H Πατρίτσια Χάισμιθ στην Αθήνα του 1959

«Αθήνα. Ένα παρδαλό, χλομό μέρος  γεμάτο σκόνη με χαμηλά κτίρια ∙ ακόμα και τα μεγάλα κρατικά κτίρια μοιάζουν σαθρά, σαν να έχουν μόνο πρόσοψη. Οι δρόμοι είναι πηγμένοι στην κυκλοφορία και γεμάτοι ανθρώπους όλες τις ώρες της μέρας. Μόνο ένα εκατομμύρια κάτοικοι, όπως διαβάζω, και μοιάζει να βρίσκονται όλοι ταυτόχρονα στα πεζοδρόμια. Ατέλειωτοι μπαλλονάδες, γυρολόγοι που πουλάνε φτηνά πορτοφόλια, κοσμήματα αμφιβόλου αξίας και ρούχα του εμπορίου. Πρώτη εντύπωση, ότι οι άνθρωποι εδώ είναι λιγότερο πολιτισμένοι από το Μεξικό. Στους δημόσιους χώρους –πχ στα γκισέ του σιδηροδρομικού σταθμού, η Ντόρις δύο φορές που πήγε να αγοράσει εισιτήριο την πέταξε στην άκρη ένα πλήθος  δώδεκα ή δεκαπέντε γυναικών (που δεν έδειχναν καμία πρόθεση να σχηματίσουν ουρά). Την τρίτη φορά, δύο υπάλληλοι πίσω από το γκισέ, συν δύο άντρες στο πλήθος, διαμαρτυρήθηκαν εκ μέρους της. Πάνω απ’ όλα μια ατμόσφαιρα στέρησης, αν όχι ένδειας... Βρήκα την όλη εμπειρία εντελώς δίχως χιούμορ και καταθλιπτική. Να μην αναφέρω ότι ήταν και απαράδεκτα πανάκριβη. Κάθε επαφή με δημόσιο υπάλληλο ή προσωπικό ξενοδοχείου εφιάλτης. Με τους ταξιτζήδες και τους αχθοφόρους, μάχες μεταξύ Ελλήνων και Αμερικανών».

Καταχωρήθηκε στο ημερολόγιό της 30.12.1959 – Θα γράψει στη συνέχεια Τα δύο πρόσωπα του Ιανουαρίου που διαδραματίζονται στην Αθήνα και τη Κρήτη!