Μπαξεβάνη Αναστασία: "Σουρεάλ φόνοι… Άγρια εκδίκηση"

1.

Έναν-έναν ξεπάστρεψε εννέα συγχωριανούς του. Τον κοινοτάρχη, τον καφετζή, τον δάσκαλο, τον παπά, τον μπακάλη, τον δασοφύλακα, τον ιδιοκτήτη της ψησταριάς και δύο κτηνοτρόφους.

Oι δολοφονίες πραγματοποιήθηκαν μέσα σε διάστημα πέντε ετών και ο τρόπος εγκλήματος ήταν κάθε φορά διαφορετικός. Με τη σειρά,  ο πρώτος  πέθανε από ασφυξία με χαρτιά της κοινότητας μέσα στο στόμα  και τη μύτη, ο δεύτερος από διαρροή γκαζιού, ο τρίτος από τραύματα (τον βρήκαν με τον μαυροπίνακα στο κεφάλι), ο τέταρτος πήγε από πνιγμό (ήταν μπουκωμένος με αντίδωρα), ο πέμπτος βρέθηκε μέσα στο ντεπόζιτο του πετρελαίου, ο έκτος καταπλακώθηκε από κομμένους κορμούς δέντρων, ο έβδομος κάηκε μέσα στο μαγαζί του και οι τελευταίοι σφάχτηκαν μεταξύ τους. Το χωριό ήταν σε υψόμετρο 1.400 μέτρων, δεν διέθετε αστυνομικό τμήμα και κλιμάκιο της αστυνομίας από τα Τρίκαλα ανεβοκατέβαινε για χρόνια τα βουνά της Πίνδου για να εξιχνιάσει την υπόθεση. Ο δράστης παρέμεινε τελικά άγνωστος και η υπόθεση θάφτηκε στα ανεξιχνίαστα εγκλήματα.

Παρόλα αυτά όμως, η ιστορία αυτή έδωσε υλικό σε δημοσιογράφους, εγκληματολόγους, ψυχιάτρους, μέντιουμ, ιστορικούς, επιστήμονες, πολιτικούς, σεναριογράφους και συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας. Αποκορύφωση ήταν η ταινία-ντοκιμαντέρ με τίτλο: Εννέα πτώματα αναζητούν τον δολοφόνο τους! Τι συνέβη στο χωριό Φονιάς πρώην Μυρσίνη;

Εκατοντάδες εκδοχές, ενδείξεις, υποθέσεις, μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Μέχρι και σήμερα, τριάντα χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα, δεν έχει δοθεί απάντηση στην τοπική κοινωνία και στους οικείους των δολοφονηθέντων.

Αλλά…

2.

Εννέα φορές, μέσα σε πέντε χρόνια, επανέλαβε τελετουργικά τις ίδιες κινήσεις. Έκανε μπάνιο, φόρεσε καθαρά ρούχα, ντύθηκε ως χωρικός και κατευθύνθηκε πεζός προς το χωριό. Γνώριζε τέλεια τις συνήθειες του κάθε θύματος και είχε υπολογίσει ακριβώς τη στιγμή που θα κτυπούσε. Παράλληλα είχε μελετήσει την καθημερινότητα όλων των κατοίκων. εξήντα ψυχές τον χειμώνα. Ποιος βρισκόταν που και για ποιον λόγο, ανάλογα με τις εποχές. Όλη αυτή η προετοιμασία διήρκεσε τρία χρόνια, κάτι που δεν τον κούρασε καθόλου. Η εκδίκηση του χάριζε υπομονή, μεθοδικότητα και προσήλωση.

Είχε φύγει πολύ μικρός από το χωριό και ήταν πλέον άγνωστος στους κατοίκους. Η οικογένεια του ξεκληρίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 όταν ο πατέρας του αυτοκτόνησε στη φυλακή, χωρίς ποτέ να έχει ομολογήσει τον βιασμό και τη δολοφονία μιας κοπέλας από τη Μυρσίνη. Οι φίλοι και συγχωριανοί του δεν τον υποστήριξαν και ουσιαστικά συνέβαλλαν στη σύλληψή του, διασπείροντας παντού την αμφιβολία για την αθωότητά του. Η οικογενειακή τραγωδία είχε στιγματίσει τη ζωή του και η εκδίκηση είχε καρφωθεί στο μυαλό του. Κάθε θύμα έφευγε άγρια από τη ζωή σε διαφορετικές ημερομηνίες, κάτι που τρέλαινε τους αστυνομικούς και τον έκανε να χαμογελάει αυτάρεσκα με τη φαεινή ιδέα του. Ήταν οι ημερομηνίες-σταθμός από τη ζωή του πατέρα του: Γέννηση, σχολείο, στρατός, αρραβώνας, γάμος, γιός, κόρη, σύλληψη, αυτοκτονία.

Το σημείωμα του είναι ήδη επάνω στο τραπέζι. Ο καρκίνος τον έχει διαλύσει, δεν θέλει να ζήσει άλλο. Τα υπνωτικά θα του προσφέρουν έναν ήσυχο θάνατο και η αστυνομία θα μάθει επιτέλους την αλήθεια. τριάντα χρόνια μετά.

Σαν να ήταν χθες…