Μπούρος Λευτέρης

Το πρώτο μου κείμενο ξεκίνησε να γράφεται το 2009, με σκοπό να προσφερθεί ως πρωτότυπο δώρο γενεθλίων σε κάποια ξεχωριστή κυρία. Δεν ολοκληρώθηκε παρά μόνο έξι χρόνια αργότερα, σε ένα ισόγειο στη φοιτητική εστία του Ζωγράφου, και [...]

[...] -όπως συμβαίνει συχνά στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν τέτοια μακροχρόνια διαλείμματα- οι σκοποί του εγχειρήματος ήταν πλέον διαφορετικοί: Η αστυνομική ιστορία που είχα ξεκινήσει κάποτε είχε πια σαν στόχο την προσωπική μου ψυχαγωγία, την έξοδο από την απραγία (συνέπεσε με έναν τραυματισμό που με καθήλωσε για μήνες στο κρεβάτι) και, ίσως, την εκπλήρωση εκείνης της ακραίας φαντασίωσης: της πρώτης φοράς που θα έβλεπα το βιβλίο μου σε ράφι βιβλιοπωλείου.

Τελικά, το εν λόγω κείμενο απέτυχε παταγωδώς να εκπληρώσει τους σκοπούς του - τουλάχιστον τους μισούς από αυτούς- αλλά ευτυχώς μου άφησε ''χουνέρι'' μερικές ωραίες συνήθειες.

Σήμερα γράφω αστυνομικά, γιατί στο μυαλό μου, ο «μύθος» της κάθε ιστορίας οφείλει να κουβαλάει τις κοινωνικές συνθήκες της εκάστοτε εποχής. Μέσα από την αστυνομική πλοκή, είναι σαν να κοιτάζω την κοινωνία μας σε καθρέφτη – σε έναν στρεβλό καθρέφτη, βεβαίως βεβαίως-, στην άλλη άκρη του οποίου μπορούν να συμβούν διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα: οι κακοί μπορεί να πάρουν αυτό που τους αξίζει, ο Δαυίδ μπορεί να χτυπήσει τον Γολιάθ, οι καλοί μπορεί να ζήσουν καλά και εμείς καλύτερα – όπως συμβαίνει και στα παραμύθια, δηλαδή.

Ποιος είναι ο Λευτέρης Μπούρος