Μαρτινίδης Πέτρος : «Συνηγορία της παραλογοτεχνίας» (δοκίμια), Πολύτυπο 1982 (συμπληρωμένη έκδοση Υποδομή, 1994)

ΜΕΛΕΤΕΣ 

►Πέτρος Μαρτινίδης: «Συνηγορία της παραλογοτεχνίας» (δοκίμια), Πολύτυπο 1982 

(συμπληρωμένη έκδοση Υποδομή, 1994) Βιογραφικό Ο Πέτρος Μαρτινίδης διδάσκει θεωρία και κριτική της αρχιτεκτονικής και σχεδιασμό θεατρικών χώρων στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. Έχει επίσης διδάξει, για πολλά εξάμηνα, στα Τμήματα Εικαστικών και Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών καθώς και στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του ίδιου πανεπιστημίου. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1998 με το αστυνομικό μυθιστόρημα “Κατά συρροήν”.

Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα “Σε περίπτωση πυρκαϊάς”, 1999, “Παιχνίδια μνήμης”, 2001, “Δεύτερη φορά νεκρός”, 2002, “Μοιραίοι αντικατοπτρισμοί”, 2003, “Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”, 2005, “Ο θεός φυλάει τους άθεους”, 2006 -όλα αστυνομικής πλοκής. Άλλα βιβλία του είναι: “Σημειολογία των αντιλήψεων και των θεωριών για την αρχιτεκτονική” (Τ.Ε.Ε. 1979), “Συνηγορία της παραλογοτεχνίας” (Πολύτυπο 1982·συμπληρωμένη έκδοση, Υποδομή 1994), “Οι λέξεις στην αρχιτεκτονική και την επιστημονική σκέψη” (Σμίλη, 1990), “Κόμικς, τέχνη και τεχνικές της εικονογράφησης” (Α.Σ.Ε. 1990, επανέκδοση 1991), “Η υψηλή τέχνη της απελπισίας: γύρω από τον ισοβίτη του Αρκά” (Ύψιλον, 1992), “Μεσιτείες του ορατού” (Νεφέλη, 1997), “Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου” (Νεφέλη, 1999), κ.ά. 

Περίληψη βιβλίου Οι λέξεις είναι της κατηγορίας του πάθους, οι εικόνες της κατηγορίας της ιδέας.

Αυτό, είναι το βιβλίο για τις λέξεις (Αφηγήματα επιστημονικής φαντασίας, κατασκοπικά ή αστυνομικά) και για τις εικόνες (κόμικς). Διερευνά και ιστορεί το πώς, π.χ. ο SAS καταφέρνει να γνωρίζει 4 περιπέτειες το χρόνο, κάθε χρόνο επί 30 χρόνια· από πού εμπνεύστηκε η Άγκαθα Κρίστι τη μορφή του Ηρακλή Πουαρώ και γιατί θεωρήθηκε ότι υπάρχει έλλογη ζωή στον πλανήτη Άρη· και σε ποια φόντα οι εικονογραφικοί "υπεράνθρωποι" επιδίδονται στα υπερκατορθώματά τους.

 Προσπαθεί, έτσι, να δείξει ότι παρά τις διακρίσεις ανάμεσα σε μιαν υψηλή, σοβαρή ή μεγάλη λογοτεχνία και σε μια λογοτεχνία μαζική, λαϊκή, απλοϊκή και ευεπίφορη στη χαλαρότητα, δεν υπάρχουν ιδέες χωρίς πάθος και, κυρίως, πάθος χωρίς ιδέες.