Η νεαρή γυναίκα τον πρόλαβε ενώ άνοιγε την πόρτα του ασανσέρ.
Την άφησε να περάσει παρατηρώντας την από την κορυφή ως τα νύχια.
Αεράκι τον τύλιξε το άρωμα της. Μετάξι ένιωσε το φευγαλαίο άγγιγμα του χεριού.
«Σε ποιόν όροφο πηγαίνετε;», ρώτησε μελιστάλαχτα.
«Στον έκτο», χαμογέλασε η κοπέλα.
«Στο γραφείο μου;», εξεπλάγη ευχάριστα παρ΄ όλο που δεν δεχόταν πελάτες χωρίς ραντεβού.
Στρίβοντας το μαχαίρι στα σωθικά του μεγαλοδικηγόρου, διέκρινε την απορία στο βλέμμα που έσβηνε.
«Αθώωσες τους φονιάδες του αδελφού μου», τον άφησε να σφαδάζει αιμόφυρτο στο πάτωμα του ασανσέρ.
Κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες και χάθηκε στην κολωνακιώτικη νύχτα.

«Κι άλλος μάρτυρας νεκρός στην υπόθεση του βασιλιά της κοκαΐνης! Αναρωτιέμαι ποιος θα 'ναι ο επόμενος», λέει ο γηραιότερος της παρέας των συγγραφέων του Cafe Noir και χτυπά με τα στραβά του δάχτυλα την εφημερίδα.

"Σπουδαία ιστορία για αστυνομικό μυθιστόρημα", πετάγεται αντίκρυ του στο τραπέζι ο νεαρός της συντροφιάς φυσώντας αυθάδικα τον καπνό απ' το τσιγάρο του.

"Θέλει κότσια για να γράψεις αληθινές ιστορίες, μικρέ", προσπαθεί να τον νουθετήσει ο γηραιότερος και σκουπίζει τον ιδρώτα απ' τη φαλάκρα του.

Κι ο τρίτος στο τραπέζι, που τόση ώρα παραμένει σιωπηλός, και ήδη γράφει στο μυαλό του τις πρώτες αράδες του βιβλίου για τον βασιλιά της κοκαΐνης, που σε δύο χρόνια και τρεις μέρες ακριβώς, θα βρεθεί τσιμεντωμένος στον πάτο της θάλασσας.

Τα μέλη της ΕΛΣΑΛ εμπνέονται από την πανδημία και γράφουν σύντομες "ιστορίες εγκλεισμού"

Με το καλοκαίρι να έχει «εφορμήσει» πλέον για τα καλά, η ΕΛΣΑΛ προτείνει μερικά εξαιρετικά αστυνομικά μυθιστορήματα πρόσφατης «εσοδείας», γραμμένα από συγγραφείς-μέλη της, που ανταποκρίνονται σε κάθε λογοτεχνική προσδοκία και αναγνωστικό γούστο.

Τον έψαχνα τριάντα χρόνια. Ήμουνα είκοσι κι αυτός τριανταπέντε. Με άφησε έγκυο και εξαφανίστηκε. Ολομόναχη μεγάλωσα το κορίτσι. Τον έψαχνα. Συνέχεια. Η κόρη μου έγινε πουτάνα στα δεκαοχτώ της. Από τότε έχω να της μιλήσω.  Ένας συγγενής με έβαλε στον Δήμο Χ. Πέρσι έγινα ληξίαρχος. Πριν ένα μήνα είδα το όνομά του σε μια αίτηση γάμου. Παντρευόταν μια κοπέλα εικοσιεννιά. Ο σκατόγερος!

Μπήκε στην αίθουσα που κάνουμε τους γάμους μαζί με τη νύφη. Αναγνώρισα την κόρη μου. Δεν άντεξα. Δεν ήθελα να τον σκοτώσω αλλά δεν φανταζόμουν πως το στυλό που του έμπηξα στο μάτι θα του έκανε τέτοια ζημιά…