La Sirene du Mississippi
Ο Louis Mahe, ένας πλούσιος καπνέμπορος από την Reunion, γνωρίζει τη μέλλουσα σύζυγό του με συνοικέσιο, δια αλληλογραφίας και την περιμένει για να παντρευτούν. Η γυναίκα που έρχεται στο νησί με το καράβι “Mississippi” είναι πολύ πιο όμορφη και μυστηριώδης από την Julie Roussel, με την οποία επικοινωνούσε για καιρό. Αφού ενωθούν με τα δεσμά του γάμου, το ζευγάρι θα βυθιστεί σε μια δίνη ψεύδους, πάθους και παράνοιας.
Ο σκηνοθέτης Francois Truffaut, έχοντας αναγνωριστεί παγκοσμίως με τις ταινίες “Les 400 Coups”, “Tirez Sur le Pianiste” και “Fahrenheit 451”, διασκευάζει to 1969 το έργο του Cornell Woolrich “Waltz Into Darkness”. Η δράση στο πρωτότυπο βιβλίο του 1947 εξελίσσεται στην Νέα Ορλεάνη των τελών του 19 αιώνα. Αντίθετα, στην ταινία του Truffaut το μυστήριο ξεκινάει στην αποικία της Reunion και η παράνοια μεταφέρεται (και μεγεθύνεται) στην Γαλλία, από τις Κάννες μέχρι την Lyon.
Ουσιαστικά πρόκειται για ψυχολογικό θρίλερ σε χιτσκοκικά πρότυπα, όπου ένας άνδρας που έχει – φαινομενικά – τα πάντα παρασύρεται σε παράλογες αποφάσεις, μαγεμένος από τη γοητεία μιας επικίνδυνης γυναίκας με σκοτεινό παρελθόν. Παρότι η μοίρα φαντάζει προδιαγεγραμμένη και παρότι έχει χειροπιαστές αποδείξεις για το ποιόν της συζύγου του, ο Mahe είναι αποφασισμένος να χορέψει πάνω στην κόψη της λεπίδας, μέχρι να ματώσει το τελευταίο χιλιοστό της σάρκας του. Βεβαίως, το μακάβριο και καταστροφικό βαλς χορεύεται από δύο και η ανήθικη και αδίστακτη σύζυγος φαίνεται να υποφέρει και να καταστρέφεται όπως ο μαγεμένος Mahe.
Η ταινία είναι υπέροχη οπτικά, με τις ονειρικές εικόνες της Reunion να εναλλάσσονται με την πιο βαριά ατμόσφαιρα του διαμερίσματος στην Lyon, με θέα στο ποτάμι. Βεβαίως, όλα περιστρέφονται γύρω από το ζευγάρι Belmondo – Deneuve και την κάθοδό τους προς την κόλαση. Ο πρώτος είχε ήδη αναδειχτεί σε super star, με πρωταγωνιστικές ερμηνείες εντυπωσιακού εύρους και γκάμας (από Noir του Melville και κωμωδίες, μέχρι τα Arthouse πειράματα του Godard). H Deneuve είχε λάμψει τη δεκαετία του ’60 σε ταινίες των Polanski και Bunuel και με την ερμηνεία της στη “Σειρήνα” επιβεβαίωσε ότι το όμορφο περιτύλιγμα (αδιανόητα όμορφο και sexy στην ταινία του Truffaut) έκρυβε ταλέντο και ουσία.
Αν υπάρχει κάτι άξιο κριτικής στο “La Sirene du Mississippi” είναι το σενάριο, που συχνά φαντάζει χαλαρό και απλώς δίνει χώρο στο ζευγάρι να αναπτύξει τη χημεία του και να αναδείξει της ψυχολογικές τους μεταπτώσεις, σε μια αδιέξοδη σχέση. Οι επιλογές των πρωταγωνιστών φαντάζουν παράταιρες και απίστευτες μέσα από ένα συμβατικό, καθημερινό πρίσμα. Με την παραδοχή ότι αυτοί οι φαινομενικά τέλειοι άνθρωποι έχουν μεγάλα τραύματα και συναισθηματικά κενά, όλα δένουν και ο θεατής μπορεί να τους απολαύσει να βασανίζονται ψυχικά και σωματικά, καθώς ζουν την περιπετειώδη καθημερινότητά τους κι επίσης, σε μερικές από τις τολμηρές σεξουαλικές σκηνές για mainstream cinema της εποχής.
Το βιβλίο του Woolrich μεταφέρθηκε για δεύτερη φορά στον κινηματογράφο, το 2001 στο “Original Sin”, όπου οι Antonio Banderas και Angelina Jolie υποδύονται το καταστροφικό ζευγάρι. Αν και η νεότερη ταινία είναι πιο πιστή στο βιβλίο σε ότι αφορά την εποχή που εξελίσσονται τα γεγονότα, είναι μάλλον άδεια από ατμόσφαιρα και δραματικό βάρος.