Ο ήρωας του Γιάννη Μαρή σε νέες περιπέτειες

Η νεαρή γυναίκα τον πρόλαβε ενώ άνοιγε την πόρτα του ασανσέρ.
Την άφησε να περάσει παρατηρώντας την από την κορυφή ως τα νύχια.
Αεράκι τον τύλιξε το άρωμα της. Μετάξι ένιωσε το φευγαλαίο άγγιγμα του χεριού.
«Σε ποιόν όροφο πηγαίνετε;», ρώτησε μελιστάλαχτα.
«Στον έκτο», χαμογέλασε η κοπέλα.
«Στο γραφείο μου;», εξεπλάγη ευχάριστα παρ΄ όλο που δεν δεχόταν πελάτες χωρίς ραντεβού.
Στρίβοντας το μαχαίρι στα σωθικά του μεγαλοδικηγόρου, διέκρινε την απορία στο βλέμμα που έσβηνε.
«Αθώωσες τους φονιάδες του αδελφού μου», τον άφησε να σφαδάζει αιμόφυρτο στο πάτωμα του ασανσέρ.
Κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες και χάθηκε στην κολωνακιώτικη νύχτα.

 "Το στοίχημα πρέπει να κερδηθεί! Όταν ο εκδότης κρατάει το πιστόλι στον κρόταφό σου, απαιτώντας μια ιστορία 100 λέξεων και με αρχή-μέση-τέλος, δεν έχεις επιλογές∙ και ακούω να τραβάει τον κόκορα…
Λοιπόν: 
Η αρχή: Νύχτα∙ νύχτα πίσσα, μόνο γι αυτόν. Διστακτικό βάδισμα του άντρα τυλιγμένου σε παλτό-φραγή.
Η μέση: Διασχίζει τον δρόμο πατώντας στα νερά, τα αυτοκίνητα να τον γλύφουν με τα πλαϊνά τους κορνάροντας τρελά, «Ηλίθιοι, δεν βλέπετε μπροστά σας;».
Το τέλος: Φτάνοντας στο πεζοδρόμιο θα ανοίξει το πτυσσόμενο λευκό μπαστουνάκι, αυτό με τη λεπίδα στην άκρη.

Ακόμα ένα συμβόλαιο, με ευτυχή, μόλις προ εικοσαλέπτου, κατάληξη".  

Δεν γράφω παρά Αστυνομική Λογοτεχνία (το “παρά”, ενδεικτικό της αποκλειστικότητας). Δύο οι λόγοι και ένα το στοίχημα. Ο πρώτος λόγος είναι η επαγγελματική μου έκθεση που απαιτούσε, επί ένα τρίτο του αιώνα, τη χρήση μιας τεχνικής γλώσσας που δεν επέτρεπε χώρο για ερμηνεία και που επέβαλλε την κυριολεξία και την ακρίβεια, ως μοναδικές συνθήκες∙ και που, επί πλέον, δεν ήταν η μητρική μου γλώσσα. Χρειαζόμουν, χώρο.

 Ι

Ήταν ένα από εκείνα τα απογεύματα του Νοέμβρη που το φως φαντάζει μεταλλικό και που η βροχή συνεχίζει μονότονα επίμονη. Ο φόβος του για το αδιάβροχο του καπέλου και της καμπαρτίνας του, για το μη αδιάβροχο μάλλον, έμοιαζε να επαληθεύεται, κι έτσι όπως έμενε ακίνητος, με την πλάτη στον τοίχο, ένιωσε το επερχόμενο κρύωμα. Ο χειμώνας ξεκινούσε άσχημα.

Εμπρός. Τώρα. Πέρασε κάθετα τον στενό δρόμο, δύο αριστερά πατήματα ανεπιτυχώς στεγνά, δύο δεξιά ατυχώς μούσκεμα και, οπ, στο απέναντι πεζοδρόμιο, με το Νοέμβρη να του φιλά υγρά τίς κάλτσες.

«Ήταν εύκολο να μην σκεφτώ το μέλλον μου. Δεν είχα ένα».
Τζέιμς Ελρόι

Στον τόπο του… εγκλήματος επιστρέφει για τρίτη χρονιά το Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας Crime Fiction Stories, που πραγματοποιείται στα Ιωάννινα από την Τρίτη 28 Μαΐου έως τη Δευτέρα 3 Ιουνίου, υπό την αιγίδα της ΕΛΣΑΛ.

Τα μέλη της ΕΛΣΑΛ εμπνέονται από την πανδημία και γράφουν σύντομες "ιστορίες εγκλεισμού"

Με το καλοκαίρι να έχει «εφορμήσει» πλέον για τα καλά, η ΕΛΣΑΛ προτείνει μερικά εξαιρετικά αστυνομικά μυθιστορήματα πρόσφατης «εσοδείας», γραμμένα από συγγραφείς-μέλη της, που ανταποκρίνονται σε κάθε λογοτεχνική προσδοκία και αναγνωστικό γούστο.