Μπήκε μέσα και έκλεισα την πόρτα. Ξανθιά, γύρω στα 30, με πράσινα μάτια και ανήσυχο βλέμμα.

Προχώρησε δειλά και περιεργάστηκε  φοβισμένη τον χώρο σαν να έψαχνε για πόρτα διαφυγής, ή υπολόγιζε μια καλύτερη αμοιβή. Συμφωνήσαμε. Μαθήματα ακορντεόν ανά δεκαπενθήμερο. Πληρωμή στο τέλος του μήνα.

Τα Χριστούγεννα πέρασαν αλλά εγώ ήμουν αδιάβαστη και αμελής. Η φωνή της δασκάλας μου στον τηλεφωνητή φανέρωνε την ανάγκη  της για μαθήματα  και χρήματα.

Πρωτοχρονιά,  είδα τη φωτογραφία της στην εφημερίδα. Μουσικός,  μαχαίρωσε 14 φορές  την εν διαστάσει σύζυγό του και την άφησε να πεθάνει από αιμορραγία…

Το ακορντεόν μου, το χάρισα στον πρώην μου!

Τέλος Ιουλίου.Καταμεσήμερο με καύσωνα.  Ο ιδρώτας τον έλουζε και μούσκευε το ξεβαμμένο πουκάμισό του. Χοντρές αλμυρές στάλες  γλιστρούσαν από τα παχιά φρύδια του και τον εμπόδιζαν να δει καθαρά. Τις σκούπιζε με τις  υγρές παλάμες του και περίμενε στη σκιά.

«Γιάννη, δεν αντέχω άλλο!  Θα πάρω τα παιδιά και θα πάω στους δικούς μου».

Ένα γαλάζιο αυτοκίνητο φάνηκε από μακριά. Έστριψε δεξιά προς την αλάνα πίσω από το δημαρχείο και σταμάτησε κάτω από το τρύπιο  κιόσκι, δίπλα στα υπόλοιπα οχήματα του Δήμου. Ο oδηγός  βγήκε αποχαυνωμένος από τη ζέστη  και σκούπισε με ένα μαντήλι το πρόσωπό του. Πήρε  τoν χαρτοφύλακα, έκλεισε με δύναμη την πόρτα και απομακρύνθηκε, όσο  γρήγορα  του επέτρεπε  η αποπνιχτική ατμόσφαιρα  των 42 βαθμών Κελσίου.

1.

H ξαφνική μπόρα του απομεσήμερου, μιας συνηθισμένης, κατά τα άλλα, φθινοπωρινής ημέρας, γέμισε ασφυκτικά το μικρό καφέ από υπαλλήλους των γύρω γραφείων. Ήταν η ώρα που καθημερινά σχολούσαν και συνήθιζαν να το επισκέπτονται για μια μπύρα στα όρθια. Ο καιρός σήμερα, συνηγορούσε και για περισσότερες. Έξω από το καφέ, το κιόσκι με τις εφημερίδες και τα περιοδικά, καλυμμένο όλο, λόγω της βροχής, με διαφανείς μουσαμάδες, θύμιζε πολύχρωμα λαχανικά στη κατάψυξη.

1.

Έναν-έναν ξεπάστρεψε εννέα συγχωριανούς του. Τον κοινοτάρχη, τον καφετζή, τον δάσκαλο, τον παπά, τον μπακάλη, τον δασοφύλακα, τον ιδιοκτήτη της ψησταριάς και δύο κτηνοτρόφους.

Oι δολοφονίες πραγματοποιήθηκαν μέσα σε διάστημα πέντε ετών και ο τρόπος εγκλήματος ήταν κάθε φορά διαφορετικός. Με τη σειρά,  ο πρώτος  πέθανε από ασφυξία με χαρτιά της κοινότητας μέσα στο στόμα  και τη μύτη, ο δεύτερος από διαρροή γκαζιού, ο τρίτος από τραύματα (τον βρήκαν με τον μαυροπίνακα στο κεφάλι), ο τέταρτος πήγε από πνιγμό (ήταν μπουκωμένος με αντίδωρα), ο πέμπτος βρέθηκε μέσα στο ντεπόζιτο του πετρελαίου, ο έκτος καταπλακώθηκε από κομμένους κορμούς δέντρων, ο έβδομος κάηκε μέσα στο μαγαζί του και οι τελευταίοι σφάχτηκαν μεταξύ τους. Το χωριό ήταν σε υψόμετρο 1.400 μέτρων, δεν διέθετε αστυνομικό τμήμα και κλιμάκιο της αστυνομίας από τα Τρίκαλα ανεβοκατέβαινε για χρόνια τα βουνά της Πίνδου για να εξιχνιάσει την υπόθεση. Ο δράστης παρέμεινε τελικά άγνωστος και η υπόθεση θάφτηκε στα ανεξιχνίαστα εγκλήματα.