►Μαμαλούκας Δημήτρης : «Η μοναξιά της ασφάλτου», Λιβάνης 2008

►Δημήτρης Μαμαλούκας: «Η μοναξιά της ασφάλτου», Λιβάνης 2008

Βιογραφικό Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Είναι πτυχιούχος Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου του Lecce, Ιταλία. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα (Απόπειρα 1999) που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο Όσο υπάρχει αλκοόλ…, Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού (Καστανιώτης 2003), Η απαγωγή του εκδότη (Καστανιώτης 2005), Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα (Καστανιώτης 2007)

που ήταν υποψήφιο για το βραβείο Αναγνωστών ΕΡΤ - ΕΚΕΒΙ 2007, Η Μοναξιά της Ασφάλτου (Λιβάνης 2008) και Κοπέλα που σε λένε Φίνι (Λιβάνης 2009). Συμμετείχε στις συλλογές διηγημάτων Ελληνικά Εγκλήματα, Υπόγειες ιστορίες, Το τελευταίο ταξίδι - Έντεκα νουάρ ιστορίες. Μπορείτε να επισκεφτείτε το blog του εδώ.

Περίληψη βιβλίου Φθινόπωρο 2008.

Μια μυστηριώδης πυκνή ομίχλη σκεπάζει σχεδόν καθημερινά την ελληνική πρωτεύουσα. Σ’ αυτή τη γιγαντιαία βρόμικη Πόλη η μοίρα θα πλέξει στον αιώνιο ιστό της μια χούφτα από τις μοναχικές ψυχές που κατοικούν μέσα της.

Τη Δέσποινα, μια νεαρή κοπέλα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει το χάθηκε, τον εφιάλτη που τη βασανίζει. Τον Αμίρ, ένα δύστυχο λαθρομετανάστη που περιφέρεται στην εθνική οδό στοιχειωμένος από την ιδέα της εκδίκησης.

Τον Τσίκη, έναν διεφθαρμένο υπαστυνόμο που αγωνίζεται να επιπλεύσει στο βόθρο που ο ίδιος τροφοδοτεί κάθε μέρα.

Κι ακόμα τον Πετράρχη, ένα μισότρελο δολοφόνο που περνά τις νύχτες του μαζί με την ερωτική Μιράντα, οδηγώντας στα όρια μια κατάμαυρη Μάστανγκ του ’68.

Η μοναξιά τούς πνίγει σαν μυθικό τέρας που ξεπηδά από τη νοσηρή Μητρόπολη, από την ποταπή Πόλη που κυριεύει τα πάντα.

Ένα μοντέρνο, πολυφωνικό μυθιστόρημα, ένα ατμοσφαιρικό αστικό νουάρ, γκρίζο και σκληρό σαν την άσφαλτο, σαν όνειρο που μένει, σαν εφιάλτης που γοητεύει… Μια κραυγή εναντίον της αποξένωσης της μεγαλούπολης, εναντίον της μοναξιάς.

Απόσπασμα

"…Πλησιάζοντας στην άλκιμη Πόλη, η κίνηση άρχισε να πυκνώνει. Στην Πατησίων πια, τα αυτοκίνητα ήταν εντελώς ακινητοποιημένα. Πήρε ένα χάπι και έβαλε να παίζει το The Snow Goose των Camel. Έριξε πίσω την πλάτη του και τα μάτια του πλημμύρισαν από τα κόκκινα φώτα των μπροστινών αυτοκινήτων. Το μακρύ κομβόι των ερυθρών κουκκίδων σερνόταν σε μια ατέλειωτη συνέχεια, λες και αποτελούσε μέρος ενός γιγαντιαίου παιχνιδιού της σατανικής Πόλης. Ο Πετράρχης ένιωσε αυτά τα άπειρα άλικα σημάδια να ξεφεύγουν από την αγκαλιά της νύχτας, να εισχωρούν στο εσωτερικό του αυτοκινήτου κι έπειτα να μπαίνουν μέσα, βαθιά στο μυαλό του. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει έναν αναστεναγμό, που έμοιαζε περισσότερο σαν λυγμός. Η κτηνώδης Μητρόπολη τον κατάπινε σιγά σιγά…"

Για αναλυτικότερες πληροφορίες, κάντε κλικ εδώ.