C.H.B. Kitchin: «Birthday Party» (1938) - Η σημασία του «βιογραφικού»

Το ενδιαφέρον στο μυθιστόρημα αυτό βρίσκεται καταρχήν στην πολλαπλή του αφήγηση μέσα από τέσσερις χαρακτήρες οι οποίοι αφηγούνται την ιστορία από τη δική του οπτική ο καθένας με την ίδια σειρά σε τέσσερις κύκλους, σε δεκαέξι κεφάλαια. Οικογενειακή ιστορία, διαθήκη, κληρονομιά, υπαινιγμοί χαρακτήρων, ψυχολογίας και διάθεσης γύρω από ένα πάρτυ ενηλικίωσης.

Την πολλαπλή αφήγηση θα την συναντήσουμε σε ένα άλλο εντελώς διαφορετικό είδος αστυνομικού, στην «Τριλογία του Αμερικανικού Υπόκοσμου» του Τζέημς Ελλρόυ, με τρεις αμφιλεγόμενους χαρακτήρες κάθε φορά που εναλλάσσονται στο ρυθμό Α/Β/Γ. Επίσης στη «Λιβυκή άνοιξη», του Τοπίν.

Το άλλο και ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον με τον Κίτσεν (1895-1967) είναι το «βιογραφικό» του, οι δικές του κλίσεις, η προσωπική του ιστορία. Συχνά στα αστυνομικά που δεν είναι του συρμού, υπάρχει «κάτι» από πίσω που δεν φαίνεται, η γνώση του οποίου μπορεί να προσθέσει μια δόση ενδιαφέροντος έως και απόλαυσης στον αναγνώστη. Ο προβληματικός κόσμος των αποτυχημένων του Βρετανικού κατεστημένου υπήρξε πηγή πληθώρας αστυνομικών.

Ο Κίτσεν σπούδασε, φυσικά, στην Οξφόρδη και έγινε δικηγόρος. Προερχόταν από πολύ πλούσια οικογένεια. Αύξησε όμως την περιουσία του παίζοντας στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, στο καζίνο του Μόντε Κάρλο και σε αγώνες σκύλων εκτρέφοντας γρεϊχάουντ, επαγγελματικό τομέα στον οποίο υπήρξε για ένα διάστημα διάσημος. Ήταν πολύ καλός σκακιστής, πιανίστας και παίκτης του μπριτζ. Δημοσίευσε ποιήματα το 1919 και έξι χρόνια μετά το μυθιστόρημα «Streamers Waving», η αντιμετώπιση της φτώχιας από μέλη της «καλής» κοινωνίας. Στην κατοικία του στο Ανατολικό Σάσσεξ συζούσε με το φίλο του C.B.Preen μέχρι το θάνατό του, το 1944. Εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας του και μιας φυσικής του επιφυλακτικότητας, δεν έγινε ποτέ κεντρική προσωπικότητα του κατεστημένου. Τα πρώτα του βιβλία, ανάμεσα τους και δύο αστυνομικά εκδόθηκαν από το Χόγκαρντ Πρες, τον εκδοτικό οίκο του Λέοναρντ και της Βιρτζίνια Γουλφ, που ενδιαφέρθηκαν για τους πειραματισμούς του «στην τέχνη του συνδυασμού των καθημερινών συναισθημάτων με τη βίαιη καταστροφή τους». Πέντε μυθιστορήματά του έχουν θέματα που άπτονται της ομοφυλοφιλίας με καλυμμένο τρόπο.

Να θυμηθούμε πως και σ’ έναν άλλο Άγγλο κλασικό, τον Edmund Crispin («Το κινητό παιχνιδάδικο», 1946), τα θέματά του έκρυβαν ή έκφραζαν την κλίση του στο αλκοόλ έως εξόντωσης (πέθανε στα πενήντα έξι του), την αγάπη του στο μπριτζ και την κλίση του στη μουσική (υπήρξε συνθέτης της μουσικής σαράντα σχεδόν ταινιών). Παντρεύτηκε τη γραμματέα του δύο χρόνια πριν πεθάνει.

Στον βασανιστικό κόσμος της ομοφυλοφιλίας, ανήκε στο χωράφι των αστυνομικών και ο Κορνέλ Γούλριντς, ο άνθρωπος που εγκαινίασε το νουάρ ερήμην του, όταν οι Γάλλοι εκδότες συνδύασαν τους τίτλους των μυθιστορημάτων τους, το ζοφερό βιογραφικό του με το κλίμα της εποχής του Β Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο αναβιώνει σήμερα στη μνήμη μας με τις ιστορίες της Ουκρανίας. Και βεβαίως η Πάτυ Χάισιμιθ, που μετέτρεψε τις ερωμένες της σε άντρες αμφισβητούμενης ηθικής.

Τα «κρυφά» βιογραφικά, ο αλκοολισμός, η ομοφυλοφιλία και ο τζόγος, είναι μια σταθερά πίσω από αρκετά «αστυνομικά», που προσδίδουν κατά καιρούς «φρεσκάδα» στην πλοκή τους!