The Long Goodbye

Συντάχθηκε στις . Καταχωρήθηκε στο Από το Χαρτί στην Οθόνη

Ο Ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου δέχεται επίσκεψη νωρίς τα ξημερώματα από τον παλιόφιλό του, Τέρρυ Λένοξ, ο οποίος του ζητάει να τον μεταφέρει αμέσως από το Λος Άντζελες στην Τιχουάνα. Χωρίς πολλές ερωτήσεις, ο Μάρλοου βοηθάει τον Λένοξ, όμως όταν επιστρέφει βρίσκει την αστυνομία έξω από την πόρτα του. Η σύζυγος του φίλου του έχει βρεθεί νεκρή στο σπίτι της, ο Τέρρυ Λένοξ είναι ο νούμερο ένα ύποπτος και ο Ντετέκτιβ Μάρλοου κατηγορείται για συνέργεια και υπόθαλψη εγκληματία.

O Μεγάλος Αποχαιρετισμός είναι το έκτο μυθιστόρημα του Ρέυμοντ Τσάντλερ με πρωταγωνιστή τον ιδιωτικό ερευνητή Φίλιπ Μάρλοου. Παρότι βιβλία όπως ο Μεγάλος Ύπνος και το Αντίο Γλυκιά μου είναι πιο δημοφιλή, ο ίδιος ο Τσάντλερ φαίνεται να θεωρούσε τον Αποχαιρετισμό ως κορυφαίο έργο του, όπως αναφέρει σε επιστολή προς φιλικό του πρόσωπο.

Το 1973 ο ανατρεπτικός σκηνοθέτης Robert Altman, ήδη γνωστός και καταξιωμένος, αποφασίζει να κάνει μια διαφορετική ταινία Μάρλοου, μακριά από το στερεότυπο των Μπόγκαρτ και Ντικ Πάουελ. Στο πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε τον υπέροχο Έλιοτ Γκουλντ που δημιουργεί έναν Μάρλοου πιο ατσούμπαλο και χίπι από τους ασπρόμαυρους, αλλά πολύ ξεχωριστό. Στο καστ συναντάμε επίσης τον Στρέρλινγκ Χέυντεν σε ρόλο αλκοολικού συγγραφέα (αναφορά του συγγραφέα στο εαυτό του), αλλά κι έναν πολύ νεαρό Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ σε ρόλο αμίλητου μπράβου.

Η ταινία είναι ξεκάθαρα Τσάντλερ, ξεκάθαρα χαρντ-μπόιλντ κι ενώ πιάνει εξαιρετικά την ατμόσφαιρα του βιβλίου, διαφοροποιείται σημαντικά ως προς την πλοκή και τις λεπτομέρειες. Στην εποχή της έφαγε μεγάλη γιούχα και κράξιμο, καθώς οι σκληροπυρηνικοί δεν μπορούσαν να δεχτούν έναν Μάρλοου μακριά από το σκληρό, αρρενωπό πρότυπο του Χόλλυγουντ (αλλά και των βιβλίων) και πέρασαν χρόνια μέχρι να ανακαλυφθεί από τους σινεφίλ και να αναγνωριστεί η αξία της.

Ο Ρόμπερτ Άλτμαν ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες, με πολύ χαρακτηριστική ταυτότητα στο έργο του που επηρέασε άπειρους μεταγενέστερους. Θα περίμενε κανείς να έχει αφιερωθεί σε αυτό που λέμε “Σινεμά Δημιουργού”, αδιαφορώντας για την παλπ, αστυνομική λογοτεχνία. Αντίθετα, καταπιάστηκε αρκετές φορές με αυτό που αποκαλούμε αστυνομικό μυστήριο (Gosford Park, The Player, Thieves Like Us), όμως ο Μεγάλος Αποχαιρετισμός είναι μάλλον η κορυφαία απόπειρά του, στο συγκεκριμένο είδος.

Εκτύπωση