Στις 14 Νοεμβρίου 2016 πραγματοποιήθηκε στο cafe του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ της Αθήνας η παρουσίαση του συλλογικού αφιερωματικού τόμου "18 κείμενα για τον Γιάννη Μαρή". Μίλησαν ο συγγραφέας και κριτικός Δημοσθένης Κούρτοβικ, ο σκηνοθέτης, παραγωγός και κριτικός κινηματογράφου Δημήτρης Παναγιωτάτος, ο ηθοποιός Ιεροκλής Μιχαηλίδης, καθώς και ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και επιμελητής του τόμου Κώστας Καλφόπουλος. Σύντομη παρέμβαση έκανε ο γιος του Γιάννη Μαρή, Άγγελος Τσιριμώκος, ενώ την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος Θάλεια Καραμολέγκου. 

Δείτε όλο το βίντεο της εκδήλωσης, εδώ.

Ένας σημαντικός αφιερωματικός τόμος,
με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη γέννηση του

O Γιάννης Μαρής υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο από «πατριάρχης της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας»: μαχητικός δημοσιογράφος στα χρόνια του αντικομμουνισμού και της λογοκρισίας, σημαντικός παράγων στα εκδοτικά και δημοσιογραφικά πράγματα της χώρας για 25 χρόνια και ταυτόχρονα υποδειγματικός «αφηγητής» αλλά και προικισμένος συγγραφέας, που μπορούσε να πλάθει πειστικούς χαρακτήρες, με προεξάρχοντα τον αντι-ήρωα πρωταγωνιστή των αστυνομικών του ιστοριών, αστυνόμο Γιώργη Μπέκα. Ο Μαρής ήξερε να σκηνοθετεί χωροχρονικά έναν ατμοσφαιρικό μυθιστορηματικό κόσμο στην καρδιά ή στα προάστια της πρωτεύουσας, στα κοσμοπολίτικα ελληνικά νησιά του ’50 και του ’60, στη Θεσσαλία των μεγαλοκτηματιών και των ληστών ή, ακόμα, στην Αθήνα των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων. 

του Κώστα Καλφόπουλου 

Ο συγγραφέας με τη σύζυγό του Αθηνά (το γένος Ζαφειρίου) στο σπίτι τους το 1963.
Οικογενειακό Αρχείο του Αγγελου Τσιριμώκου σε προδημοσίευση από βιβλίο που ετοιμάζεται στις εκδόσεις Πατάκη.

Με τον Γιάννη Μαρή-Τσιριμώκο (1916-1979) συμβαίνουν πολλά φαινομενικά «παράδοξα». Καθώς εφέτος «επιστρέφει αιώνια», ανακύπτουν κάποια ουσιαστικά ερωτήματα σχετικά με την εργοβιογραφία του, πέραν όσων τέθηκαν τα τελευταία χρόνια. Κατ’ αρχάς, «από το πουθενά», ένας μαχητικός δημοσιογράφος, με αριστερό παρελθόν και βεβαρημένο «ποιόν» («φάκελο» το έλεγαν στα χρόνια της αστυνομοκρατίας) διεμβολίζει το λογοτεχνικό στερέωμα της χώρας, που κυριαρχείται από τη «Γενιά του Τριάντα», με ένα άγνωστο μέχρι εκείνα τα χρόνια είδος, το «αστυνομικό», προσφιλές μόνο στους φανατικούς αναγνώστες της «Μάσκας», του Απόστολου Μαγγανάρη, και του «Μυστηρίου».