Με αφορμή την παρουσίαση της νέας σειρά λογοτεχνίας μυστηρίου «Aldina / Μυστήριο» των Εκδόσεων Gutenberg, πραγματοποιήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2017 η πρώτη συνάντηση στο Πατάρι του Gutenberg.  Για τη σειρά, τις απαρχές της αστυνομικής αφήγησης ήδη από τον 19ο αιώνα, την εξέλιξη του είδους, τις θεωρητικές προσεγγίσεις, αλλά και τη σημερινή εικόνα του διεθνώς, συζήτησαν η διευθύντρια της σειράς Aldina Ζωή Μπέλλα-Αρμάου, ο δημοσιογράφος και  συγγραφέας-μέλος της ΕΛΣΑΛ Κώστας Καλφόπουλος και ο διευθυντής έκδοσης του περιοδικού «The Crimes and Letters Magazine» (CLM) Στράτος Μυρογιάννης.

του Ανδρέα Αποστολίδη

Αναδημοσίευση από το Books' Journal 73, Ιανουάριος 2017

Jo Nesbo, Ο Λυτρωτής, μετάφραση από τα αγγλικά: Γωγώ Αρβανίτη, ΜεταίχμιοPocket, Αθήνα 2014, 597 σελ. 

Ο Νέσμπο είναι, εμπορικά, το διεθνές αστέρι του αστυνομικού μυθιστορήματος τα πρώτα δεκαπέντε χρόνια του αιώνα μας.  Θέλω να απαντήσω σε δύο ερωτήματα: Πού οφείλει την επιτυχία του; Πόσο σοβαρός συγγραφέας είναι;

Διάλεξα ένα βιβλίο του που εκδόθηκε το 2005, στο απόγειο της σταδιοδρομίας, του για να το διαβάσω δύο φορές. Η πρώτη με το ρυθμό ανάγνωσης ενός οποιουδήποτε αστυνομικού μυθιστορήματος, την οποία θα χαρακτήριζα χαλαρή. Η δεύτερη με εξονυχιστική ανάγνωση των σημείων κορύφωσης και χαλάρωσης της δράσης: Ο Λυτρωτής.

Continue Reading

Print Email

του Θανάση Μήνα*

Επιχειρώντας να απαντήσουμε στο ερώτημα αν «υπάρχει μεσογειακό νουάρ», νομίζω ότι θα πρέπει να το σπάσουμε σε μικρότερα ερωτήματα, ερωτήματα που θα μας επιτρέψουν να εξετάσουμε τις συνδηλώσεις του όρου «μεσογειακό νουάρ». Πότε εισήχθη στη λογοτεχνική μας γλώσσα ο όρος «μεσογειακό νουάρ»; Από ποιους; Και, κυρίως, σε ποιο συγκείμενο διεκδίκησε την εγγραφή του; Τίθεται επίσης αυτόματα ένα ακόμη ερώτημα, το οποίο όμως ορίζει το δικό του πεδίο ξεχωριστής συζήτησης: «ταυτίζεται συλλήβδην το αστυνομικό αφήγημα με το νουάρ»;  Ταυτίζεται, αλλιώς, η οπτική ενός μικροαστού μπάτσου, συνήθη ήρωα σε αρκετά παραδείγματα του είδους, με την οπτική των «φονιάδων μπάτσων» του Φρεντερίκ Φαζαρντί και κατ’ επέκταση του Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ; Όπως είπα, είναι αντικείμενο μιας ξεχωριστής συζήτησης.

της Άννας Δάρδα-Ιορδανίδου 

Η ιστορία αφορά στον γνωστό φιλολογικό καβγά, περί της αξίας του αστυνομικού -αν είναι λογοτεχνία ή όχι- που κράτησε εκατό χρόνια πάνω κάτω. Επειδή οι απόψεις που διατυπώθηκαν φωτίζουν σημαντικές πτυχές της εξέλιξης του αστυνομικού μυθιστορήματος, θεωρώ ότι η αντιπαράθεση αυτή αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας του.

Περιληπτικά, η διαμάχη ξεκίνησε στο τέλος του 19ου αιώνα (1890), όταν οι κριτικοί κι οι θεωρητικοί της αφήγησης άρχισαν να εξετάζουν το αστυνομικό ως ξεχωριστό λογοτεχνικό είδος, ορίζοντας τη νουβέλα του Ε. Α. Πόε «Οι φόνοι της οδού Μοργκ», ως σημείο αφετηρίας. Επίσημα τελείωσε το 1972 με το κλασικό άρθρο του γνωστού αμερικάνου κριτικού Leslie Fiedler, «Cross the border - Close the Gap» (Περάστε τα σύνορα - Γεφυρώστε το Χάσμα).