Βρόσγος Άντυ: Στο κενό

Και γιατί να γινόταν η μοιρασιά στα τρία; Ο Τζίμης και ο Μιχάλης ήταν δύο καθάρματα που δε θα έλειπαν σε κανέναν. Δύο αποβράσματα λιγότερα.

Εξάλλου ήταν δική του η ιδέα.

Αυτοί ποτέ δε θα μπορούσαν ούτε να σχεδιάσουν ούτε να εκτελέσουν τη ληστεία χωρίς εκείνον.

Άσε που μπορεί και αυτοί να σκέφτηκαν το ίδιο αλλά να τους πρόλαβε. 

Μια ζωή ονειρευόταν να κάνει λεφτά, πολλά λεφτά και τώρα που το είχε πετύχει...

 

Μόλις που πρόλαβε να κάνει μια προσευχή πριν το σώμα του ολοκληρώσει την πτώση στο κενό, χτυπημένο απ’ τη σφαίρα του μπάτσου, και διαμελιστεί στο πλακόστρωτο.

Το τελευταίο πράγμα που σκέφτηκε ήταν τη βαλίτσα να ανοίγει και τα λεφτά, τα λεφτά του να σκορπίζονται στον αέρα.

 

Απληστία (Avaritia): Δαίμονας Μαμμωνάς (Mammon)