Γκόλτσος Αντώνης

Δεν γράφω παρά Αστυνομική Λογοτεχνία (το “παρά”, ενδεικτικό της αποκλειστικότητας). Δύο οι λόγοι και ένα το στοίχημα. Ο πρώτος λόγος είναι η επαγγελματική μου έκθεση που απαιτούσε, επί ένα τρίτο του αιώνα, τη χρήση μιας τεχνικής γλώσσας που δεν επέτρεπε χώρο για ερμηνεία και που επέβαλλε την κυριολεξία και την ακρίβεια, ως μοναδικές συνθήκες∙ και που, επί πλέον, δεν ήταν η μητρική μου γλώσσα. Χρειαζόμουν, χώρο.

Συζητούσα παλιότερα το θέμα με μία φιλόλογο και θυμάμαι να της λέω, «Αισθάνομαι να πιέζομαι, σαν ένα ελατήριο. Στο τέλος της διαδρομής, θα δείξει αν το ελατήριο θα τιναχτεί, ή, κάτω από το έρμα δεκαετιών, θα παραμείνει ως έχει»∙ η απάντησή της; «Ενδιαφέρον».

Τώρα, γιατί Αστυνομική Λογοτεχνία, αποκλειστικά; Πρόκειται για τον δεύτερο λόγο. Γιατί με ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα αντανακλαστικά, υπό καθεστώς πίεσης. Η πίεση αναδεικνύει την ανθρώπινη δύναμη αλλά και την αδυναμία, η αντίδραση σε αυτήν είναι το τεστ για την ιχνοσκόπηση του οπλισμού, ψυχικού και ψυχολογικού, του ατόμου. Στην Αστυνομική Λογοτεχνία, όλοι, ο θύτης, το θύμα, η Δίωξη, οι μάρτυρες, οι ερευνητές (εργαστηριακοί και ντετέκτιβ), αλλά όλοι, λειτουργούν υπό καθεστώς πίεσης (ή, δεν λειτουργούν καθόλου…). Πίεση που ασκούν, μεταξύ άλλων, η πιθανή εξαφάνιση, καταστροφή ή και παλαίωση των ιχνών, οι ευκαιρίες προετοιμασίας της άμυνας του δράστη, το ενδεχόμενο της επανάληψης του εγκλήματος, η πιεστική κοινωνική απαίτηση απόδοσης της δικαιοσύνης. Δεν αναφέρομαι στην πίεση που ασκείται στον συγγραφέα, τον Επιμελητή, τον Διορθωτή ή στον εκδότη, γιατί αυτή είναι έγνοια όσων ασχολούνται, γενικότερα, με τη Λογοτεχνία…

Όσο για το στοίχημα, όλοι μας δεν κρύβουμε μέσα μας τον μεγάλο ματαιόδοξο; Η προσωπική μου φιλοδοξία ήταν (και σε έναν βαθμό, συνεχίζει να είναι) να σκαρφαλώσω στα ράφια των βιβλιοπωλείων. «Εύκολο», θα πείτε. Α! όχι. Δεν εννοώ να κατέκλυζα τον χώρο με αυτό-εκδόσεις. Εννοώ, να βρισκόταν ο εκδότης που θα δεχόταν να εκτεθεί, κυκλοφορώντας το προϊόν της ματαιοδοξίας μου. Αν ο στόχος επιτεύχθηκε, δύο τινά: Ή, τα κείμενά μου είναι του επιπέδου της ματαιοδοξίας μου, ή δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά, που διαπράττεται ένα επιχειρηματικό σφάλμα.

Ποιος είναι ο Αντώνης Γκόλτσος