Ένας τίγρης στην αιθαλομίχλη και τo Kαζινό Ρουαγιάλ

Συντάχθηκε στις . Καταχωρήθηκε στο Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία

 

1956. Λονδίνο. Ένα κλασσικό αστυνομικό. «Ένας τίγρης στην αιθαλομίχλη», της Μάρτζορυ Άλλινγκχαμ. Έχουν περάσει δέκα και κάτι χρόνια από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς. Μια «συμμορία» απόκληρων και αναπήρων του πολέμου περιφέρεται στους δρόμους του Λονδίνου. Χτυπάνε τα ταμπούρλα τους, ζητάνε ελεημοσύνη και προκαλούν τρόμο. Θύματα της μεταπολεμικής κρίσης. Ανάμεσά τους ελλοχεύον εγκληματίες και κυρίως αθώοι. Μια ιστορία που πάει πίσω στην απόβαση στη Νορμανδία.

Μπορούμε να φανταστούμε αντίστοιχες αστυνομικές ιστορίες στην Ουκρανία μετά δέκα χρόνια. Πάντως τότε, ο Ίαν Φλέμινγκ, αριστοκράτης, αλλά άκληρος της εποχής, δεν άντεχε το καταθλιπτικό Λονδίνο, κατάφερε με χρήματα μιας φιλενάδας του να αποκτήσει ένα σπίτι στην Τζαμάικα και έγραψε εκεί το 1953 την πρώτη ιστορία με τον Τζέημς Μποντ. Σταδιακή ανακούφιση στο διεθνές κοινό με νέα καταναλωτικά δεδομένα, εν μέρη υπαρκτά, αλλά κυρίως, στο πολλαπλάσιο,  φαντασιακά, καθώς ο πόλεμος γινόταν παρελθόν.

Την ίδια χρονιά με το «Καζινό Ρουαγιάλ» εκδίδονταν το περιοδικό Playboy. Το Cosmopolitan και το National Geographic  συνόδεψαν το αφηγηματικό στυλ του Ίαν Φλέμινγκ: γυναικεία και ανδρική μόδα, αυτοκίνητα, τουρισμός με οικολογική ευαισθησία. Μια απόδειξη της αστοχίας στην πρόβλεψη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία από την δυτική βιομηχανία θεάματος (και όχι μόνο) , είναι ο πρόωρος κινηματογραφικός θάνατος του Μποντ, τη στιγμή που θα ήταν πλέον χρήσιμος για να μας δώσει ένα αεράκι αισιοδοξίας!

Εκτύπωση