Ελληνική πεζογραφία και αστυνομικό μυθιστόρημα: Δύο σημαντικές μελέτες

Για την ελληνική ιστορία της σύγχρονης πεζογραφίας το αστυνομικό ανάγνωσμα υπήρξε έως πρόσφατα ένα είδος ανύπαρκτο. Καμία αναφορά σε έργα κριτικής αποτίμησης με τίτλους  που παρέπεμπαν στο σύνολο της Μεταπολεμικής ή Μεταπολιτευτικής περιόδου.  Αυτό άλλαξε πρόσφατα με δύο σημαντικές μελέτες: «Η κίνηση του εκκρεμούς - Άτομο και κοινωνία στη νεότερη ελληνική πεζογραφία: 1974-2017» του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου και «Ελληνική πεζογραφία 1974-2010 - Το μέτρο και τα σταθμά» της Ελισάβετ Κοτζιά (και οι δύο από τις εκδ. Πόλις, 2018 και 2020, αντίστοιχα).

Και οι δύο αφιερώνουν στο είδος πολλές σελίδες και ξεχωριστά κεφάλαια: «Το αστυνομικό μυθιστόρημα: από τις ιδιωτικές σχέσεις στην κοινωνία», ο Β. Χατζηβασιλείου και «Η αστυνομική μυθοπλασία», η Ε. Κοτζιά, με υποκεφάλαια: «Η παράδοση / Η σύγχρονη απήχηση / Ο «πατριάρχης» Γιάννης Μαρής / Οι μεταπολιτευτικοί πεζογράφοι / Το κοινωνικοπολιτικό αστυνομικό / Η αστυνομική παρωδία / Το υπαρξιακό αστυνομικό / Το ιστορικό αστυνομικό».

Πρόκειται για έναν ιστορικό σταθμό, καθώς η στροφή αυτή οφείλεται στην συστηματική και κοπιώδη εργασία των δύο κριτικών και στην αύξηση του εύρους της εγχώριας αστυνομικής πεζογραφίας τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, όπου πλέον το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα και διήγημα έχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας.