Παυλιώτης Αργύρης: "Ένα τρεχαντηράκι"
Στην κηδεία της Μαρίκας μαζευτήκαμε τελικά αρκετοί, παρόλο τον άσχημο καιρό και τη δύσκολη ώρα. Το ημερολόγιο έγραφε Κυριακή, 13 του Μάρτη, το ρολόι έδειχνε 3 μμ και το θερμόμετρο είχε κατέβη στους πέντε βαθμούς Κελσίου και η βροχή συνεχιζόταν για τρίτη συνεχόμενη μέρα.
«Δε θα ‘μαστε καμιά διακοσαριά;»
Έξω από τα νεκροστάσια, στα Δημοτικά κοιμητήρια της Θεσσαλονίκης, μια ομάδα πέντε φίλων, θαυμαστές της συχωρεμένης, τα λέγαμε μέχρι να μεταφέρουν τη σωρό στην παρακείμενη εκκλησία και στη συνέχεια στην τελευταία της κατοικία.
«Τόσο νέα και τόσο ζωντανή….»
«Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από πρώην νέους και ζωντανούς».