Χασάνδρα Βίκυ

«Γιατί γράφω αστυνομικά!» Ένα υπαρξιακό ερώτημα μπροστά στον καθρέφτη του συγγραφέα. «Γράφω αστυνομικά γιατί μου αρέσει να διαβάζω αστυνομικά; Γράφω αστυνομικά γιατί με συναρπάζει η περιπέτεια του μυστηρίου της γραφής; Ή γράφω αστυνομικά για να πω μια ιστορία;»

Ομολογώ πως για μένα οι αστυνομικές ιστορίες έγιναν μονόδρομος από τη στιγμή που ανακάλυψα τα βιβλία των Μπουαλό-Ναρζεζάκ, το νουάρ στον κινηματογράφο και τις ταινίες του Χίτσκοκ. Την Χάισμιθ και τα «ψυχολογικά» βιβλία του Σιμενόν. Με έκαναν να θυμηθώ πως το πρώτο βιβλίο που επέλεξα να διαβάσω στα γαλλικά στην αρχή της εφηβείας ήταν «Ο Μαιγκρέ στήνει παγίδα». Και μου έδειξαν ότι το έγκλημα δεν είναι απλώς μια πράξη βίας αλλά μια ιστορία ταυτότητας. Μια κραυγή ενός ανθρώπου που προσπαθεί να φωνάξει ότι υπάρχει. Κάπως έτσι, το μυστήριο και το σασπένς έγινε και ο δικός μου τρόπος για να μιλήσω για τη ζωή, για τον έρωτα, για τον θάνατο. Για τις κρυφές επιθυμίες, για «το εγώ και το εμείς», για τη μνήμη και τη λήθη, για τα λάθη που επαναλαμβάνονται σαν μια τραγική μοίρα που μας στιγματίζει από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Ίσως χωρίς το αστυνομικό μοτίβο αφήγησης να μην είχα γράψει ποτέ την πρώτη μου ιστορία. Να μην είχα διαπιστώσει πόσο με απασχολεί ο ορισμός της ταυτότητας μέσα από την αντανάκλαση της εικόνας μας στον άλλον. Και να μην έλεγα την αγαπημένη μου φράση: «Δεν υπάρχει για μένα ιστορία χωρίς ανατροπή».  

Ποια είναι η Βίκυ Χασάνδρα