Αστυνομική λογοτεχνία: Η εξέλιξη του είδους και οι νέες εκφάνσεις (Β΄ μέρος)
Χαρτογραφώντας το «αστυνομικό» μέσα από τη θεωρία της λογοτεχνίας
του Στράτου Μυρογιάννη*
Στο πρώτο μέρος προσπαθήσαμε να ορίσουμε το είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας με βάση κάποια διακριτικά χαρακτηριστικά [1] κάνοντας μια σύντομη αναφορά στους όρους της σχετικής συζήτησης τις τελευταίες δεκαετίες. Στη συνέχεια, αναφερθήκαμε σε κάποιες από τις νέες εκφάνσεις του στον 20ό αιώνα με βάση γεωγραφικά και αφηγηματολογικά ή/και θεματικά κριτήρια. Έτσι, εντοπίσαμε τη «γαλλική σχολή», το «μεσογειακό» των τελευταίων δεκαετιών και το «σκανδιναβικό». Ενώ με γνώμονα τη δεύτερη κατηγορία κριτηρίων και με την επιρροή των cultural και gender studies αναφερθήκαμε σε μια γυναικεία παράδοση στο είδος, στην επιρροή της κουλτούρας των μαύρων, σε μία «μετά-αποικιακή σχολή», ενώ στην ίδια κατηγορία αλλά επηρεασμένα από την αποδόμηση και τον μεταμοντερνισμό είναι τα πιο σύγχρονα αυτοαναφορικά ή ανοιχτά αστυνομικά.