Οι συλλογές διηγημάτων του Wildside Press (Megapack)

Συντάχθηκε στις .

Δύο είναι τα περιοδικά που έπαιξαν ιστορικό ρόλο στη διάδοση του αστυνομικού διηγήματος τον 20o αιώνα και επανεμφανίζονται σήμερα ψηφιακά (σε μορφή ebook) σε επιλεγμένες συλλογές από το Wildside Press.

Τα δύο θρυλικά περιοδικά, αναβάθμιση των pulp περιοδικών του Μεσοπολέμου, ήταν το Ellery Queen's Mystery Magazine (EQMM) και το Alfred Hitchcock's Mystery Magazine (AHMM). Το πρώτο ιδρύθηκε το 1941 και το δεύτερο το 1956 (συνδυασμένο με την περιβόητη τηλεοπτική σειρά του Άλφρεντ Χίτσκοκ). Το απόγειο των δύο περιοδικών ήταν οι δεκαετίες 1960 και 1970. Η λειτουργία τους συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη του προηγούμενου αιώνα και από το 2010 περίπου ξεκίνησε μια επανεμφάνισή τους μέσα από συλλογές του Wildside Press για ανάγνωση κυρίως στο Kindle: «The Noir Mystery Megapack», «The Mystery Megapack», «The Detective Megapack», «The Crime Fiction Megapack», «The Pulp Crime Megapack» υπό μορφή σειρών (για την ώρα έχουν εκδοθεί τέσσερις ανά τίτλο). Βάση τους είναι το EQMM και το AHMM, αλλά περιλαμβάνουν διηγήματα και από τα πιο κλασικά pulp περιοδικά όπως «Manhunt», «F.B.I. Detective Stories», «Black Mask», «Mike Shayne Mystery Magazine», «Hunted Detective Story Magazine», «The Saint Mystery Magazine» (UK) κλπ.

Η επιλογή των διηγημάτων γίνεται από έναν επιμελητή κάθε φορά και μια μεγάλη συλλογική επιτροπή η οποία συχνά ζητάει τη βοήθεια και τις προτιμήσεις του κοινού για την αλίευση καλών και πρωτότυπων διηγημάτων από ένα σώμα δημοσιευμάτων που μετριέται σε χιλιάδες και από συγγραφείς που μετριούνται σε εκατοντάδες. Μεταξύ τους είναι δεκάδες συγγραφείς που δημοσίευαν σε αυτά τα περιοδικά αστυνομικά αφηγήματά τους για πρώτη φορά. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι Αμερικανοί, κατά δεύτερο λόγο Βρετανοί και υπάρχουν μερικές «διεθνείς» εξαιρέσεις (κυρίως Γάλλων και Λατίνων).

Οι συλλογές αυτές του Wildside Press-MEGAPACK είναι επιτυχημένες διότι εκτός από μια χρονική ποικιλία (από το 1930 έως το 2000) προβάλουν την πρωτοτυπία της «αστυνομικής» πλοκής και περιέχουν όλα τα υπο-είδη της αστυνομικής αφήγησης, που ήταν και το χαρακτηριστικό των περιοδικών «Έλλερυ Κουήν» και «Άλφρεντ Χίτσκοκ». (Τη δεκαετία του 1980 είχαν εκδοθεί και στην Ελλάδα μερικά τεύχη του «Άλφρεντ Χίτσκοκ»). Επίσης καταγράφουν συστηματικά το copyright και την πρώτη δημοσίευση των διηγημάτων που επιλέγουν. Και βρίσκει κανείς σπάνια αστυνομικά αφηγήματα συγγραφέων όπως ο Σέργουντ Άντερσον ή ο Άπτον Σίνκλαιρ και ο Φώκνερ.

Το πιο ενδιαφέρον όμως για σήμερα είναι οι ανατροπές και η σκηνογραφία τους. Όπως ο επαγγελματίας δολοφόνος που δικάζεται, αλλά η επικεφαλής των ενόρκων που θα αποφασίσουν για την τύχη του είναι μια πελάτισσά του, ο μονήρης μικροαστός που προσποιείται ότι ζει με τη μητέρα του, αποκαλύπτεται ότι ψεύδεται, και όταν εμφανίζεται πράγματι κάποια στιγμή τη σκοτώνει και συνεχίζει ευτυχής και ανενόχλητος τη ζωή του, ο συγγραφέας που εξηγεί τον τρόπο που φαντάζεται τα διηγήματά του και γκρεμοτσακίζεται ο ίδιος κάνοντας επίδειξη ενός ύποπτου μοιραίου ατυχήματος, αντιστροφές στερεότυπων, όπως ο αποτυχημένος ιδιωτικός ντετέκτιβ, ο φιλόδοξος νεαρός γκάνγκστερ που δεν πρόκειται ποτέ να επιτύχει κλπ κλπ.

Είναι συχνά πιο «φρέσκα» από τα σημερινά της «κοινωνικής διαφθοράς» και «πολιτικής διαπλοκής» που γράφουμε δικαιολογημένα οι περισσότεροι!

Εκτύπωση