Λεονταρίτης Γιώργος : «Οδός Παυλώφ 22» (υπόθεση Ζαχαριάδη), Προσκήνιο εκδόσεις Άγγελος Σιδεράτος, 1999

►Γιώργος Λεονταρίτης: «Οδός Παυλώφ 22» (υπόθεση Ζαχαριάδη), Προσκήνιο εκδόσεις Άγγελος Σιδεράτος, 1999 

Βιογραφικό Ο Γιώργος Λεονταρίτης, επαγγελματίας δημοσιογράφος, γεννήθηκε το 1945. Εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης, αρχισυντάκτης, αρθρογράφος και παράλληλα γράφει ιστορικά αναγνώσματα. Ιδιαίτερα έχει ασχοληθεί με την ιστορική έρευνα στο χώρο της Αριστεράς.

Περίληψη βιβλίου Ηταν η πιο απίστευτη πρόταση που είχε ακούσει ποτέ του. Μια αποστολή παράξενη, με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, που είχε όμως σαν στόχο τη συνάντηση με την πιο πολυσηζητημένη προσωπικότητα του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κινήματος.

Ο νεαρός δημοσιογράφος, που ζει αυτοεξόριστος στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, έκπληκτος ακούει τον εκπρόσωπο μιας κομμουνιστικής οργάνωσης να του προτείνει ένα ταξίδι στη Σιβηρία προκειμένου να συναντήσει τον πιο αμφιλεγόμενο ηγέτη του ΚΚΕ, τον Νίκο Ζαχαριάδη, που ζούσε εξόριστος στο μακρινό Σουργκούτ. Στόχος ήταν να φθάσουν έξω τα άγνωστα κείμενά του, οι "υποθήκες" του προς τους συντρόφους του. 

Οταν όμως ο νεαρός δημοσιογράφος αποφασίζει να πραγματοποιήσει αυτήν την αποστολή, αντιλαμβάνεται ότι έχει μπλέξει στα δίχτυα της ΚΥΠ των συνταγματαρχών, αλλά και της αμερικάνικης CIA, που εφαρμόζουν ένα σατανικό σχέδιο μέσα στην καρδιά της Σοβιετικής Ενωσης. Ο δημοσιογράφος δεν υποψιάζεται εκείνη τη στιγμή, ότι κάτι άλλο συμβαίνει πίσω από όσα διαδραματίζονται γύρω του, ανάμεσα σε όμορφες γυναίκες, επικίνδυνους πράκτορες και "φίλους" που παίζουν διπλό ρόλο.

Μια περιπέτεια στα σύνορα φαντασίας και πραγματικότητας, όπου ο έρωτας μπλέκει με την πολιτική, κι έχει για φόντο τον αμείλικτο πόλεμο των σκοτεινών μυστικών υπηρεσιών.

Ένα περίεργο παιχνίδι έρωτα και θανάτου, που κρατά την αγωνία του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα, όταν θα διαπιστώσει την απροσδόκητη λύση του μυστηρίου που καλύπτει τον μοναχικό εξόριστο της οδού Παυλώφ 22, που τερμάτισε τη ζωή του στην παγωμένη εξορία και ενίσχυσε το μυστήριο γύρω από την πολυτάραχη, δυναμική και τραγική του πορεία, που, αν και υπήρξε "παιδί του Στάλιν", ο τρόπος που επέλεξε για να τερματίσει τη ζωή του, του δίνει το δικαίωμα να "οικειοποιηθεί" το στίχο του φλογερού Μαγιακόφσκι:

"Μη με πείτε δειλό. Κανείς δεν θα μπορούσε να βοηθήσει. Χαίρετε!.."