Ο Ίαν Φλέμινγκ συνομιλεί με τον Ζωρζ Σιμενόν

Το 1964, μετά από ένα πρωτάθλημα γκολφ, ο Ίαν Φλέμινγκ με τη μεσολάβηση ενός Άγγλου δημοσιογράφου, συνάντησε τον Ζωρζ Σιμενόν στο σπίτι του κοντά στη Λωζάνη, στον πύργο του Εσαντάν. Ο δημοσιογράφος (Γκόρντον Γιάνγκ) μαγνητοφώνησε τη συζήτηση των δυο συγγραφέων που δημιούργησαν με την πένα τους δύο θρύλους του εικοστού αιώνα: τον Τζάιημς Μποντ και τον Ζυλ Μαιγκρέ. Ο Σιμενόν ήταν τότε εξήντα ετών και ο Φλέμινγκ πενήντα πέντε.

Ι.Φ. Για πέστε μου για τον Μαιγκρέ. Πώς σας ήρθε η ιδέα; Θυμάστε;

Ζ.Σ. Όχι, καθόλου. Έγραψα ξέρετε το πρώτο μυθιστόρημα με τον Μαιγκρέ χωρίς να υποψιάζομαι ότι θα ήταν ο ήρωας πολλών επόμενων βιβλίων μου.

Ι.Φ. Πόσων ετών είναι τώρα;

Ζ.Σ. Δεν έχει ηλικία. Στα μυθιστορήματά μου δεν έχει περάσει ακόμα τα πενήντα τρία. Όταν άρχισα, πριν από τριάντα χρόνια, ήταν σαράντα πέντε. Θα μου άρεσε να γερνούσα κι εγώ τόσο αργά.

Ι.Φ. Ο Μποντ εξακολουθεί να είναι τριαντάρης, τριανταπεντάρης…Δυσκολεύτηκα όμως να τον κρατήσω νέο. Εσείς θα συνεχίσετε να γράφετε με ήρωα τον Μαιγκρέ.

Ζ.Σ. Αραιά. Στην αρχή ξέρετε έγραψα δεκαοκτώ βιβλία με τον Μαιγκρέ απανωτά, για να μάθω τη δουλειά, να μάθω να γράφω μυθιστόρημα.

Ι.Φ. Πέστε μου: έχετε τη φιλοδοξία να γράψετε κάποτε ένα πραγματικά σπουδαίο μυθιστόρημα;

Ζ.Σ. Όχι ένα σπουδαίο λογοτεχνικό έργο. Απλώς ένα μυθιστόρημα.

 Ι.Φ. Δεν θα θέλατε να γράψετε κάτι σαν το Πόλεμος και ειρήνη;

Ζ.Σ. Όχι, καθόλου. Εσείς;

 Ι.Φ. Ούτε εγώ. Δεν έχω την παραμικρή λογοτεχνική φιλοδοξία. Όταν τελειώσω τον Τζαίημς Μποντ, νομίζω πως θα σταματήσω το γράψιμο. Έχω κουραστεί άλλωστε.

Ζ.Σ. Κάποιο Γάλλοι κριτικοί λένε ότι δεν έχω καθόλου στυλ. Κι έχουν δίκιο. Διότι σαράντα χρόνια τώρα αγωνίζομαι να αποφύγω οτιδήποτε θυμίζει λογοτεχνία. Σκοπός μου είναι η απλότητα.

Ι.Φ. Την έχετε πετύχει…Δεν έχω διαβάσει, φυσικά, όλα σας τα μυθιστορήματα. Αλλά καμιά πενηνταριά ..σίγουρα. Εγώ γράφω όλα μου τα βιβλία στην Τζαμάικα. Δεν μπορώ να γράψω πουθενά αλλού…Στην Αγγλία μου είναι αδύνατον…Οι φίλοι μου δεν ενδιαφέρονται καθόλου γι’ αυτά που γράφω.

Ζ.Σ. Ξέρω τι γράφετε, μα για να είμαι ειλικρινής δεν σας έχω διαβάσει ποτέ…Τα βιβλία σας τα γνωρίζω από τις κριτικές, γι’ αυτό σας ξέρω….Εδώ κόβουμε κάθε επαφή με τον έξω κόσμο, όταν δουλεύω ένα μυθιστόρημα. Δεν έχουμε επισκέψεις, ούτε συγγενείς δεν έρχονται να μας δουν…Εμένα μου φαίνονται άθλια τα βιβλία μου, όταν τα ξαναδιαβάζω

Ι.Φ. Εγώ γράφω κατευθείαν στη γραφομηχανή. Και δεν κοιτάζω ποτέ πίσω, πριν φτάσω στο κάτω της σελίδας. Αν γελαστώ και το κάνω, θα μου φανούν τόσο άθλια αυτά που γράφω, ώστε μου είναι αδύνατον να συνεχίσω.