητοι  ΧΙ) Σχεδιασμένοι με λεπτότατο πινέλο από τρίχα καμήλας ΧΙΙ)  Και τα λοιπά ΧΙΙΙ) Αυτοί που μόλις έσπασαν το βάζο.

Ο Κίκε Φερράρι μας κλείνει το μάτι σε πλήρη αντίθεση με τον ήρωά του που καταφανώς μας σιχαίνεται, ενώ εμείς παρακολουθούμε κατά τ’ άλλα με απόλαυση τον εφιάλτη που ζει ο γκάνγκστερ. Εφιάλτη που θα κορυφωθεί όταν ο πολύς κύριος Μάτσι, που νόμιζε ότι ξέμπλεξε,  βρει ένα ακόμα πτώμα στην ντουλάπα του υπνοδωματίου του πηγαίνοντας να φορέσει μια από τις αγαπημένες του γραβάτες!