«…Λίγα μόλις λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, η Περσεφόνη Πετρίδου, μια ψηλή αισθησιακή σαρανταπεντάρα, με πληθωρικές καμπύλες και κολασμένο χαμόγελο, βγήκε από την πολυκατοικία επί της οδού Ήβης. Είχε περάσει δυο ώρες κουβεντιάζοντας, πίνοντας και συνευρισκόμενη σεξουαλικά με τον δικηγόρο Αριστοτέλη Μαρκίδη, τον έγγαμο εξηντάρη εραστή της. Ήταν παντρεμένη με τον κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερο αρχιτέκτονα Λάμπρο Πετρίδη, με τον οποίο είχαν δύο γιους, 25 και 23 ετών.

Ανοιχτή επιστολή των Ευρωπαίων συγγραφέων προς τις ευρωπαϊκές αρχές (22 Οκτωβρίου 2015)

Ας το πούμε θαρρετά: εμείς, οι δημιουργοί του βιβλίου, δεν κατανοούμε την επιμονή σας να «μεταρρυθμίσετε» πάση θυσία, τα συγγραφικά δικαιώματα στην Ευρώπη.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αστοχεί όταν τα βάζει με τα συγγραφικά δικαιώματα για να ευνοήσει την ανάδυση μιας «ενιαίας ψηφιακής αγοράς», ενώ τα συγγραφικά δικαιώματα είναι όρος εκ των ουκ άνευ της δημιουργίας λογοτεχνικών έργων. Η αποδυνάμωσή τους θα στέρευε την πηγή της αγοράς του ψηφιακού βιβλίου προτού καν αυτό αρχίσει να αναπτύσσεται. Αποδυνάμωση των συγγραφικών δικαιωμάτων σημαίνει φτώχεμα της λογοτεχνίας.

Αποτελεί κοινή παραδοχή πως στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια το είδος (genre) διέρχεται περίοδο άνθισης και σε αντίθεση με τα συμβαίνοντα στο εξωτερικό, απουσιάζουν τα θεωρητικά κείμενα για την αστυνομική αφήγηση σε όλες της τις εκδοχές (λογοτεχνία, κινηματογράφος, κόμικ κ.λπ.). Η Ε.Λ.Σ.Α.Λ. επιχειρεί σταθερά να καλύψει -έστω εν μέρει- αυτό το «κενό» με συχνές δημοσιεύσεις στο site της κειμένων θεωρίας και τεκμηρίωσης τόσο για την ελληνική (βλέπε εδώ), όσο και για την ξένη αστυνομική λογοτεχνία (βλέπε εδώ). Ακόμα, κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων που πραγματοποίησε τον Μάιο-Ιούνιο 2015, με αφορμή τη συμπλήρωση 5 ετών από τη δημιουργία της, επιχείρησε να αναδείξει τις πολύμορφες πτυχές της αστυνομικής αφήγησης, οργανώνοντας συζητήσεις για τη σχέση της με το κόμικ και το θέατρο.

Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερα χρήσιμες είναι δύο εκδόσεις που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις εκδόσεις Άγρα και την «Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας» της Σχολής Μωραίτη, αντίστοιχα.